Το Σάββατο 19 Μαίου, ένα ανοιξιάτικο βράδυ με βροχή, παρουσίασα για πρώτη φορά σε κοινό το βιβλίο μου. Έτυχε αυτό να γίνει στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, κι όπως αποδείχθηκε ήμουν πολύ τυχερός. Οι άνθρωποι που μίλησαν για το βιβλίο μου, οι άνθρωποι που συμμετείχαν στη συζήτηση, εκείνοι που παρακολούθησαν μέχρι το τέλος, αλλά και οι περαστικοί, ο εκδότης μου, καθώς και οι διοργανωτές της έκθεσης, απέδειξαν ότι υπάρχει μια Ελλάδα διαφορετική από εκείνη που μάς παρουσιάζει νυχθημερόν η τηλεόραση, μια Ελλάδα που παρέχει συνθήκες για συζήτηση, για προβληματισμό, για διακίνηση ιδεών, μια Ελλάδα που επιτέλους αποτελεί γόνιμο χώρο διαλόγου, μια Ελλάδα ανοιχτή στον πειραματισμό και στο καινούργιο.

Νομίζω ότι η βραδιά κατόρθωσε να απηχήσει το ανοιχτό πνεύμα του βιβλίου. Οι δύο ομιλητές, ο Στέφανος Τσιτσόπουλος κι ο Αντρέας Παναγόπουλος, αναφέρθηκαν στο βιβλίο με χαρακτηρισμούς που με κολακεύουν και με κάνουν να αισθάνομαι αμηχανία. Τους ανθρώπους αυτούς τους είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου το Σάββατο το βράδυ, όπως και τους υπόλοιπους ιστολόγους που εμφανίστηκαν στο περίπτερο της Νεφέλης. Δεδομένου ότι τα πάντα στην Ελλάδα λειτουργούν μέσω «κλίκας» είναι ελπιδοφόρο να βλέπεις ότι δε συμβαίνει μόνο αυτό. Το «κοινό» της παρουσίασης, αν και άργησε λίγο να πάρει μπροστά, έκανε παρεμβάσεις και τοποθετήσεις πολύ καίριες και σοβαρές. Αισθάνομαι ότι εάν δεν έπρεπε να κλείσει η έκθεση θα μπορούσαμε να συζητάμε για τουλάχιστον μια ώρα ακόμα. Πολλοί είπαν ότι σταματήσαμε πάνω στο καλύτερο, αλλά γι’ αυτό έχω φροντίσει ήδη να σκέφτομαι την αθηναϊκή παρουσίαση το φθινόπωρο… Το περίπτερο της Νεφέλης, ανοιχτό κι αυτό, βοήθησε να προβληθεί η συζήτηση στους ανυποψίαστους επισκέπτες.

Αναφορικά με την ουσία της συζήτησης, θα ήθελα να πω ότι ήταν η πρώτη φορά που άκουσα να τίθενται δημόσια ορισμένα ζητήματα που αφορούν όχι μόνο στο Διαδίκτυο αλλά γενικότερα στην κοινωνία. Μπορεί κάποιοι από εμάς να να μην είμασταν πολύ σαφείς, ούτε πολύ «διαβασμένοι», ή άλλοι να μην είμασταν αρκετά πεισμένοι γι’ αυτό που υποστηρίζαμε, ωστόσο όλοι, είμασταν ενθουσιασμένοι με το επίπεδο της κουβέντας, καθώς και με το γεγονός ότι στη συζήτηση δεν υπήρχαν αυθεντίες. Εδώ, εδώ, εδώ, αλλά κι εδώ μπορείτε να διαβάσετε μερικές ενδιαφέρουσες «ανταποκρίσεις».

Η συνέχεια στο Αγκυροβόλι ήταν επίσης αντάξια του διαλόγου που επιθυμεί να εκκινήσει το βιβλίο. Ο crazymonkey, o anemos, ο exiled, το vatraxokoritso, η discolata, ο dimitris, (αν δεν κάνω κάποιο λάθος με την ταυτοποίηση των προσώπων!) και μερικοί άλλοι, μπλόγκερ και μη, είδαμε τη βροχή απ’ το πεζοδρόμιο και τη μαζέψαμε στα ποτήρια μας. Με αφορμή, όπως είπε ο anemos, το Διαδίκτυο…

Αυτό το ταξίδι στη Θεσσαλονίκη μ’ έκανε να νιώσω την πόλη πολύ οικεία, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ άλλοτε, σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον, τα τελευταία 4 χρόνια που την επισκέπτομαι συστηματικά. Αυτές τις δύο εκπληκτικά γεμάτες ημέρες τις οφείλω στου ανθρώπους της Θεσσαλονίκης και στην πόλη τους. Σας ευχαριστώ όλους θερμά. Με κάνατε να πιστέψω ότι το βιβλίο άξιζε να γραφτεί και να εκδοθεί. Σας είμαι πραγματικά ευγνώμων.