Tο τριήμερο που πέρασε ήμουν στο Ναύπλιο, καλεσμένος του 5ου συνεδρίου φορέων πολιτιστικών εντύπων. Τις ημέρες αυτές δεν μπήκα στο Διαδίκτυο, ούτε καν για να ελέγξω την αλληλογραφία μου, γι’ αυτό και δεν έχω απαντήσει στα σχόλιά σας. Πριν το κάνω ωστόσο θα ήθελα να σας μεταφέρω επιγραμματικά τις εντυπώσεις μου απ’ το συνέδριο. Κατ’ αρχήν ο τίτλος του «νεωτερικότητα και σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός» ήταν μάλλον ατυχής, αφού χάθηκε πολύς χρόνος στην απόπειρα ερμηνευτικής των όρων νεωτερικότητα, μοντερνισμός, μετανεωτερικότητα, μεταμοντερνισμός κ.λπ. Η πολυσημία των εν λόγω όρων, και η συνεπαγόμενη ανεπάρκεια μιας και μοναδικής ερμηνείας, παγίδευσε πολλούς ομιλητές σε μονοπάτια χιλιοπερπατημένα και συχνά αδιέξοδα. Σαν αποτέλεσμα και δεδομένου ότι το συνέδριο δεν ήταν επιστημονικό, οι περισσότερες ομιλίες κατέληξαν να είναι υπέρ του δέοντος ακαδημαϊκές, και φλύαρες (όπως μου είπε χαρακτηριστικά ένας διηγηματογράφος). Η πίστη στο γραμμένο κείμενο που πρέπει να εκφωνείται «φυσικά», αποξενώνει το κοινό αποτρέποντας έτσι τη συζήτηση. Με ελάχιστες εξαιρέσεις οι συνεδρίες εξελίχθηκαν θα ‘λεγε κανείς «σπρώχνοντας». Όσον αφορά στο πρόσωπό μου, γνώρισα πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους, συνάντησα φίλους με τους οποίους είχαμε χαθεί, συζήτησα με όλους τους, άκουσα επιχειρήματα, ιδέες, και τους ακολούθησα παντού, ακόμα και στο υπέροχο «λάθος». Η φιλοξενία των ανθρώπων του περιοδικού Highlights, που διοργάνωσε το συνέδριο, ήταν παραπάνω από ευγενική και φυσικά τους ευχαριστώ πολύ. Η ομιλία μου τώρα, είχε τίτλο «η εισβολή των ιστολογίων στη δημόσια σφαίρα» κι επικεντρώθηκε στο καινούργιο παράδειγμα που κομίζει η νέα τεχνολογία στην παραγωγή δημόσιου λόγου. Το πάνελ όμως, όπως κι όσοι συζήτησαν μαζί μου μετά στα καφενεία και τα εστιατόρια, στάθηκαν περισσότερο στο ζήτημα της ανωνυμίας στα ιστολόγια. Κι έτσι βλέποντας ότι απ’ όλη τη συλλογιστική μου, ο κόσμος ενδιαφέρεται αυτή τη στιγμή περισσότερο για τις θέσεις μου περί ανωνυμίας, δεν έχω παρά να εξηγηθώ όσο καλύτερα μπορώ. Η συζήτηση, όπως λέει κι ο anemos πρέπει να ανάψει. Επιφυλάσσομαι στο επόμενο ποστ να πω περισσότερα.
Tο Mπούρτζι πάντως υποβιβάζει τον υπέροχο ηλιακό!
Γνωρίζω καλά από την πολυλογία των συνεδρίων. Κι όταν οφειλω και να γράψω στο έντυπο μου, τότε βγάζω σπυριά. Ειδατε, το θέμα της ανωνυμίας τελικά έχει διάφορες όψεις, καλές και κακές. Σίγουρα θα χρειστεί χρόνος για να βρεθεί μια μέση, βατή οδός μέσω της οποίας θα κινηθούμε προς τα εμπρός όσοι πραγματικά ενδιαφερόμαστε για τον διακτινισμό της σκέψης
Ριτς