Χθες παραβρέθηκα στην εκδήλωση «Blogs, internet. Η κοινωνία των πολιτών εν όψει των επόμενων εκλογών» την οποία διοργάνωσε η εταιρεία Communication Effect του κ. Στάθη Χαϊκάλη. Δυστυχώς είχα επιφορτίσει τον εαυτό μου με τη βιντεοσκόπηση της εκδήλωσης κι έτσι δεν είχα την ευκαιρία να θέσω κάποια ερώτηση ή προβληματισμό. Επιφυλάσσομαι πάντως κάποια αποσπάσματα του βίντεο να τα ανεβάσω όταν βρω λίγο χρόνο.
Δε θα αναφερθώ σε όλα όσα λέχθηκαν –το metablogging.gr έχει κάνει μια συνοπτική παρουσίαση, η οποία σίγουρα επιδέχεται εμπλουτισμού- καθώς οι ομιλητές ήταν αρκετοί και τα θέματα που έθιξαν πολλά. Θα μείνω σε μερικά, σημαντικά κατά τη γνώμη μου, σημεία.

Αρχικά να σημειώσω δύο πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που ειπώθηκαν σε ανύποπτο χρόνο. Ο κ. Θεόδωρος Καρούνος υπεύθυνος Διαδικτύου του ΠΑΣΟΚ, επεσήμανε ότι το Διαδίκτυο είναι δημόσιο αγαθό που πρέπει να είναι ΔΩΡΕΑΝ, όπως είναι η χρήση των δρόμων και των πλατειών της πόλης, κάτι που το βρίσκω απόλυτα σωστό. Επίσης έμαθα από μια blogger, που γνώρισα στο lobby της αίθουσας αλλά το όνομα της οποίας δυστυχώς δε θυμάμαι, ότι έχουν ήδη παρουσιαστεί φαινόμενα πλαστοπροσωπίας στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, κι ότι πιο συγκεκριμένα υπήρξε χρήστης που υπέγραψε σχόλιο στο ιστολόγιο της Αμαλίας Καλυβίνου ως Γεώργιος Παπανδρέου, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Guillaume du Gardier στη γλαφυρή αλλά «προβλέψιμη» παρουσίασή του, τόνισε ότι στην χώρα του τα ανώνυμα σχόλια περιφρονούνται: «αν κάποιος αφήσει ανώνυμο σχόλιο σ’ ένα μπλογκ» είπε, «δεν του δίνουν καμία σημασία». Σαν αποτέλεσμα, στη Γαλλία η συζήτηση περί ανωνυμίας έχει τελειώσει. Εδώ ωστόσο, δεν έχει αρχίσει καν. Ένας πραγματικά πολύ συμπαθής σε ‘μένα ψευδώνυμος blogger, που ήταν παρόν στην εκδήλωση, όταν του επανέλαβα τη ρήση του du Gardier, μου είπε ότι «η Γαλλία είναι άλλο πράγμα» κι ότι έχω «κολλήσει» με το ζήτημα της ανωνυμίας. Πρόσθεσε ότι έχει διάφορες πραγματείες που μιλούν για το παιχνίδι των ταυτοτήτων, τη δημιουργία περσόνας κ.λπ. Επειδή έχω σοβαρές επιφυλάξεις κι αντιρρήσεις με το τελευταίο, κι επειδή μετά από τέσσερις ώρες σε μια αίθουσα δεν είσαι και τόσο ακμαίος, προτίμησα να πω στον φίλο μου ιστολόγο ότι τουλάχιστον πρέπει να ανοίξει μια συζήτηση ώστε να αναδειχθούν οι διάφορες πτυχές του ζητήματος.

Οι άλλοι ομιλητές, όσοι τουλάχιστον αναφέρθηκαν στην ανωνυμία, δεν έδειξαν καμία διάθεση για ξεκάθαρη θέση. Ο ευρωβουλευτής της ΝΔ ωστόσο κ. Κωστής Χατζηδάκης ήταν ο πιο σαφής απ’ όλους σε σχέση με τους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων της μπλογκόσφαιρας και του Διαδικτύου εν γένει. Είπε ότι η αυτορύθμιση δε λειτουργεί, κι ότι χρειάζεται κρατική παρέμβαση, νομοθετικό έργο, θεσμική εμπλοκή. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας, δημοτικός σύμβουλος του Συνασπισμού στο Δήμου Αθηναίων, μιλώντας για τη ρύθμιση των προβλημάτων ανέφερε τη λέξη «από τα κάτω», χωρίς όμως να πει πώς. Ο κ. Γιάννης Λάριος, σύμβουλος του υπουργείου οικονομικών, έκανε την πιο τεχνοφιλική τοποθέτηση, αλλά διέκρινε εύστοχα την αμηχανία των πολιτικών απέναντι στο φαινόμενο, πριν εκείνοι καν ανέβουν στο βήμα. Απ’ την ομιλία του κ. Κωνσταντίνου Καμάρα, αντιπροέδρου της IAB Europe (Οργανισμός Διαδραστικής επικοινωνίας, ήτοι Διαφήμιση), κρατώ το σημείο εκείνο που μιλώντας για τα ευεργετήματα των blog είπε περίπου: «είναι πολύ καλό γιατί δίνει την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους που δεν έχουν μπει ακόμα στην αγορά εργασίας και δεν έχουν γίνει κυνικοί, να εκφραστούν ελεύθερα».

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η τοποθέτηση του κ. Μίμη Ανδρουλάκη, βουλευτή επικρατείας του ΠΑΣΟΚ κι ενεργού ιστολόγου, ο οποίος έχει βαρεθεί να υποστηρίζει επαναστάσεις κι εκείνες να τον διαψεύδουν. Το blog είπε, για έναν πολιτικό είναι χάσιμο. Εκείνος ωστόσο το χρησιμοποιεί γιατί είναι αποκλεισμένος απ’ τις εφημερίδες, για λόγους που δεν ήθελε να μάς εξηγήσει. Ωστόσο, για τον κ. Ανδρουλάκη, αν καταλάβαμε καλά, η μεγάλη απώλεια που επιφέρει το Διαδικτύο στη ζωή των ενήλικων ανδρών είναι ότι δε μπορούν να ακουμπήσουν τις γυναίκες. Κατά τ’ άλλα, «μην τρελάθουμε» δεν πρόκειται και περί επανάστασης, τώρα είναι μόδα που θα περάσει, και θα αντικατασταθεί από κάποια άλλη στο εγγύς μέλλον (το επανέλαβαν κι άλλοι). Την εσπευσμένη αποχώρησή του τη δικαιολόγησε λέγοντας πώς είχε να πάει απέναντι (στο Κοινοβούλιο) για μια ομιλία. «Τί νομίζετε» είπε off the record, «σαν τους παπάδες είμαστε κι εμείς… τρέχουμε από ‘δω κι από ‘κει για να κάνουμε αγιασμούς». Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, βουλευτής επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, η μόνη γυναίκα ομιλήτρια αποδείχτηκε επαρκώς κατατοπισμένη κι αρκετά ειλικρινής. Ειλικρινής βέβαια ήταν κι ο κ. Τσίπρας, που είπε ότι δεν κρύβει πως το φαινόμενο φοβίζει τους πολιτικούς, όσο νέοι, τολμηροί κι αριστεροί κι αν είναι, γιατί οι πολιτικοί υπάγονται στην ιεραρχία του κόμματος, το οποίο δεν επιτρέπει απόλυτη ελευθερία κινήσεων στα μέλη του. Ο συντονιστής του πάνελ των πολιτικών, κ. Φοίβος Καρζής, δημοσιογράφος, πρόσθεσε την εκπαιδευτική πλευρά των ιστολογίων που μέχρι εκείνη τη στιγμή κανείς άλλος δεν είχε αναφέρει.

Η ερώτηση που ήθελα να κάνω στο πάνελ ήταν η εξής: «μας λέτε ότι τα ιστολόγια είναι ένα χρήσιμο Μέσο για την πολιτική ποικιλοτρόπως.Θα ήθελα σας ρωτήσω σε ποιό βαθμό είναι εξαρτημένος ο πολιτικός απ’ τους επιχειρηματίες και τα Media; Τα Νέα Μέσα μπορούν δυνητικά να είναι ένα Μέσο για την απαγκίστρωση της πολιτικής απ’ τα «συμφέροντα» και τις εξαρτήσεις;

Θεωρώ ότι παρ’ όλο που δεν έθεσα την ερώτηση, η απάντηση δόθηκε. Στην Ελλάδα κυριαρχεί ένας εκκωφαντικός, ισοπεδωτικός, απάνθρωπος κυνισμός. Η πολιτική με κάποιες ίσως εξαιρέσεις, είναι μια άσκηση στον κυνισμό. Είναι μάταιο να θες να ανιχνεύσεις καλές ή υγειείς προθέσεις. Το πεδίο έχει διαβρωθεί από καιρό. Όλα είναι «κουκιά μετρημένα». Σαν αποτέλεσμα, τα μπλογκ είναι μια ακόμα μόδα την οποία βέβαια δε μπορούμε παρά να φλερτάρουμε. Το γεγονός ότι έχει τα συγκεκριμένα δημοκρατικά χαρακτηριστικά δε μπορεί παρά να μας φοβίζει, αλλά είμαστε όλοι ενωμένοι ώστε να μην μάς απειλήσει πραγματικά. Γιατί… είμαστε η εξουσία, και γιατί όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Λάριος νομίζω, στην Ελλάδα το bottom-up (το «από τα κάτω») δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Είμαστε μ’ άλλα λόγια καταδικασμένοι να έχουμε μια πολιτική που δε λογοδοτεί στους πολίτες, αλλά στις επιχειρήσεις και στα Media.

Αν συνειδητοποίησα κάτι απ’ την εκδήλωση είναι ότι ο παλιός κόσμος αποχωρεί γραφικός, ερειστικός, κυνικός, βιαστικός. Αυτό που δείχνουν να μη συνειδητοποιούν οι έλληνες πολιτικοί είναι ότι τα ψέμματα τελειώνουν. Δε θα μπορούν για πολύ ακόμα να αγνοούν ή να διατρεβλώνουν ό,τι δεν τους προσκυνάει.