Την Κυριακή 8 Ιουλίου βρέθηκα κι εγώ στην Πλατεία Συντάγματος, μπροστά στη Βουλή. Είχα μαζί μου και μια μικρή κάμερα για να καταγράψω αυτό που τα κυρίαρχα Μέσα της εποχής μας ονόμασαν «κίνημα των blogger», «θρίαμβο της κοινωνίας των πολιτών» κ.λπ. Άφησα μερικές ημέρες να καθίσει ο κουρνιαχτός, και καταγράφω τώρα μερικές απ’ τις σκέψεις μου, οι οποίες συνοπτικά είναι οι εξής:

1. Τα περισσότερα Παραδοσιακά Μέσα και οι λειτουργοί τους δείχνουν ότι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως μέρος της λύσης κι όχι του προβλήματος. Ωστόσο, το πολιτικό πρόβλημα των πυρκαγιών στην Ελλάδα δεν είναι αποσπασμένο απ’ τον τρόπο που «ελέγχεται» η εξουσία απ’ τα Μέσα. Μ’ αυτή την έννοια, ο κομματικός εναγκαλισμός των ΜΜΕ, αλλά και η υποταγή τους στις ελίτ, τα καθιστούν άλλοτε άμεσα κι άλλοτε έμμεσα συνυπεύθυνα για ό,τι καταστροφικό συμβαίνει σ’ αυτό τον τόπο.
2. Σαν αποτέλεσμα αυτής της αποπροσανατολιστικής «πίστης στον πολίτη», οι κορόνες περί τηλεπικοινωνιακού κινήματος περισσότερο διακινήθηκαν απ’ τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις παρά απ’ τους ίδιους τους blogger και τους διαδηλωτές.
3. Τα Νέα Μέσα τώρα, τα ανεξάρτητα Μέσα που είναι στα χέρια των πολιτών, όντως εγκαινιάζουν μια νέα εποχή. Προς ποιά κατεύθυνση όμως;
4. Αν μια αυθόρμητη, κι εν πολλοίς σπασμωδική αντίδραση σε μια απαράδεκτη κατάσταση είναι η μόνη διέξοδος των πολιτών, τότε δεν έχουμε μάλλον πολλούς λόγους για να αισιοδοξούμε.
5. Η αμηχανία της κίνησης έξω απ’ τη Βουλή υποδεικνύει το φόβο και την αμηχανία των ανθρώπων μπροστά στο ανοργάνωτο. Οι πολίτες έχουν συνηθίσει να κάνουν ό,τι τους λένε, να ακολουθούν ντιρεκτίβες, να οδηγούνται από μπλοκ. Όταν η ιεραρχία απουσιάζει ο πολίτης σαστίζει κι επιστρέφει στην αθωότητα: η μούντζα δεν είναι απλά μια λύτρωση, αλλά μια χειρονομία αδιαμεσολάβητη, κάτι δηλαδή σαν τα blog.
6. Στη συμβολική τάξη, τόσο το μέρος όσο και ο χρόνος της εκδήλωσης, επιβεβαιώνουν με την ίδια ένταση το ίδιο γεγονός: έρχονται εκλογές.
7. Ο φόβος των προνομιούχων είναι πια έκδηλος, γι’ αυτό τώρα όλοι θα ρίξουν το χρήμα στο Διαδίκτυο και τις τεχνολογίες.
8. Ο αριθμός των συμμετεχόντων στην εκδήλωση είναι αρκετός για να βγει ένα τουλάχιστον βέβαιο συμπέρασμα: όσοι ήταν εκεί είδαν.
9. Η τεχνολογία συνεχίζει να δείχνει τα δόντια της. Τα κόμματα και οι επιχειρήσεις σιγά σιγά θα της τα βγάλουν κι έπειτα θα τα επιστρέψουν στην «κοινωνία των πολιτών» ως μασέλα. Μακάρι να διαψευστώ.
10. Ρητορικό ερώτημα: αν για κάθε παθογένεια της κοινωνίας, υπήρχε και το αντίστοιχο «κίνημα των blogger», πόσο πιθανό θα ήταν να βλέπαμε σύντομα κάποια μεγάλη αλλαγή;

11. Η ακαριαία διάσταση της αντίδρασης υποδηλώνει γρήγορα αντανακλαστικά, αλλά εμπεριέχει και τον τεράστιο κίνδυνο μιας μαζικής πλάνης.