Μια απ’ τις λίγες ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες αναφορές στην απεργία των δημοσιογράφων βρίσκεται εδώ. Η δική μου θέση είναι αρκετά κοντά στην ανάλυση των G700 μιας και πιστεύω ότι η συντεχνιακή λογική των προνομιούχων δημοσιογράφων οδηγεί σε περαιτέρω πόλωση και απαξίωση του λειτουργήματος. Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, κ. Σόμπολος, προχθές 21.11.07, είπε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA ότι σε σύνολο 4.700 εγεγγραμμένων στην ΕΣΗΕΑ, μόνο οι 50 σταρ της τηλεόρασης απολαμβάνουν μεγάλα προνόμια, δηλαδή συμβόλαια εκατομμυρίων. Οι υπόλοιποι 4.650 είναι χαμηλά αμοιβόμενοι μεροκαματιάρηδες, οι οποίοι (τα παρακάτω δεν τα είπε ο κ. Σόμπολος) αναγκάζονται να δουλεύουν σε δύο και τρείς και τέσσερις δουλειές, και οι οποίοι δεν έχουν άλλο προνόμιο απ’ την υγιή ασφαλιστική τους κάλυψη.

Αυτό που επίσης παρέλειψε να πει ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, εκτός απ’ το ποιοί είναι οι εγεγγραμμένοι στα μητρώα που απολαμβάνουν το ταμείο, καθώς και το παγκόσμιο παράδοξο (που εξηγεί και την υγεία του ταμείου) ότι οι διαφημίσεις πληρώνουν (έστω μερικώς) το ταμείο των δημοσιογράφων, είναι ότι υπάρχουν και αμέτρητοι άλλοι δημοσιογράφοι, νέοι στην πλειονότητά τους που εργάζονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών, οι οποίοι δεν έχουν καν το προνόμιο του «ευγενούς» ταμείου των δημοσιογράφων. Είναι γνωστό τοις πάσοι ότι η είσοδος στην ΕΣΗΕΑ είναι ένα καρότο που χρησιμοποιούν πολλοί εργοδότες, ως μελλοντική ανταμοιβή των νέων δημοσιογράφων κι αυτό είναι μια σιωπηρά αποδεκτή πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, η εγγραφή στην ΕΣΗΕΑ είναι και μια πύλη που ξεχωρίζει την ήρα απ’ το στάρι, ένα checkpoint με άλλα λόγια που αποφασίζει ποιός θα είναι και ποιός δε θα είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος.

Ας μη γελιόμαστε, ΕΣΗΕΑ σημαίνει κατ’ ουσίαν ΕΔΟΕΑΠ, ήτοι προνομιούχος ασφαλιστική κάλυψη και υγιές ταμείο. Αν μεταβληθεί το καθεστώς του ταμείου και αγγιχτούν τα προνόμια των 4.650 δημοσιογράφων, δε θα έχουν οι τελευταίοι κίνητρο να ανήκουν καν στην ΕΣΗΕΑ, αφού απέχει πολύ απ’ το να είναι ένα ορθολογικό συνδικαλιστικό όργανο. Αυτό πιθανώς φοβάται και η ίδια η ΕΣΗΕΑ, ότι θα χάσει δηλαδή τον συντεχνιακό έλεγχο του επαγγέλματος, αφού εδώ επαγγελματίας δημοσιογράφος νοείται τυπικά μόνο όποιος είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Τα «μπλοκάκια» ως γνωστόν δεν εντάσσονται στην ΕΣΗΕΑ, όσα χρόνια κι αν εξασκούν το επάγγελμα. Τώρα που προτείνεται να ενοποιηθεί το ταμείο των δήθεν «αυτοαπασχολούμενων» μ’ εκείνο των «πραγματικών επαγγελματιών», είναι φυσικό να υπάρχουν αναταράξεις. Οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες πιθανώς νιώθουν να απειλείται ο έλεγχος που ασκούν στους δημοσιογράφους, καθώς και οι διαφημιστικές εταιρείες που θα δουν το «αγγελιόσημο» να καταλήγει σ’ έναν οχετό ο οποίος δε θα μπορεί να επηρεαστεί. Την ίδια στιγμή, θα επωφεληθεί βέβαια ο ιδιωτικός τομέας των ασφαλίσεων, αλλά τουλάχιστον θα έχει ξακαθαρίσει το τοπίο και θα έχει γίνει ένα βήμα στην κατεύθυνση μιας πιο δίκαιης κοινωνικά διευθέτησης του ασφαλιστικού καθεστώτος των δημοσιογράφων. Γιατί εκτός απ’ την πρώτη (σταρ) και δεύτερη (μέλη της ΕΣΗΕΑ) ταχύτητα δημοσιογράφων, υπάρχει και μια πολυπληθής τρίτη (μπλοκάκια), που είναι ακριβώς αυτή η περίφημη γενιά των 700 ευρώ, η οποία δεν εκπροσωπείται πουθενά ουσιαστικά.

Σε σχέση με το «αγγελιόσημο» τώρα, νομίζω πώς ήρθε η ώρα να ξανατεθεί στο τραπέζι και να γίνει μια ανοιχτή συζήτηση. Θεωρώ ότι η ασυλία των μεγάλων εταιρειών στην χώρα μας και η μεγάλη κερδοσκοπική εκστρατεία των επιχειρήσεων εις βάρος των καταναλωτών επισυμβαίνει και εξαιτίας της δημοσιογραφικής συγκάλυψης. Το αγγελιόσημο δημιουργεί μια σχέση συνενοχής, ανάμεσα σε δυο δεοντολογικά ασυμβίβαστα μέρη, και πρέπει να καταργηθεί. Είναι σκανδαλώδες να συνεχίζουν οι διαφημιζόμενοι και οι διαφημιστές να πληρώνουν έστω κι ένα μέρος του ταμείου των δημοσιογράφων.