Στην ελληνική μπλογκόσφαιρα βρίσκομαι απ’ τον Οκτώβριο του 2004. Δεν έχω γράψει εκατοντάδες ποστ, δεν έχω σχολιάσει σε εκατοντάδες μπλογκ, δεν έχω «ευρύχωρο» blogroll. Συμμετέχοντας ωστόσο ενεργά στα ιστολόγια, μελέτησα με τον τρόπο μου τις συμπεριφορές και τις διάφορες τάσεις που αναπτύχθηκαν και συνεχίζουν να αναπτύσσονται, διάβασα πολλά ιστολόγια προσεκτικά, ενώ συμπλήρωσα τις γνώσεις μου με το διάβασμα μιας, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, σχετικής βιβλιογραφίας. Τέλος μίλησα με αρκετούς ανθρώπους που εμπλέκονται στα διαδικτυακά πράγματα με λιγότερο ή περισσότερο άμεσο τρόπο. Όλη αυτή η εμπειρία αναζήτησης έχει συμπυκνωθεί (με πολύ διαφορετικό τρόπο) σ’ ένα βιβλίο και σ’ ένα ντοκιμαντέρ (που κάναμε με τη Μέντη Μέγα). Δεν ισχυρίζομαι ότι έχω «περικλείσει» τα ιστολόγια, ούτε βέβαια ότι έχω περιγράψει κάτι στην ολότητά του. Οι προσπάθειές μου συγκλίνουν σε κάτι που είναι μάλλον «παράξενο» στην χώρα μας: στην πειραματική όσο και τεκμηριωμένη διατύπωση κάποιων θέσεων που είναι ανοικτές σε αναγνώσεις, και μοιάζουν περισσότερο με ερωτήματα παρά με παγιωμένες απόψεις. Αυτό που επιθυμώ για τα δυο αυτά «προϊόντα» της δουλειάς μου, είναι να συνιστούν αφορμές για διάλογο. Γι’ αυτό το λόγο είμαι πραγματικά χαρούμενος σήμερα που βλέπω ότι το ντοκιμαντέρ μας έχει εκκινήσει εδώ κι εκεί συζητήσεις. Αυτή είναι η πιο ουσιαστική ανταμοιβή.
Manolis Andriotakis 
Για εμάς που δυστυχώς δεν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε το ντοκιμαντέρ αλλά το θέλουμε πολύ, υπάρχει καμιά ελπίδα? Θα ανέβει π.χ. με κάποιο τρόπο στο internet?
Θα ανέβει το ντοκιμαντέρ κάπου για να μπορέσουμε να το δούμε online; Μου το έγραψαν σε DVD γιατί δε μπορούσα να το παρακολουθήσω εκείνη την ώρα, όμως λόγω μάλλον κάποιου σφάλματος γράφτηκαν μόνο τα πρώτα 15 λεπτά.
Αγαπητοί φίλοι να το επαναλάβω: τα δικαιώματα προβολής αυτή τη στιγμή ανήκουν στην ΕΡΤ. Το μόνο που μπορεί πρακτικά και προς το παρόν να γίνει είναι να ζητηθεί μια επαναπροβολή της ταινίας σε πιο βολική ώρα.
Εκτός αν το ανεβάσει κάποιος «απατεώνας» στο Internet «κατά λάθος» 😀
Οπως εχεις διαπιστωσει Μανωλη μου,οι κατ’εξοχην φορεις και χρηστες ενος μεσου το οποιο απο τη φυση του ειναι πολυεπιπεδο και περικλειει γενικευμενα κι ανιεραρχητα πραγματα οπως ειναι το ιντερνετ και τα μπλογκς ειδικοτερα,οταν τους προβαλεις μια θεση διαφορετικη απο αυτη που εχουν σχηματισμενη οι ιδιοι,αντιδρουν.Αυτο που ανταλασσεται εδω δεν ειναι παρα ενα μικρο κομματι μιας μεγαλης διαδικασιας,.Τα τηλεοπτικα προγραμματα οταν ασχολουνται μαζι του ειναι αναμενομενο πως δε θα καταφερουν να τοποθετησουν καθε ψηφιδα στη θεση της.Το σημαντικο ειναι πως καταφερατε να μιλησετε-ως συνολο- τη γλωσσα της σαφηνειας χωρις δοξασιες, ακινητοποιημενες θεσεις,περιοριστικες περιχαρακωσεις εναντια στη γνωριμη τηλεοπτικοποιημενη πραγματικοτητα(και τις μπλογκοεμμονοληψιες αρκετων,ας μη κρυβομαστε πισω απο το δακτυλο μας:)Ας αφησουμε ολοι τα θρονιασματα και ας ειμαστε πιο ανοικτοι επιλογικα μιλωντας.
Τυχαίνει να μην έχω δει -δυστυχώς , αν και πολύ θα το ήθελα- το ντοκιμαντέρ σας επειδή ταξίδευα εκείνη την ώρα και δε μπορώ να το σχολιάσω.
Μου δίνετε όμως μια αφορμή να κάνω αυτό που ήθελα από καιρό: να εκφράσω μια παρατήρηση για το μη «ευρύχωρο» blogroll σας.
Το blogroll έχει συνήθως έναν ρόλο τιμητή μια που εκτίθενται σε κοινή θέα οι προτιμήσεις του ιδιοκτήτη -ή μήπως ενοίκου;- ενός blog ως προς άλλους ιστογράφους. Πρακτικά δεν έχει κανένα χρηστικό ρόλο (υπάρχουν τα feed, o google reader και βέβαια τα bookmarks για τις ιδιωτικές λίστες με τα…αγαπημένα μας) πέρα από το να δηλώσει την εκτίμησή σας.
Όταν εσείς, μελετητής του blogging αλλά και κάτοχος ενός blog, αποφασίζετε να αναρτήσετε μία κάποια λίστα (μια που δεν έχει χρηστικό ρόλο αλλά τιμητικό) σε κοινή θέα -που αν θυμάμαι καλά είναι πρόσφατο επιπρόσθετο στοιχείο του μπλογκ σας-, υπάρχει ένα ζήτημα.
Όταν μάλιστα αυτή η λίστα είναι ιδιαιτέρως φειδωλή σε εκτίμηση, δημιουργείται ένα δεύτερο ζήτημα.
Όταν, τέλος, η λίστα τιτλοφορείται ως «διαβάζονται», δημιουργώντας συνειρμούς του τύπου «τρώγονται» κατά αντιδιαστολή με το «δεν τρώγονται με τίποτα» ή «δε διαβάζονται», δημιουργείται ένα τρίτο θέμα. Επίσης είναι απορίας άξιο γιατί δε προτιμήσατε ενεργητική φωνή και α’ ενικό παρά επιλέξατε το μάλλον θολό «διαβάζονται».
Φιλικά.
@greekgay Lolita Συνυπογράφω.
@Niemandrsrose Στο βιβλίο έχω εκφράσει τη γνώμη μου για το blogroll, αλλά δεν έχετε καμία υποχρέωση να είστε ενήμερη επ’ αυτού. Ωστόσο, η δική σας ερμηνεία περί «τιμητικού ρόλου», δεν είναι αποκλειστικά και η μόνη. Κατά τη γνώμη μου, το blogroll εκτός των άλλων έχει επίσης μια πλευρά «ψυχαναγκαστική» και μια πλευρά «ιδιοτελή». Εστιάζω περισσότερο στην τελευταία για να δείξω με ποιούς τρόπους «χτίζονται» δημοφιλίες, συμμαχίες, κοινότητες ή ακόμα και «ψηφιακά γκέτο». Υπάρχει δηλαδή και η όψη «σε τοποθετώ στο δικό μου blogroll, για να με τοποθετήσεις κι εσύ», έτσι ώστε να φαίνομαι ψηλότερα στις λίστες του sync. Δε το θεωρώ εξ’ ορισμού αρνητικό. Είναι επιλογή του καθενός πώς θα κινηθεί εδώ μέσα. Τώρα, αναφορικά με το «διαβάζονται» μάλλον σας διέφυγε η κυριολεξία της λέξης. Όταν γράφω «διαβάζονται» εννοώ ότι όντως αυτά τα ιστολόγια τα διαβάζω σε τακτική βάση. Διαβάζονται, δηλαδή από εμένα. Μια μάλλον καχύποπτη ανάγνωση, όντως θα υπέβαλλε σε κάποιον την ιδέα ότι εννοώ «τρώγονται». Για εμένα το «διαβάζονται» δεν είναι καθόλου θολό. Είναι κάτι που απλά αγαπώ πολύ να κάνω.
κι εγώ θα θελα να το δω.δεν το είδα εκείνη την ημέρα.Κρίμα…
Δεν έχω καμιά διάθεση να αντιδικήσω μαζί σας για μία προσωπική σας επιλογή στο προσωπικό σας ιστολόγιο. Θέλω να δεχθείτε την αγαθή προαίρεση, αν και δεν είστε και υποχρεωμένος. Αν είχα διαβάσει το σχετικό χωρίο στο βιβλίο σας πιθανόν να είχα άλλη γνώμη, πιθανόν και όχι. Επιτρέψτε μου ωστόσο δύο παρατηρήσεις στην απάντησή σας και μία προσθήκη στο προηγούμενο σχόλιό μου.
Το sync, από όσο γνωρίζω, δεν βασίζει τους δείκτες δημοτικότητας στην ύπαρξη blogrolls. Και θα ήταν πολύ αστείο να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Και ενώ δίνετε μία διπλή ερμηνεία για το συγκεκριμένο στοιχείο (ιδιοτέλεια ή ψυχαναγκασμός), αποφεύγετε να πείτε εσάς τι σας εξυπηρετεί ένα εξαιρετικά στενάχωρο (αντίθετα ως προς το ευρύχωρο μάλλον παρά ως προς το χαρούμενο) blogroll. Και με την ευκαιρία θα παρατηρήσω πως αν και έχετε υιοθετήσει το ρόλο του native ethnographer στην πολύ ενδιαφέρουσα ενασχόλησή σας με το μπλόγκιν, ωστόσο αποφεύγετε συστηματικά την εμπλοκή της υποκειμενικής σας πραγματικότητας, του γυμνού εγώ στο narrative που δημιουργείτε. Και σε αυτό το πλαίσιο, ένα α’ ενικό ενεργητικής φωνής θα ήταν ίσως πιο ευπρόσδεκτο.
Τέλος, ήθελα να προσθέσω, πως από το μπλογκρολ σας απουσιάζουν παντελώς οι γυναίκες ιστογράφοι. Και ενώ δεν είστε βέβαια υποχρεωμένος να τους δώσετε ένα ποσοστό εκπροσώπησης -δεν υπόκεισθε στους υποκριτικούς κανονισμούς του κοινοβουλίου- ωστόσο προκαλεί μια εύλογη απορία και αυτό το pattern.
Έχετε δίκιο ως προς το Sync, αλλά μερικώς κατά τη γνώμη μου. Θέλω να πω ότι οι μπλόγκερ συνηθίζουν την πρακτική να κάνουν λινκ σε «φιλικά» προς αυτά μπλογκ, σε μπλογκ δηλαδή που υπάρχουν στο blogroll τους. Εννοώ πως υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ πρακτικών δημοφιλίας λίνκινγκ και μπλογκρολ, η οποία μπορεί να μη στοιχειοθετείται από έρευνες ή μετρήσεις, αλλά φαίνεται να επηρεάζει τη γενική εικόνα. Αν θέλετε περισσότερες εξηγήσεις είμαι στη διάθεσή σας.
Αναφορικά με τα υπόλοιπα, εν πρώτοις δεν αισθάνομαι native ethnographer. Σας ευχαριστώ ειλικρινά για το κολακευτικό σχόλιο περί ενδιαφέρουσας ενασχόλησης, αλλά η ενασχόλησή μου υπάγεται στους όρους που διαμορφώνει η υποκειμενικότητά μου μέσα στον χρόνο. Η «αφήγησή μου» δε θα υπαχθεί σε καμία προκατασκευασμένη αντίληψη περί δημόσιου λόγου. Αν διαλέγω να μιλήσω μια γλώσσα «ξύλινη, σοβαροφανή, χωρίς fun» όπως μου καταλογίζουν κατά καιρούς διάφοροι μπλόγκερ, είναι γιατί έχω συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι νομίζω ότι είναι φανεροί. Αν θέλετε να το πω με κάποιο πιο προσωπικό τρόπο, δε φιλοδοξώ να γίνω ούτε «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», ούτε να κοπιάρω την περσόνα κάποιου επιτυχημένου. Προσπαθώ, με άκομψο ή ατυχή συχνά τρόπο, να αρθρώσω ένα λόγο εντός αυτού του Μέσου -καθώς και άλλων- προκειμένου να συζητήσω θέματα που μένουν στην αφάνεια απ’ τα παραδοσιακά Μέσα. Το «γυμνό εγώ μου», υφίσταται για τους φίλους μου, για τους αγαπημένους και προσφιλείς μου, για όσους επιλέγω και με επιλέγουν. Δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να γνωρίζουν οι πάντες τί έφαγα σήμερα για πρωινό, με ποιόν είχα μια ωραία συζήτηση, που πέρασα ένα τετράωρό μου, παρ’ όλο που πιθανώς έτσι να κέρδιζα λίγη περισσότερη συμπάθεια ή έστω φήμη. Δυστυχώς ή ευτυχώς, προς το παρόν δε με έλκει καθόλου το ενδεχόμενο να μιλήσω στο μπλογκ μου για την προσωπική μου ζωή.
Απ’ το blogroll μου απουσιάζουν γυναίκες έχετε δίκιο. Λέτε να είμαι κρυφομισογύνης; Θα βάλω τώρα αμέσως εσάς, αν φυσικά μου το επιτρέπετε, καθώς επίσης και όποια άλλη μπλόγκερ, της οποίας την ύπαρξη δε γνώριζα, αλλά τα κείμενά της παρουσιάζουν για εμένα ενδιαφέρον.
@salerosa Επειδή με ρωτούν πολλοί, και μάλιστα πολύ επίμονα, για το αν θα ανέβει η ταινία στο Διαδίκτυο, λέω κατηγορηματικά ότι ΔΕ θα δώσουμε την έγκρισή μας σε κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον όχι αυτή τη στιγμή. Θα το κάνουμε όταν πιστέψουμε ότι πρέπει να το κάνουμε, και νομίζω ότι έχουμε το δικαίωμα αυτό, αφού βέβαια μας το επιτρέψει η ΕΡΤ, η οποία είναι και η ουσιαστική κάτοχος των δικαιωμάτων. Είναι πιθανό κάποιοι να το κάνουν, αλλά θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι δημιουργοί της ταινίας είναι αντίθετοι με αυτό για λόγους που θα εξηγήσω σύντομα.
Μανώλη, με καθυστέρηση, συγχαρητήρια κι από μένα για την προσπάθεια και για το αποτέλεσμα.
Προσωπικά βρήκα την εκπομπή περιεκτική, ενδιαφέρουσα από άποψης περιεχομένου αλλά και φόρμας. Ιδιαίτερα μου άρεσαν οι αναφορές του Τριαρίδη τον οποίο και δεν γνώριζα προηγούμενα αλλά και του Παναγόπουλου. Ο τελευταίος εξηγεί, πολύ σωστά κατά την άποψη μου, ότι όλοι δουλεύουμε τσάμπα για Google και σία, παράγοντας δωρεάν περιεχόμενο ως αντάλλαγμα της δυνατότητα δημόσιας έκφρασης που μας παρέχουν…Τροφή για σκέψη.
Προσπάθειες σαν τη δική σου, αλλά και του Ματθαίου Τσιμιτάκη με τη συνέντευξη Τσίπρα, από ανθρώπους που καταλαβαίνουν και γνωρίζουν τα mainstream ΜΜΕ είναι χρήσιμες.
Με τον κίνδυνο να μετατρέψουμε το μπλογκ σας σε φόρουμ -και γιατί όχι δηλαδή;- θα προσθέσω ακόμα μια απάντηση προτείνοντας ότι όπως τους άνδρες που κοσμούν -όπως το αξίζουν εξάλλου μια που οι περισσότεροι είναι και δικοί μου αγαπημένοι σύνδεσμοι- δε τους ζητήσατε την άδεια για να τους περιλάβετε στο blogroll σας -αν δε κάνω λάθος-, το αυτό πρέπει να ισχύει και για τις γυναίκες bloggers. Αφήστε με ωστόσο τελευταία στις επιλογές σας γιατί διαφορετικά θα φανεί πως ερίζω για μια θέση στο blog του Μ. Ανδριωτάκη, που αν και καλό ακούγεται ωστόσο δε τιμά την προηγούμενη κουβέντα. 🙂
Νίκο σ’ ευχαριστούμε, η γνώμη σου είναι σημαντική. Αναφορικά με το Google, έχω γράψει ένα άρθρο-κριτική για δύο βιβλία που το αφορούν. Όταν δημοσιευθεί θα σ’ ενημερώσω.
Niemandsrose Το «αν φυσικά μου το επιτρέπετε» ήταν κάτι σαν φιλικό κλείσιμο ματιού. Τους blogger του blogroll μου τους έχω γνωρίσει, έχω μιλήσει μαζί τους, κι έτσι θεωρώ ότι με κάποιο τρόπο «συνδεόμαστε» ή έστω ότι έχουμε κατά καιρούς «συνδεθεί με χαλαρούς τρόπους». Όσο για το τελευταίο, μόνο ένας κακόβουλος θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο. Εξάλλου, μια θέση στο blog μου δεν είναι δα και κάτι σημαντικό.
Καταρχήν να δώσω τα συγχαρητήριά μου για το πολύ καλό ντοκυμαντέρ…
Αλλά,να ρωτήσω γιατί Μανώλη να μην κυκλοφορήσει στο ίντερνετ;Εδώ ν’ αναφέρω πως εγώ το παρακολούθησα από dvd δικιάς μου εγγαφής,αφού συνήθως τις Δευτέρες απουσιάζω τέτοια ώρα. Ακόμη υπάρχει σε dvd γραμμένο,αν κι όχι σε απολύτως τέλεια κατάσταση.
Η αλήθεια είναι πως προτίμησα ακόμη να μην το διαχύσω στο διαδύκτιο – έβαλα και το λειτουργικό email μου – επειδή προτιμώ να εξηγηθούνε οι λόγοι του Μανώλη.Αφήστε δε,που ακόμη δεν έχω dvd-r στον Η/Υ μου και δε γνωρίζω ποιο από τόσα προγράμματα θα με βοηθήσει να το..διαχύσω (ναι,τέτοια σχετικότητα !).
Εν πάσει περιπτώσει, εγώ ρίχνω μια ιδέα,διότι πόσες προβολές να προγραμματίσει η ΕΡΤ; Άντε άλλη μια στην ΕΤ1 κι ίσως και στα ψηφιακά της…
Προτείνω λοιπόν,να γίνουν (δεκάδες )προβολές του ντοκυμαντέρ. Και σε χώρους πέραν πάσης υποψίας…
🙂
ζπ ευχαριστούμε πολύ για τα καλά λόγια. Η ταινία έχει ανέβει ήδη στο Youtube σε έξι συνέχειες. Απ’ την πρώτη στιγμή γνώριζα ότι αναπόφευκτα αυτό θα γινόταν. Ωστόσο η δουλειά ανήκει στην ΕΡΤ. Τους λόγους για τους οποίους στέκομαι κριτικά απέναντι σ’ αυτό που συμβαίνει θα τους εξηγήσω σύντομα μ’ ένα ποστ.