Ελευθερία του Τύπου στα παραδοσιακά Μέσα σημαίνει είμαι ελεύθερος μέχρι εκεί που μου επιτρέπουν οι νόμοι και οι χρηματοδότες μου, δηλαδή το κράτος, οι διαφημιζόμενες επιχειρήσεις και οι ιδιοκτήτες των Μέσων. Ελευθερία του Τύπου στα Νέα Μέσα σημαίνει εγώ, ο μεμωνομένος πολίτης, είμαι ελεύθερος μέχρι εκεί που μου επιτρέπει ο νόμος, η συνείδηση και οι αναγνώστες μου. Αν αυτό το τελευταίο ισχύει, τότε τα Νέα Μέσα, χρειάζονται επειγόντως ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (και κριτικούς αναγνώστες).

*Οι μπλόγκερ, αν θέλουν να συμβάλουν σε οποιοδήποτε δίκαιο ή άδικο σκοπό, πρέπει να κερδίσουν την αξιοπιστία τους. Έχουν πολλούς εχθρούς να τους περιμένουν στη γωνία, καθώς είναι πολλοί εκείνοι που έχουν συμφέρον απ’ την αναξιοπιστία της «ασύδοτης» μπλογκόσφαιρας, αλλά έχουν και πολλούς φίλους που είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν το Νέο Μέσο να γίνει πραγματικά αξιόπιστο. Ταυτόχρονα κι όσο διογκώνεται το ενδιαφέρον των παραδοσιακών Μέσων και των διάφορων θεσμών, τα μπλογκ αποκτούν και πιο υστερόβουλους φίλους, που απογυμνώνουν το Μέσο απ’ το ρομαντισμό του και το καθιστούν επικοινωνιακό όπλο. Ως όπλο το ιστολόγιο μπορεί πράγματι να είναι πολύ αποτελεσματικό, αλλά και πολύ επικίνδυνο, όπως κάθε σύγχρονο όπλο. Ο σκοπός κατά τη γνώμη μου δεν είναι να φοβάται ο κόσμος τα ιστολόγια, αλλά να τα σέβεται και να τα χρησιμοποιεί.

*Την αφορμή για περαιτέρω έλεγχο των ιστολογίων τη δίνουν οι ίδιοι οι ιστολόγοι. Νομίζω ότι ο λόγος περί ορίων μπορεί να πάει μακριά, αλλά δεν είναι ουτοπικό να συμφωνήσουν κάποιοι ιστολόγοι σε μερικές αξίες. Η ανάγκη δεοντολογίας είναι παραπάνω από απαραίτητη.

*Εάν κάποιος καίγεται να δημοσιοποιήσει πληροφορίες ή να μεταδώσει γνώμες που δεν «περνούν» απ’ τα παραδοσιακά Μέσα, ας φροντίσει να βρει τρόπους διάχυσης των ιστολογίων, φτιάχνοντας συλλογικά μπλογκ, ενώσεις, πρωτοβουλίες κ.λπ. Δε μπορώ να πιστέψω ότι η μόνη επιλογή των υπέρμαχων της ανεξάρτητης και αδιαμεσολάβητης ενημέρωσης, είναι τα ανώνυμα ή ψευδώνυμα μπλογκ.

*Τα περισσότερα μπλογκ στην Ελλάδα απηχούν το ήθος, το ύφος, τις επιλογές, τις συνήθειες των κυρίαρχων παραδοσιακών Μέσων. Ουσιαστικά, απ’ τα περισσότερα «εναλλακτικά» Μέσα δημοσιογραφίας των πολιτών, δεν προτείνεται τίποτα διαφορετικό από τηλεοπτικές εκπομπές ή εφημερίδες των «παλαιών» Media. Απλά, τα Νέα Μέσα, ως πιο «νέα» είναι συχνά και λίγο πιο αφελή, πιο αλλαζονικά, πιο επιπόλαια. Κατά τ’ άλλα, καμία διαφορά.

*Θεωρώ ότι η ευκαιρία που παρουσιάζεται στα ιστολόγια και τους ιστολόγους είναι «χρυσή»: μέχρι τώρα ελάχιστοι την αρπάζουν. Οι περισσότεροι, κατά τη γνώμη μου, δουλεύουν υπονομεύοντας την ελευθερία του Μέσου.

*Τα ιστολόγια μπορούν να κομίσουν κάτι πραγματικά ρηξικέλευθο στο δημόσιο διάλογο. Αξίες, ιδέες, ελπίδα για καλύτερα Μέσα, για περισσότερη και ουσιαστικότερη δημοκρατία.

*Η μια τάση των ιστολογίων οδηγεί σ’ έναν εκπληκτικό εκδημοκρατισμό των Μέσων, και η αντίρροπή της οδηγεί σ’ έναν εξίσου εκπληκτικό φασισμό των Μέσων. Ας το συλλογιστούμε σοβαρά αυτό.

*Η καταστολή πρέπει πάντα να είναι η έσχατη λύση. Για την ακρίβεια, μια απευκταία λύση τα πλαίσια της οποίας θα προκύπτουν από ευρύ διάλογο στην κοινωνία. Ωστόσο, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προλαμβάνουμε, δηλαδή να διαπαιδαγωγούμε. Η σκανδαλώδης ανεπάρκεια της διαδικτυακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα έχει σαν αποτέλεσμα τη στρεβλή χρήση των Νέων Μέσων.

*Η εμπέδωση της ευθύνης των ιστολόγων απέναντι στους άλλους είναι το μείζον αίτημα της μπλογκόσφαιρας αυτή τη στιγμή.

*Αν υποθέσουμε ότι το αίτημά μιας «υγιούς» κοινωνίας είναι να αξιώνει ουσιαστική δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα, τεχνικά η δημοκρατία στα Μέσα θα μπορούσε να είναι εφικτή με τα ιστολόγια και το Διαδίκτυο. Χωρίς να υποδύομαι τον προφήτη, εκτιμώ ότι εκεί θα κριθεί το παιχνίδι των μπλογκ. Τα ιστολόγια θα είναι τόσο δημοκρατικά, όσο δημοκρατικά διευθετημένη θα είναι εν γένει η κοινωνία.