Το Βήμα διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που κυβερνούν τη χώρα.

Το Έθνος διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που θέλουν πάντα να πιστεύουν ότι κυβερνούν τη χώρα.

Τα Νέα διαβάζονται απ’ τους ανθρώπους που νομίζουν ότι θα κυβερνούν πάντα τη χώρα.

Η Καθημερινή διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που νομίζουν ότι πρέπει να κυβερνούν τη χώρα.

Η Βραδυνή διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κυβερνούν τη χώρα αλλά το κάνουν όποτε τους αφήνουν.

Ο Ελεύθερος Τύπος διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι πρέπει να κυβερνούν τη χώρα αλλά δεν καταλαβαίνουν την Καθημερινή.

Η Ναυτεμπορική διαβάζεται απ’ τους ανθρώπους που δε θα είχαν πρόβλημα να κυβερνήσουν τη χώρα, αλλά δεν έχουν χρόνο.

Η Εστία διαβάζεται από ανθρώπους των οποίων οι γονείς κάποτε κυβερνούσαν τη χώρα.

Η Αυριανή διαβάζεται από ανθρώπους που σιχαίνονται αυτούς που κυβερνούν τη χώρα.

Η Ελευθεροτυπία διαβάζεται από ανθρώπους που ξέρουν ότι όποιος κι αν κυβερνά τη χώρα δεν το κάνει καλά.

Η Espresso διαβάζεται από ανθρώπους που δε τους νοιάζει ποιος κυβερνά τη χώρα, μέχρι αυτός να εμπλακεί σε κάποιο ροζ σκάνδαλο.

Ο Ριζοσπάστης διαβάζεται από ανθρώπους που δεν είναι σίγουροι ότι υπάρχει χώρα, ή ότι κάποιος την κυβερνά.

Η Αυγή διαβάζεται από ανθρώπους που ξέρουν πώς να κυβερνούν τη χώρα αλλά απαξιούν.

Η Ελεύθερη Ώρα διαβάζεται από ανθρώπους που κυβερνούν μιαν άλλη χώρα.

*Κι επειδή τίποτα δεν έρχεται απ’ το τίποτα, την ιδέα της ανάρτησης την πήρα από εδώ.