Κατηγορία: Δημόσιος χώρος

5 eksousiaΠριν από 10 χρόνια έγραψα και δημοσίευσα δύο βιβλία τα οποία σχετίζονταν με το δημόσιο χώρο και τη διαφήμιση. Τα ‘σχέδια πόλης’ ήταν ένα είδος έντυπου ντοκιμαντέρ που κατέγραφε τον ανταγωνισμό γκραφιτάδων και διαφημιστών για την κυριαρχία στο δημόσιο χώρο, ενώ η ‘πέμπτη εξουσία’ επιχειρούσε να δομήσει έναν αντίλογο στο διαφημιστικό μονόλογο, κυρίως μέσα απ’ την υπεράσπιση της ανεξάρτητης δημοσιογραφικής σκοπιάς.

sxediapolis.gifΣήμερα, 10 χρόνια μετά, δεν έχουν αλλάξει πολλά. Σίγουρα η υπαίθρια διαφήμιση έχει υποχωρήσει παραπάνω από αισθητά χάρη στις συντονισμένες ενέργειες μιας χούφτας ανθρώπων και της βούλησης του Γιώργου Παπανδρέου,αλλά ο δημόσιος χώρος εξακολουθεί να είναι το προνομιακό πεδίο άσκησης εξουσίας τόσο των ατάκτων όσο και όσων έχουν την οικονομική δύναμη να τον εκμισθώσουν, νόμιμα ή παράνομα. Η μεγάλη βέβαια αλλαγή είναι ότι οι προβληματικές του δημόσιου χώρου έχουν τώρα μεταφερθεί με μεγαλύτερη ένταση στο Διαδίκτυο.

Τον Ιούλιο του 2006 διοργανώσαμε μαζί με τον εκδοτικό οίκο που έβγαλε τα δυο βιβλία, τη Νεφέλη, μια εκδήλωση για τα βιβλία και καλέσαμε ένα δημοσιογράφο κι έναν πολιτικό για να τα παρουσιάσουν. Μου έκαναν την τιμή να μιλήσουν ο δημοσιογράφος Θανάσης Αντωνίου κι ο υποψήφιος τότε δήμαρχος Αθηναίων, και νυν πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας. Δείτε πόσο ενδιαφέροντα είναι αυτά που λένε μέσα απ’ το πρίσμα μιας δεκαετίας μετά.

Όσο με αφορά, 10 χρόνια μετά, έχοντας εμπλουτίσει την οπτική μου, κατανοώ ότι η επιθετικότητά μου εκείνη την εποχή ήταν τελικά ωφέλιμη. Αν δεν είχα εκείνη την αφετηρία πιθανότατα δε θα εμπλεκόμουν στην κίνηση ενάντια στην παράνομη υπαίθρια διαφήμιση, δε θα είχα κάνει τις ‘φονικές διαφημίσεις’, και δε θα είχα βοηθήσει στο να υπάρξει ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα που σώζει ανθρώπινες ζωές. Σίγουρα το βιβλίο μου ήταν αρκετά σκληρό. Μπορεί να μη δημιούργησε μεγάλη συζήτηση, μπορεί να γράφτηκαν λίγα για το θέμα του, αλλά βοήθησε έστω να ευαισθητοποιηθούν κάποιοι άνθρωποι και να δοθεί μια λύση στο πρόβλημα της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης. (περισσότερα…)

IMG_20150804_235621Έβγαινα από ένα θερινό κινηματογράφο παραθεριστικού θέρετρου της Χαλκιδικής. Ένιωθα τυχερός που βρισκόμουν σ’ εκείνο το ευλογημένο μέρος. Στην έξοδο, ακριβώς μπροστά στην παραλία οι φοίνικες γεμάτοι σκουπίδια. Λύπη. Απογοήτευση.

Η εικόνα μ’ έκανε να σκεφτώ για ακόμα μια φορά ότι ο καθρέφτης μας είναι η καθημερινότητά μας, αυτά που πράττουμε από συνήθεια. Είναι ο τρόπος που οδηγούμε, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα σκουπίδια, τους δημόσιους χώρους μας.

Σε 2 εβδομάδες έχουμε για μια ακόμα φορά εκλογές. Κι ελάχιστοι πολιτικοί μιλούν για τον καθρέφτη μας: (περισσότερα…)

Χθες το απόγευμα ο Δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης ονόμασε -κατόπιν ομόφωνης απόφασης του δημοτικού συμβουλίου-  ένα δρόμο του Δήμου, με το όνομα Γιάννης Σταυρουλάκης. Όσοι έχουν παρακολουθήσει τον αγώνα του πατέρα του Γιάννη, Μανώλη Σταυρουλάκη, θα καταλαβαίνουν πόσο συγκινητική και σημαντική ήταν η χθεσινή ημέρα σε συμβολικό επίπεδο. Αν ωστόσο δε γνωρίζετε τίποτα για την υπόθεση, μπορείτε να δείτε εδώ το ντοκιμαντέρ μου.

IMG_20140406_180533

Λίγα μέτρα δίπλα απ’ την Οδό Γιάννη Σταυρουλάκη, υπήρχε μια παράνομη διαφημιστική πινακίδα που σκότωσε τον Γιάννη, το 2005. Έκτοτε η οικογένειά του, μαζί με άλλες οικογένειες, επιδόθηκε σ’ έναν εξαντλητικό μαραθώνιο προκειμένου να δικαιωθεί, ενάντια σε διεφθαρμένους λειτουργούς και τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Και το πέτυχαν. Ο Μανώλης Σταυρουλάκης είναι ένα σύμβολο αυτής της τιτάνιας προσπάθειας. Μαζί με τον Θανάση Τσιώκο-Πλαπούτα και μερικούς άλλους, κατάφεραν αυτό που έμοιαζε ακατόρθωτο: αποξηλώθηκε η συντριπτική πλειονότητα των παράνομων και φονικών διαφημιστικών πινακίδων. Η ονομασία δρόμων με τα ονόματα των παιδιών τους είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η πολιτεία για να ανακουφίσει τον ανείπωτο πόνο τους.