Κάθε φυσική καταστροφή είναι μια ευκαιρία να δοκιμαστούν τα όρια και οι αντοχές των συστημάτων μας. Μια επιδημία που προκαλείται από έναν νέο, άγνωστο ιό, δε μπορεί να είναι εξαίρεση. Απ’ τα τέλη του Δεκεμβρίου του 2019, εξελίσσεται μια πρωτόγνωρη για τα σύγχρονα δεδομένα, επιχείρηση διαχείρισης κρίσης. Αυτό που εξελίσσεται δεν έχει προηγούμενο, γιατί ποτέ άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο στενά συνδεδεμένοι, ούτε υπήρχαν τόσο εξελιγμένα εργαλεία διασύνδεσης τους. Οι προκλήσεις που θέτει στα ανθρώπινα συστήματα αυτός ο ιός, ο κορονοϊός COVID19 είναι πραγματικά τεράστιες. Όμως πίσω απ’ αυτή την κρίση βρίσκεται μια πολύ κρίσιμη γνώση. Ο πλανήτης είναι τόσο διασυνδεδεμένος, που ακόμα και οι δικές μου ταπεινές πράξεις, έχουν αντίκτυπο παντού. Η ύπαρξη ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος στην άλλη άκρη του πλανήτη, με επηρεάζει προσωπικά. Πληρώνω προσωπικά το τίμημα μιας μεγάλης αδικίας που πράττουν ξένοι προς εμένα άνθρωποι σε βάρος άλλων ξένων προς εμένα. Η δικτατορία σ’ ένα μακρινό μέρος, έχει άμεσο αντίκτυπο στον καθένα.
Έβγαινα από ένα θερινό κινηματογράφο παραθεριστικού θέρετρου της Χαλκιδικής. Ένιωθα τυχερός που βρισκόμουν σ’ εκείνο το ευλογημένο μέρος. Στην έξοδο, ακριβώς μπροστά στην παραλία οι φοίνικες γεμάτοι σκουπίδια. Λύπη. Απογοήτευση.
Manolis Andriotakis 