Η Μέντη Μέγα κι η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών παρουσιάζουν τις «Τρίπλες και τριπλέτες» μια παράσταση για εφήβους που διαπραγμετεύεται τη σχέση τέχνης και αθλητισμού, τιμών και αξιών, ανθρώπου και μηχανής.
Στα πλαίσια του εκπαιδευτικού της προγράμματος, φέτος η Στέγη φιλοξενεί την χορογράφο Μέντη Μέγα, με μια εφηβική παράσταση χορού και λόγου, ιδιαίτερα επίκαιρη. Οι «Τρίπλες και τριπλέτες» θα παίζονται αποκλειστικά σε γήπεδα μπάσκετ και κλειστά γυμναστήρια σχολείων, απ’ τις 6 Νοεμβρίου 2017 ως τις 22 Μαίου 2018. Καθώς είχα την τύχη να δω το έργο στη γενική του πρόβα, αλλά και να συμμετάσχω σε συζητήσεις κατά την παραγωγή του), νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μερικές σκέψεις με αφορμή το έργο.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο που όλα θέλουν να μετρηθούν και να αναμετρηθούν. Ζούμε στην εποχή του quantification, της ποσοτικοποίησης. Φοράμε βραχιόλια που μετρούν τα βήματά μας και αγωνιούμε για τον αριθμό των likes και των ακολούθων μας στα social media. Ζούμε τον θρίαμβο της επίδοσης. Γινόμαστε επιδοσιακά υποκείμενα, τίγκα στο άγχος της πρωτιάς. Γι’ αυτό κι ο πρωταθλητισμός είναι τόσο συναφής με την εποχή μας. Γι’ αυτό κερδίζουν τόση δημοφιλία οι πάσης φύσης διαγωνισμοί, τα talent shows, οι ψηφοφορίες, οι κατατάξεις.
Όλες οι απόπειρες μέτρησης υπόσχονται μια χειροπιαστή απόδειξη της αξίας σ’ έναν κόσμο που όλες οι ποιότητες σχετικοποιούνται και το μη μετρήσιμο τρομάζει. Σ’ έναν κόσμο εφήμερων και πλασματικών αξιών, όλα πρέπει να αποτιμηθούν σε κάποιο είδος χρηματιστηρίου. Στην πραγματικότητα έτσι πιανόμαστε όλοι στην παγίδα της τιμολόγισης. Οι αξίες δεν είναι εύκολο να μετρηθούν. Κάθε απόπειρα αποτίμησης μιας ανθρώπινης αξίας μοιάζει αυθαίρετη, για να μην πούμε γελοία. Ποιός είναι ο πιο ευαίσθητος; Ποιός είναι ο πιο γενναιόδωρος; Ποιός είναι ο πιο συμπονετικός, ο πιο θαρραλέος, ο πιο ανασφαλής; Πόση είναι η αγάπη ενός γονιού για το παιδί του; Πόσο πονάει η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου; (περισσότερα…)