Εντάξει ξεπέρασε τη μεγαλοστομία του τίτλου. Δεν είμαι ο Φραντς Κάφκα. Είμαι ένας σύγχρονός σου που γράφει  κείμενα και χειρονομεί φιλοδοξώντας να σε αγγίξει. Όπως το επιχείρησε κι ο Φραντς πριν από έναν αιώνα. Με τη διαφορά ότι ο Φραντς δεν είχε Διαδίκτυο και τα περισσότερα γραπτά του έμεναν στο συρτάρι.

Καθ’ όλη τη σύντομη ζωή του ο Κάφκα δημοσιεύσε μόλις μια χούφτα ιστορίες. Και χάρη στον άγιο φίλο του Μαξ Μπροντ, που δεν τήρησε την υπόσχεσή του να καταστρέψει τα κείμενα του Κάφκα, σήμερα έχουμε όλοι το προνόμιο και την ευκαιρία να γνωρίσουμε αυτό τον τεράστιο συγγραφέα. Το συγγραφέα που δαπάνησε τη ζωή του ως υπάλληλος γραφείου. Το συγγραφέα που δε δοξάστηκε για το έργο του, ούτε έβγαλε χρήματα απ’ αυτό. Το συγγραφέα που έγραψε μερικά απ’ τα πιο διεισδυτικά μυθιστορήματα του 20ου αιώνα. Το συγγραφέα που μίλησε με φοβερή καθαρότητα για την εποχή του και την συντριπτική της επίδραση πάνω στους ανθρώπους.

Ο Φραντς Κάφκα είμαι εγώ. Κι εσύ επίσης. Εσύ που γράφεις για να κατανοήσεις τον κόσμο, να τον περιγράψεις και πιθανώς να τον αλλάξεις. Ο Φραντς Κάφκα είναι το αρχέτυπο του συγγραφέα που έχει πόλεμο με τον κόσμο, αλλά δε μένει εκεί. Ο Φραντς Κάφκα μετατρέπει τον εφιάλτη σε δημιουργία, την κόλαση σε κωμωδία, την απόγνωση σε κατάφαση ζωής. Ο Φραντς Κάφκα ζει σ’ ένα γραφείο δίπλα σου. Είναι άνδρας, είναι γυναίκα. Είναι νέος, είναι γέρος. Ζει ερήμην σου στην Πράγα, στην Αθήνα, στο Βερολίνο, στη Μαδρίτη. Δε γράφει για να τον επαινούν. Γράφει για να απαλύνει το αίσθημα του μηδέν, γράφει για να ζήσει, δε ζει για να γράφει. Πιθανώς σήμερα να έχει κι εκείνος ένα ταπεινό μπλογκ. (περισσότερα…)

Φέρνουν μαζί τους καρέκλες κάμπινγκ, παγούρια, ζεστά ρούχα, δίνουν συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους και βγάζουν τη νύχτα μαζί με δεκάδες κι εκατοντάδες στην ουρά.

Το Μάρτιο του 2011 το είδα με τα μάτια μου. Είχε μόλις κυκλοφορήσει το δεύτερο iPad και βρισκόμουν τυχαία στη Νέα Υόρκη. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να δω την ταμπλέτα από κοντά, κι έτσι το πρωί επισκέφθηκα το κεντρικότερο κατάστημα της Apple στη Fifth Avenue. Αλλά το θέαμα που αντίκρυσα ήταν πραγματικά πρωτόγνωρο. Έξω απ’ το μαγαζί είχαν στρατοπεδεύσει εκατοντάδες άνθρωποι ο ένας πίσω απ’ τον άλλο. Είπα να βρω το τέλος της ουράς ακολουθώντας το ανθρωπομάνι. Κάποια στιγμή έχασα το μέτρημα και κουράστηκα. Πήγα για καφέ εγκαταλείποντας γρήγορα την προσπάθεια. Η ουρά έκανε τον κύκλο του τετραγώνου και συνέχιζε πολύ πιο μακρικά.

Χθες, βλέποντας αυτό το βίντεο θυμήθηκα την περυσινή μου εμπειρία. Τη δεδομένη ώρα που το τράβηξαν, μέτρησαν 820 κεφάλια.

Ένας άλλος αναλυτής μέτρησε 775 άτομα, και συγκρίνοντας με τα προηγούμενα iPhone βρήκε ότι οι κάθε χρόνο οι ουρές αυξάνονται κατά 83%. Και με βάση τις ουρές προβλέπει ότι αυτό το Σαββατοκύριακο μόνο θα πουληθούν 8 εκατομμύρια συσκευές! 

Τί σκέφτομαι φέρνοντας την ανάμνηση ξανά στο προσκήνιο; Κατ’ αρχήν την επιτυχία αυτής της εταιρείας που μετατρέπει την αγορά του νέου προϊόντος της σε διαφημιστικό γεγονός. Η Apple είναι όντως μια εκπληκτική εταιρεία και τα προϊόντα της προκαλούν τρομερό ενθουσιασμό. Έχει χτυπήσει αυτό που λέμε φλέβα, ενισχύοντας μια καταναλωτική κουλτούρα που όμοιά της δεν υπάρχει. Οι υπάλληλοί της σχηματίζουν μια ανθρώπινη πύλη και υποδέχονται τους υπομονετικούς καταναλωτές ζητωκραυγάζοντας. Καθώς οι τελευταίοι μπαίνουν μέσα στο κατάστημα, οι υπάλληλοι συνεχίζουν να τους επιβραβεύουν για το κατόρθωμά τους.

“Νιώθω σαν να βρίκομαι σε ροκ συναυλία” λέει μια νεαρή κοπέλα. “Η ενέργεια, τα πάντα εδώ είναι έτσι. Γι’ αυτό περίμενα, για την εμπειρία και τον ενθουσιασμό κάτι καινούργιου”. Βγαίνοντας απ’ το κατάστημα υπάρχει ένας υπάλληλος που έχει μία και μόνη δουλειά. Να λέει “συγχαρητήρια παιδιά!”.

Ρωτήθηκαν άνθρωποι που περίμεναν σε κατάστημα της Apple στο Σιάτλ γιατί στάθηκαν όλη τη νύχτα στην ουρά. (περισσότερα…)