Κατηγορία: Φεστιβάλ

Ο απεγκλωβισμός του Σταυρουλάκη

Ολοκλήρωσα αυτό το ντοκιμαντέρ το Φεβρουάριο του 2010. Επειδή δεν είχα καμία απολύτως χρηματοδότηση, έκανα ένα ανοιχτό κάλεσμα απ’ αυτό το blog και κατάφερα να συγκεντρώσω 450 Ευρώ, με τα οποία καλύφθηκε ένα μέρος του μοντάζ. Κανένα κανάλι, καμία εφημερίδα, κανένας φορέας, κανένα Μέσο από όσα προσέγγισα δε θέλησε να προβάλλει την ταινία. Ωστόσο, προβλήθηκε με επιτυχία στο 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, όπου κι έλαβε την τρίτη θέση στην ψηφοφορία του κοινού. Επίσης προβλήθηκε σε διάφορες δημόσιες εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη, στην Καλαμάτα κ.α. Αν θέλετε να συμβάλετε στην προσπάθεια αποπληρωμής του χρέους μου για να κάνω την ταινία, μπορείτε να κάνετε μια δωρεά πατώντας επάνω στο κουμπί του Paypal, που βρίσκεται δεξιά. Ευχαριστώ.

Beware: Killing Ads

The documentary reveals for the first time the enormous scandal that concerns illegal billboard advertising in Greece. It investigates the corruption, interests and large amounts of money at stake, but mainly it focuses on the human dimension of the problem, following the struggle for justice of a father whose son was killed by an illegal billboard. Illegal billboards are only one symptom of the broader problem of Road Safety in this country, which has evolved into a civil war involving mayors, politicians and advertising companies. As is mentioned in the film: “The victims of car accidents during the last 50 years in Greece have exceeded the number of dead from all the wars the country was involved in during the 20th century”.

The documentary is self-made. No channel, public or private, wanted to broadcast it. I crowdsourced the idea and i collected 450 Euro. Now i’m  trying to pay my debt, so if you wish to contribute to this struggle please make a donation. Thank you.

BEWARE: KILLING ADS

Προσοχή: Φονικές διαφημίσεις, 2010, 55′

Beware: Killing Ads, 2010, 55′

Το Twitter είναι μια πλατφόρμα Κοινωνικής Δικτύωσης με μισό δισεκατομμύριο χρήστες σε όλο τον πλανήτη. Πρόκειται απλά για μια περαστική μόδα ή για κάτι περισσότερο; Γιατί είναι τόσο δημοφιλές; Ποιά είναι η επίδρασή του στην πολιτική; Πώς συνέβαλλε στην Αραβική άνοιξη; Πώς επηρεάζει τις κοινωνικές μας συμπεριφορές και την ψυχολογία μας; Σε τί αφορά τελικά η χρήση του;

Στο ντοκιμαντέρ μοιράζονται τις σκέψεις τους γι’ αυτό το νέο Μέσο του διασυνδεδεμένου κόσμου έλληνες χρήστες και παγκοσμίου φήμης ειδικοί και κριτικοί.

Το “Ακολούθησέ με” εξερευνά την υπόσχεση, τους κινδύνους και τα όρια της νέας εποχής των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Ουσιαστικά μάς προσφέρει μια ματιά πάνω στο ψηφιακό κι εικονικό μας παρόν.

Το Μάιο του 2010 ξεκίνησα να γυρίζω ένα ντοκιμαντέρ για την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης Twitter. Μου πήρε 3 ολόκληρα χρόνια για να το ολοκληρώσω. Μέσα σ’ αυτό το διάστημα έχουν γίνει πολλά. Ήδη χρησιμοποιώ το Twitter  4 χρόνια και το facebook 5 χρόνια. Είμαι μπλόγκερ σχεδόν μια δεκαετία πια κι έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε που προβλήθηκε το προηγούμενο ντοκιμαντέρ μου που αφορούσε στα μπλογκ, όπως και το σχετικό βιβλίο μου.

(περισσότερα…)


Την Παρασκευή 21 Ιουλίου είδα την παράσταση 7+1, στο Στάδιο της Καλαμάτας, στα πλαίσια του ομώνυμου χορογραφικού εργαστηρίου που έγινε στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Ως συνιδρητής και μέλος της μιας εκ των 5 ομάδων που συμμετείχαν στο πρωτόγνωρο αυτό εγχείρημα, της Φora etc. θα πείτε ότι τα λεγόμενά μου είναι προϊόντα προκατάληψης, και θα έχετε δίκιο. Τί συνέβη όμως πραγματικά στο εργαστήριο 7+1 στην Καλαμάτα; Πέντε ομάδες χορού έκαναν 7 πρόβες η καθεμιά, με συμμετέχοντες επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Οι πρόβες αυτές οδήγησαν σε μια παράσταση, όπου κάθε ομάδα παρουσίασε τη δουλειά της. Στην ουσία, οι ομάδες Amorphy, Νταλίκα, Πρόσχημα, Λεμούριοι και Φora etc. παρουσίασαν στο κοινό το αποτέλεσμα της δουλειάς 7 προβών. Δεν είναι και λίγο. Η παράσταση είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Οι χορευτές, όλοι προσηλωμένοι στη διαδικασία, έδειξαν ότι η δουλειά και το ομαδικό δημιουργικό πνεύμα είναι ζωογόνες συνθήκες. Αλλά το όλο πράγμα απέδειξε και κάτι ακόμα: ότι χορογράφοι διαφορετικών ομάδων μπορούν να συνεργαστούν σε κοινά σχέδια. Να δημιουργήσουν συλλογικά, διατηρώντας την ατομική τους ταυτότητα. Απέδειξαν επίσης ότι δεν είμαστε πια όλοι απομονωμένοι στα δημιουργικά τους φρούρια, πάντα μόνοι, πάντα αρχηγοί. Αυτό το άνοιγμα σηματοδότησε και την ίδρυση μιας συλλογικότητας με τη μορφή δικτύου. Θεωρώ ότι η κίνηση αυτή συνιστά κάτι πολύ αισιόδοξο και καινούργιο για τον Ελληνικό Χορό. Απ’ όσο γνωρίζω είναι η πρώτη φορά που γίνεται μια ανάλογη προσπάθεια, κι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που αξίζει να τη στηρίξουμε και να την παρακολουθήσουμε. Ο κύριος λόγος όμως είναι το πραγματικά συλλογικό πνεύμα του εγχειρήματος, η διάθεση να ιδωθεί ο χορός και η δημιουργία του υπό ένα καινούργιο πρίσμα. Αξίζει λοιπόν ένα μπράβο σ’ όλους. Στο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας που φιλοξένησε την πρώτη αυτή δράση των ομάδων, στους υποστηρικτικούς του μηχανισμούς, στους χορευτές που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και το επάνδρωσαν με τόσο ενθουσιασμό, στον κόσμο που παρακολούθησε την παράστασή τους. Εύχομαι η επόμενη δράση να είναι εξίσου ενδιαφέρουσα κι επιτυχημένη!