Κατηγορία: Γεγονότα

Φανταστείτε έναν ασθενή με προχωρημένο καρκίνο που βρίσκεται διασωληνωμένος στην εντατική. Ο καρκίνος έχει κάνει μεν μεταστάσεις, αλλά η γερή κράση του ασθενούς αντιστέκεται. Η θεραπεία που δέχεται το σώμα –και η ψυχή του- είναι πραγματικά καταιγιστική (όπως λέγεται «η αντιμετώπιση του καρκίνου είναι χειρότερη κι απ’ τον ίδιο τον καρκίνο»). Συγγενείς και φίλοι, αλλά και επιφανή μέλη της ιατρικής κοινότητας δίνουν πλέον επίσημα ελάχιστες ελπίδες επιβίωσης στον ασθενή. Μέρα με τη μέρα τα πράγματα γίνονται όλο και πιο σοβαρά. Επίσημες πανεπιστημιακές έρευνες που τον αφορούν και δημοσιεύονται νόμιμα, μιλούν για επικείμενο θάνατο σε λίγα χρόνια. Ο καρκίνος έχει πολύ γρήγορη εξέλιξη και η πρόγνωσή του είναι πολύ κακή. Υπάρχουν γιατροί, Κασσάνδρες κατά πολλούς, που δίνουν στον ασθενή ελάχιστο χρόνο, λέγοντας ότι το 2012 θα είναι η τελευταία χρονιά του. Άλλοι το υπαινίσσονται κι άλλοι το λένε ανοιχτά. Οι πιο μετριοπαθείς υποστηρίζουν ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη αρκεί να ληφθούν επειγόντως μέτρα. (περισσότερα…)

BHL & Houellebecq a Athenes

Χθες είχα την ευκαιρία να βρεθώ στο ακροατήριο μιας μάλλον σπάνιας παρουσίασης βιβλίου. Δύο πάρα πολύ διάσημοι γάλλοι συγγραφείς, ο Μπερνάρ Ανρί-Λεβί κι ο Μισέλ Ουελμπέκ φιλοξενήθηκαν στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Γαλλικού Ινστιτούτου της οδού Σίνα και μίλησαν για τον Δημόσιο Κίνδυνο (εκδ. Εστία), το επιστολογραφικό βιβλίο που έγραψαν από κοινού. Πήγα στην παρουσίαση έχοντας διαβάσει βιβλία και των δύο, κυρίως του Ουελμπέκ, και γνωρίζοντας αρκετά για τον καθένα τους, οπότε ήμουν προετοιμασμένος να δω από κοντά έναν εστέτ. κι έναν ιδιόρυθμο. Και διαψεύστηκα μόνο όσον αφορά τον πρώτο. Για τον BHL (ο Μπερνάρ Ανρί-Λεβί είναι «πριμαντόνα» της γαλλικής διανόησης, και τα μίντια τον προσφωνούν με τα αρχικά του ονόματός του) είχα την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν σνομπ, έναν μεγαλοαστό νάρκισσο που ουσιαστικά δε δίνει δεκάρα για κανέναν. Θα πρέπει να έχω διαβάσει τουλάχιστον είκοσι άρθρα, γαλλικά δημοσιεύματα εναντίον του (κυρίως από αριστερά έντυπα). Γνωρίζω ότι έχει πύργο, ότι έχει δήθεν υποστηρίξει τον πόλεμο στο Ιράκ κι άλλα πολλά. Αλλά η ομιλία του μου φανέρωσε έναν κλασικό αστό διανοητή που θαυμάζει τη σκέψη του Σαρτρ κι όχι του Πλάτωνα, που έχει χιούμορ, ρητορική δεινότητα, και πολυπρισματική γνώση. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ο διανοούμενος που θα σε κάνει να βαρεθείς. Μίλησε για την πολιτική του θεωρία της reparation (διόρθωσης), για την επανάσταση του Πολ Ποτ, τον Νίτσε, τα παιδικά του χρόνια κ.α. Η παρουσία του BHL ήταν κι ο λόγος που δε μετάνιωσα για τις 2 ώρες και πλέον που βρέθηκα στο αμφιθέατρο. Απ’ την άλλη, η παρουσία του Μισέλ Ουελμπέκ (Michel Houellebecq) ήταν απογοητευτική. Παρότι επιβεβαίωσε το μύθο του ιδιόρυθμου, δεν κατόρθωσε να κάνει τίποτα άλλο. Οι πιο τυχεροί απ’ το ακροατήριο ήταν οι μη γαλλομαθείς που είχαν προμηθευτεί ακουστικά μετάφρασης, καθώς ήταν πιθανότατα οι μόνοι που άκουσαν τι είπε ο γάλλος συγγραφέας. Μουγκρίζοντας παρά μιλώντας, tο enfant terrible της γαλλικής λογοτεχνίας μας έδειξε ότι το ταλέντο του είναι να γράφει κι όχι να μιλά. (περισσότερα…)