Απ’ τον Οκτώβριο του 2004 που έφτιαξα το πρώτο ιστολόγιό μου, μέχρι χθες, «επαιρόμουν» ότι δεν είχε χρειαστεί ποτέ να αποκλείσω κάποιο σχόλιο αναγνώστη. Τη διαχείριση σχολίων (comment moderation) την είχα ενεργοποιήσει απ’ την πρώτη στιγμή, βλέποντας τί επικρατούσε στα blog χωρίς διαχείριση, εκείνης της πρώιμης εποχής. Πριν από δύο μέρες ωστόσο αναγκάστηκα να αποκλείσω τρία σχόλια, τα οποία έκρινα ως απαράδεκτα.
Το πρώτο, πέρα απ’ τη μομφή στο πρόσωπό μου –κάτι που είναι βέβαια θεμιτό-, περιελάμβανε και μια προσωπική επίθεση του σχολιαστή σ’ έναν άλλο σχολιαστή του συγκεκριμένου κειμένου μου. Έσβησα το σχόλιο γιατί δεν επιθυμώ το blog μου να μετατραπεί σε αρένα, όπου καθένας μπαίνει για να εκτονωθεί. Αυτή προφανώς είναι μια προσωπική επιλογή που δε ζητάω να ασπαστεί κανείς άλλος. Κάτω απ’ το ίδιο κείμενο άφησα να δημοσιευτεί ένα σχόλιο ανώνυμου επισκέπτη, το οποίο είναι κακόβουλο κατά τη γνώμη μου, για να κάνω λίγο πιο γλαφυρή την παθογένεια του Μέσου και την αντίθεσή μου σ’ αυτού του είδους το μη-διάλογο.
Το δεύτερο σχόλιο που έσβησα ήταν ένα καθαρά διαφημιστικό κείμενο, ένα σπαμ σχόλιο έλληνα μπλόγκερ, ο οποίος θέλησε να εκμεταλλευτεί την πρόσκαιρη δημοφιλία του συγκεκριμένου κειμένου μου, επικολλώντας στα σχόλια τη διεύθυνσή του. Θεωρούσα ότι μέχρι τώρα η σπαμ διαφήμιση αφορούσε μόνο επιχειρήσεις, κι όχι blogger. Μέχρι τώρα έβλεπα διάφορους blogger να αφήνουν σχόλια σε δημοφιλή blog, προσχηματικά, αλλά τουλάχιστον εκεί κάτι έγραφαν. Τώρα, περνάμε σε μια απροσχημάτιστη φάση της μπλογκόσφαιρας, όπου το σχόλιο δεν έχει καν περιεχόμενο κι αποτελεί μόνο διαφήμιση του ιστολόγου. Διαφήμιση όμως του ιστολόγου είναι η ίδια η φωνή του κι όχι τα τεχνάσματα…
Αναφορικά με το τρίτο «κομμένο» σχόλιο, του οποίου ο συντάκτης διαμαρτυρήθηκε, («βλέπω και λογοκρισία κύριε Ανδριωτάκη!! Και νόμιζα ότι διαφέρεις από αυτά που κατηγορείς.. Συγχαρητήρια! Δεν το περίμενα αυτό..»), ήταν και πάλι ένα διαφημιστικό σχόλιο, ένα σπαμ-σχόλιο που παρέπεμπε στο blog ενός/μιας κυρίου/κυρίας που έχει δημοσιεύσει ένα ειρωνικό προς το πρόσωπό μου κείμενο. Λυπάμαι ειλικρινά που αναγκάζομαι να «κόβω» σχόλια. Δε θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι τα τρία αυτά περιστατικά ακολούθησαν μια εμφάνιση στην τηλεόραση, κι ένα κείμενο που μιλούσε ανοιχτά για αυτήν. Όπως και να ‘χει, αποδέχομαι τον χαρακτηρισμό του λογοκριτή ψευδώνυμων, κακόβουλων, σπαμ σχολίων.

Το ιστολόγιο αυτό το διατηρώ για να εκθέτω και να συζητώ ιδέες.