Δεν νομίζω ότι πρέπει κάποιος να στραφεί εναντίον των εργαζόμενων του Μετρό, επειδή αντιδρούν στη δοκιμή της επέκτασης λειτουργίας του Μετρό για δύο ώρες, κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Βρίσκονται προφανώς σε σύγχυση, καθώς απ’ τη μια έχουν την κοινωνία που τους πιέζει, κι απ’ την άλλη την εργοδοσία που επίσης τους πιέζει, ίσως και πιο στενά. Ωστόσο πρέπει να τους γίνει σαφές ότι το αίτημα της κοινωνίας είναι πιο δίκαιο από εκείνο της εργοδοσίας. Το διοικητικό συμβούλιο, η κυβέρνηση και οι εργαζόμενοι πρέπει να ακούσουν την κοινωνία και να προχωρήσουν με βάση τις ανάγκες και τις εκφρασμένες επιθυμίες της. Κάθε ενδυνάμωση, κάθε περαιτέρω βελτίωση της λειτουργίας των δημόσιων μεταφορών, δε μπορεί παρά να έχει ευεργετικές συνέπειες στη ζωή της πόλης και των κατοίκων της. Ο δημόσιος χαρακτήρας των συγκοινωνιών, το γεγονός δηλαδή ότι οι εργαζόμενοι καθώς και η διοίκηση του Μετρό, έχουν σαν «αποστολή» τους την ασφαλή μεταφορά όλων ανεξαίρετα των πολιτών, πρέπει να τονίζεται κάθε φορά με σαφήνεια, προκειμένου να τίθεται στο τραπέζι μια στέρεη βάση διαλόγου. Θέλω να πω ότι ακόμα κι αν υπήρχαν 500 υπογραφές που ζητούσαν λειτουργία του Μετρό μέχρι το πρωί, αυτό θα έπρεπε να εξεταστεί. Βέβαια απ’ την άλλη, δε μπορεί να μπαίνει η βιωσιμότητα ή ακόμα χειρότερα η κερδοφορία μιας επιχείρησης πάνω απ’ το δημόσιο αγαθό της μετακίνησης. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους, χωρίς όμως ταυτόχρονα να συγκρούονται με την «αρχή», με το θεμέλιο της δημόσιας συγκοινωνίας. Ένα δίκαιο αίτημά τους θα μπορούσε να είναι το «Το δημόσιο Μετρό πάνω απ’ τα κέρδη της Αττικό Μετρό Α.Ε.», αίτημα που θα σήμαινε αυτόματα και καλύτερες συνθήκες εργασίας για τους ίδιους, αλλά και καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες.

Σε αυτή την περίπτωση πάντως, και για μια ακόμα φροά, η ελληνική μπλογκόσφαιρα δείχνει ότι έχει πραγματικά αντανακλαστικά. Μια δραστήρια συλλογικότητα, η G700, οργάνωσε διαμαρτυρία για το ερχόμενο Σάββατο. Επανακτώντας το δημόσιο χώρο.