Στην Ελλάδα έχουν καλλιεργηθεί αυταρχικές, αναξιοκρατικές, αδιαφανείς και αντιδημοκρατικές δομές σε όλα τα επίπεδα. Ας πάρουμε τα δύο μεγάλα κοινοβουλευτικά κόμματα (αλλά και τα μικρότερα). Ποιός θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη λειτουργία τους δημοκρατική; Είναι νομίζω σαφές, ότι αν τα κόμματα δεν εκδημοκρατιστούν τα ίδια, δε θα δούμε προκοπή σ’ αυτό τον τόπο. Και όταν λέω προκοπή εννοώ όλα αυτά τα εύηχα που αναμασούν οι πολιτικοί μας (αξιοπρέπεια, ευημερία, υπευθυνότητα, αξιοκρατία, διαφάνεια, ισότητα κ.λπ.) Όσο τα ίδια τα κόμματα παραμένουν αντιδημοκρατικά, τόσο η κοινωνία θα μαστίζεται από αυταρχισμούς, τσαμπουκάδες, δίκαια των ισχυρών κ.λπ. Όσο ακόμα τα μεγάλα κόμματα και οι διάφοροι μεγάλοι πολιτικοί οργανισμοί διοικούνται αυταρχικά, χωρίς διαφάνεια κι αξιοκρατία, η κοινωνία θα προάγει τον πιο δυνατό, τον πιο τσαμπουκά, τον πιο δικτυωμένο, τον πιο πλούσιο κ.λπ. Όσο κυριαρχεί ο ανταγωνισμός κι όχι η συνεργασία, η κοινωνία θα σπαράσσεται από θύματα, στους δρόμους, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας. Όσο προσκυνάμε σύμβολα και ισόβιους ηγέτες, όσο αγνοούμε τη σημασία του παραδείγματος, τόσο θα διολισθαίνουμε σε δημοκρατικές επιφάσεις και θα κάνουμε όλο και πιο ελκυστικές τις ολοκληρωτικές λύσεις. Ας το έχουμε αυτό στο νου μας την επαύριο των εκλογών, όταν θα έχει κάτσει ο κουρνιαχτός, και αρχίσουν ξανά να λιετουργούν οι ίδιοι μηχανισμοί, τα ίδια μοντέλα, τα ίδια συστήματα αξιών.