Γνωρίζω όπως οι περισσότεροι τον κ. Ψωμιάδη ως έναν πολιτικό που εμφανίζεται πολύ συχνά στις τηλεοπτικές οθόνες. Δε συμφωνώ μαζί του σε πλήθος θεμάτων, αλλά δεν είναι εδώ αυτό το θέμα μου. Πρόσφατα άρχισαν να με ακολουθούν στο Twitter οι «Φίλοι του Παναγιώτη Ψωμιάδη». Από εκείνο το λογαριασμό οδηγήθηκα στην ομώνυμη ιστοσελίδα http://www.psomiadisfriends.gr και δοκίμασα μια έκπληξη. Απ’ τη φωτογραφία που έχουν επιλέξει οι διαχειριστές της σελίδας, ως τη δομή και το περιεχόμενο, είδα κάτι φρέσκο, με χιούμορ και νεανική αισθητική χωρίς την ξύλινη και παρωχημένη γλώσσα που ξέρουμε. Εδώ είναι ολοφάνερο ότι γίνεται μια προσπάθεια να προσεγγιστεί ο νεαρόκοσμος του διαδικτύου, μ’ έναν τρόπο θεμιτό και αναμενόμενο (το κεντρικό βίντεο είναι απ’ την εκπομπή «ράδιο αρβύλα»). Όμως ψάχνοντας να βρω ποιοί είναι αυτοί οι φίλοι του κ. Ψωμιάδη, δε βρήκα ούτε ένα όνομα, γεγονός που με έκανε καχύποπτο. Γιατί αυτοί οι φίλοι επιλέγουν την ανωνυμία; Μήπως πρόκειται περί ενός διαφημιστικού website που απευθύνεται στους νεότερους ψηφοφόρους; Αν είναι κάτι τέτοιο, τότε πρέπει αυτό να αναφέρεται ξεκάθαρα στη σελίδα, ειδάλλως πρόκειται περί αντιδεοντολογικής πρακτικής. Αν δεν είναι, αν δηλαδή οι διαχειριστές της σελίδας δεν είναι υπάλληλοι διαφημιστικής εταιρείας ή εταιρείας δημόσιων σχέσεων ή δεν εργάζονται για τον υποψήφιο περιφερειάρχη, τότε πρέπει επίσης να το δηλώσουν. Στο διαδίκτυο δεν καταθέτουμε την ταυτότητά μας, αλλά όταν διεκδικούμε δημόσιο ή άλλο αξίωμα, οφείλουμε στην κοινωνία να είμαστε διαφανείς και καθαροί. Το να δημιουργούμε εντυπώσεις στο Διαδίκτυο είναι κάτι εύκολο, αλλά τελικά έχει το αντίθετο αποτέλεσμα όταν επιχειρούμε να εξαπατήσουμε τους χρήστες. Γι’ αυτο προτείνω στους ανθρώπους αυτούς να αναγράψουν στην σελίδα τους ποιοί είναι και τί σχέση έχουν με τον υποψήφιο. Είναι θέμα δεοντολογίας και ηθικής τάξης πολύ σοβαρό. Επαναλαμβάνω ότι στο διαδίκτυο, εμείς καθορίζουμε τα πράγματα. Πριν παγιωθούν στρεβλές κι ανοίκειες πρακτικές, καλό είναι επιτέλους να εφαρμόσουμε τη δεοντολογία.
Manolis Andriotakis 
Ορθή η διαπίστωση σου Μανώλη. Θέλω να συνεισφέρω σ’ αυτό το μίνι -πλην ουσιαστικό- ρεπορτάζ που έκανες, το εξής: Πρόσφατα, μιλούσα με έναν social media consultant ο οποίος έλεγε, μεταξύ άλλων ότι αρκετές εταιρείες χρησιμοποιούν έναν κύκλο 30-40 ατόμων (άλλοι με ψεύτικα account, άλλοι «κανονικοί») για να δημιουργήσουν μια θετική «φήμη» για το προϊόν. «Έτσι», μου είπε, «η διαδικτυακή κοινότητα θεωρεί πως η προσέγγιση του προϊόντος είναι αυθεντική, έχει τον χαρακτήρα ενός κινήματος».
Οι προσπάθειες του marketing (και στην περίπτωσή σου, του πολιτικού marketing) για να «μετρήσουν» αντιδράσεις στα social media θα υπάρχουν πάντα. Συμπερασματικά λοιπόν, συμφωνώ στην αρχή της διαδικτυακής διαφάνειας. Έτσι η διαμόρφωση των πραγμάτων θα είναι μάλλον πιο αυθεντική και πιο …’κινηματική’, που λένε και οι marketers.
Χρήστο σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο. Αυτό που σου είπε ο consultant το είπε off the record; Γιατί αν στο είπε on, πολύ θα ήθελα να γνωρίζω το όνομά του.
Σχεδόν πάντα μιλάω on και το ξεκαθαρίζω από την αρχή στον οποιονδήποτε. Σ’ αυτήν την περίπτωση όμως η συνομιλία είχε αυτό που λέμε την χροιά του off the record, χωρίς ωστόσο να το επιδιώξει καμιά πλευρά. Η χαλαρότητα καμιά φορά σε παγιδεύει. Κάπως έτσι έγινε. «Του ξέφυγε» που λέμε.
Όσο για το όνομά του, θα επικοινωνήσω εγώ μαζί σου, δεν τίθεται θέμα. Ή για να πω την αλήθεια, τίθεται, παρατίθεται και θα παρατεθεί…