Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων (Κυριακή 21 Νοεμβρίου) η μη κερδοσκοπική εταιρεία You Are What U Do- Κώστας Κουβίδης, μέλος της Ευρωπαικής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων (FEVR) παρουσιάζει την έκθεση φωτογραφίας του Paul Wenham- Clarke Όταν οι Ζωές Συντρίβονται στο Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138, από τις 20 έως τις 28 Νοεμβρη.
Το Σάββατο 20 Νοεμβρίου στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη διοργανώνει ημερίδα με θέμα: ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
11.00: Προσέλευση
11.30: ΕΝΑΡΞΗ – εισαγωγή: «You Are What U Do- Κώστας Κουβίδης»
12.00- 13.30 : ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
Μπένος Αλέξης, καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής Α. Π. Θ., «Θύματα τροχαίων:ζήτημα προτεραιότητας για τη δημόσια υγεία»
Χριστοδουλοπούλου Αναστασία, δικηγόρος, « Η συνενοχή στην απεγκληματοποίηση»
Τότσικας Πάνος, πολεοδόμος, «Δρόμοι – Δολοφόνοι»
14.00- 14.30: «ΟΤΑΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ»
Paul Wenham- Clarke, φωτογράφος, « Φωτογραφίζοντας την Απουσία»
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
17.00- 18.20: ΤΑΧΥΤΗΤΑ –ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ- ΑΠΩΛΕΙΑ
Καραποστόλης Βασίλης, καθηγητής πανεπιστημίου Αθηνών- συγγραφέας, «Ταχύτητα και Νεότητα».
Μήτσου Ανδρέας, πεζογράφος, «Καθημερινότητα και Τυχαιότητα».
Σιδέρης Νίκος, ψυχίατρος – ψυχαναλυτής, «Ναρκισσισμός στο δρόμο: Αυταπάτη, επιθετικότητα, απώλεια»
18.20- 18.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
18.30- 20.00: ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
Αρβανίτης Δημήτρης, γραφίστας, «Social design: σχεδιαστές και κοινωνική ευαισθησία».
Ανδριωτάκης Μανώλης, σκηνοθέτης- δημοσιογράφος, «Social Media v/s παράνομες διαφημιστικές πινακίδες».
Καρυδάκης Φαίδων, πολιτικός μηχανικός, «Μια πεζογέφυρα πάνω από το πέρασμα του Σόλωνα».
Κουβίδης Γιώργος , γιατρός, «Πρόσωπα, όχι αριθμοί».
Σταυρουλάκης Μανόλης, Ιδ. Υπάλληλος, «Η σιωπή τελείωσε».
20.00- 20.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
20.30- 22.00: …για αυτούς που χάσαμε, γι αυτούς που δεν θα ξεχάσουμε.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ JAZZ : SWINGING STRINGS.
Μαρία Μανουσάκη- βιολί, Απόστολος Λεβεντόπουλος- κιθάρα, Κώστας Κωνσταντίνου- κόντρα μπάσο
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Διοργάνωση: μη κερδοσκοπική εταιρεία YOU ARE WHAT U DO – Κώστας Κουβίδης
Manolis Andriotakis 
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΜΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ
Στεφανής Χερουβής*
Αληθεύει ότι αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μια υπόθεση εφευρίσκουμε μια παγκόσμια ημέρα για να ξορκίσουμε ευθύνη και τύψεις; Παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής εργασίας, άλλη για το trafficking και αύριο για τη μνήμη αυτών που χάθηκαν στην άσφαλτο.
Πάντως, αυτοί που έκλαψαν πάνω σε λευκό κασόνι ή βλαστήμησαν τη μοίρα τους (και μια πινακίδα) δεν θυμούνται τους νεκρούς τους μόνο μια φορά το χρόνο! Για τους υπόλοιπους είναι προφανές ότι τούτη η μέρα δεν σημαίνει τίποτα. Γι’ αυτό και πολλοί (και σε αυτή τη χώρα… πάρα πολλοί) συνεχίζουν να «ομορφαίνουν» τη ζωή μας με προσπεράσεις από δεξιά, ανάποδα στο μονόδρομο και σβάρνα το «κόκκινο» («βαθύ πορτοκαλί» το λένε αυτοί που έχουν κάνει την παράβαση ιδεολογία).
Πώς φτάσαμε όμως ως εδώ;
Όπως με όλα τα προβλήματα αυτού του τόπου, έτσι και με τα τροχαία, μάλλον δεν ξέρουμε από πού να αρχίσουμε; Από τις κακοτεχνίες των εργολάβων-εθνικών ευεργετών που γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι αυτές θα τους εξασφαλίσουν εικοσαετή συμβόλαια συντήρησης εθνικών δρόμων; Από τους διαφημιστές που εφάρμοσαν το ποιο επιτυχημένο πρόγραμμα «αναδάσωσης» στη χώρα, «φυτεύοντας» αμέτρητα Billboards για να τα «ποτίσουν» μετά ανυποψίαστοι «εθελοντές»; Από τους νομοθέτες του ράβε-ξήλωνε στο πόδι, για τους οποίους ο κοκ έχει μόνο εισπρακτική αξία; Από τα όργανα που δεν ασχολούνται με τις παραβάσεις αυτοκινήτων πολυτελείας είτε από κολακεία είτε γιατί φοβούνται ποιος μπορεί να είναι μέσα; Από κάποιους στη δικαιοσύνη που έκαναν την ατιμωρησία πατέντα; Από τους μαϊντανούς της τηλεοπτικής πραγματικότητας (μπάλα, τσόντα, κατινιά) που ψοφάνε για γρήγορες «λαμαρίνες» χωρίς να ξέρουν να οδηγούν; Και τέλος, από όλους εμάς που θα χρεωθούμε για να αποκτήσουμε τετρακίνητο ή GTI για να το σταθμεύσουμε δίπλα στον ξεχειλισμένο κάδο σκουπιδιών;
Δεν είναι βέβαια καθόλου δύσκολο να καταλήξει κανείς πικράντερος και να αρχίσει να βρίζει γενικώς τους ανθρώπους αυτού του παράξενου τόπου. Αυτό που έχει όμως σημασία είναι να ψηλαφίσουμε τον νεοελληνικό μηδενισμό (γιατί περί τέτοιου πρόκειται) που μας κατάντησε χυδαία αδιάφορους για τις 2000 ψυχές που χάνουμε κάθε χρόνο στα τροχαία.
Δεν ξέρω αν σε κάποιο ακαδημαϊκό ίδρυμα υπάρχουν άνθρωποι που μελετούν συστηματικά το φαινόμενο των τροχαίων στην Ελλάδα και αν είναι σε θέση να εξάγουν συμπεράσματα σχετικά με το φαντασιακό των νεοελλήνων και με την πιστοποιημένη απελευθέρωση συλλογικών ελαττωμάτων. Είναι προφανές ότι δεν διαθέτουμε πλέον αντανακλαστικά ικανά να αντιμετωπίσουν τη φετιχοποίηση υποπροϊόντων του τεχνικού πολιτισμού όπως η ταχύτητα. Αν αυτό συνδυαστεί με τη γενικευμένη ατιμωρησία που έχει λάβει χαρακτήρα επίσημης κρατικής ιδεολογίας, τότε νομίζω ότι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί με τα τροχαία ασχολούνται μόνο αυτοί που αντί για σινεμά ή ταβέρνα πηγαίνουν στου Ζωγράφου!
*Ο Στεφανής Χερουβής είναι καθηγητής και αν κάποιοι που γνώρισε ήταν ακόμα εδώ, δεν θα πήγαινε πέρυσι στο Θησείο και αύριο στο Σύνταγμα, ούτε θα φανταζόνταν ότι υπάρχει μια τέτοια παγκόσμια ημέρα .