Αν είσαι κυνικός/ή ή μνησίκακος/η, σε παρακαλώ μη με διαβάσεις, θα χάσεις το χρόνο σου, απλά επιβεβαιώνοντας τη θεωρία σου.

«Βλέπω φως στο τούνελ. Μη χαίρεσαι, είναι το τρένο που πλησιάζει!» Αυτό ήταν το αντανακλαστικό χιούμορ μετά την εφαρμογή του Μνημονίου, ένα χρόνο πριν, το οποίο δείχνει το φόβο και την ανασφάλειά μας απέναντι στην κρίση και τις προσπάθειες να ξεπεραστεί. Ομολογώ ότι το εν λόγω αστείο δε μου φάνηκε καθόλου αστείο. Ένα χρόνο μετά, κυριαρχούν τα ίδια συναισθήματα τρόμου κι απελπισίας. Όπου κι αν πας, αντιμετωπίζεις την ίδια βαθιά απόγνωση. Κι έτσι συνειδητοποιείς πόσο ρηχή ήταν η προηγούμενη ευφορία. Πόσο ρευστές, ανούσιες και φθηνές ήταν οι αξίες που υπηρετούνταν μέχρι χθες.
Αυτό που θέλω να πω εδώ είναι ότι το φως στο τούνελ υπάρχει. Πρέπει πρώτα να δείξουμε εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας, αλλά και στους άλλους. Να αναρωτηθούμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Να αναρωτηθούμε όχι μόνο για το ατομικό μας συμφέρον και καλό, αλλά και για τους άλλους, για το συλλογικό συμφέρον και καλό. Na αδράξουμε την ευκαιρία και να νοηματοδοτήσουμε εκ νέου τη ζωή μας. Το τρένο δε θα μας πλακώσει, δε θα περάσει από πάνω μας, γιατί πολύ απλά δεν θέλουμε να αφανιστούμε. Όποιος θέλει να μας το πει. Το φως στο τούνελ υπάρχει κι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πείσουμε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους ότι δεν έρχεται το τρένο επάνω μας. Αν κάποιοι θέλουν να μας κάνουν να το πιστέψουμε, έχουν πονηρούς σκοπούς ή απλά έχουν νοσήσει τόσο απ’ το φθόνο που νομίζουν ότι αυτοί, μόνοι τους θα σώσουν τον κόσμο. Πρέπει να τους αποτρέψουμε. Ζώντας με το φόβο θα γίνουμε ακόμα πιο πειθήνιοι, ακόμα πιο απελπισμένοι. Αυτή είναι η επίδραση του σοκ, οποιουδήποτε σοκ. Για την Ελληνική κοινωνία, δεν είναι το Μνημόνιο το σοκ, είναι η δική της απαξία προς τον Άνθρωπο, προς την ίδια τη Ζωή. Έχουμε απαξιώσει την ίδια τη ζωή, έχουμε γίνει εχθροί ο ένας του άλλου και συνεργαζόμαστε μόνο όταν είναι να εξοντώσουμε κάποιον ή κάτι. Έχουμε απαξιώσει τη δημιουργία, το μοίρασμα, τη χαρά, την αγάπη. Βλέπουμε παντού εχθρούς. Το φως στο τούνελ υπάρχει. Είναι το φως που έχει καθένας μέσα του, η λύση που έχει καθένας για την προσωπική του κατάσταση. Πρόκειται για μια ατομική αλλά και για μια συλλογική αλλαγή. Για καινούργια παραδείγματα. Για νέες ιεραρχήσεις αξιών. Για μια καινούργια κοινότητα. Θα πονέσουμε, θα νιώσουμε τη ματαίωση και τα παράπονα (γιατί σ’ εμάς), αλλά στο τέλος θα δικαιωθούμε. Το φως στο τούνελ υπάρχει, αν ψάξουμε μέσα σας και θα το δούμε. Ψάξτε γύρω σας, στους ανθρώπους που αγαπάτε και θα το δείτε. Μην πηγαίνετε μακριά. Το φως στο τούνελ υπάρχει.