Η απάντησή μου είναι: Ναι μπορεί! Ακόμα και χωρίς χέρια, αν έχεις αποδεχτεί τον εαυτό σου και ξέρεις ποιός είσαι, και δεν τρέφεις μίσος για τους άλλους, μπορείς να διδάξεις αμόμα και το χειροκρότημα, τη χαρά ή και το χάδι, την αγκαλιά. Είναι κοινότοπο, αλλά νομίζω ότι είναι αληθινό. Ποτέ δεν είναι αργά για κάποιον να γίνει αυτό που είναι, να μοιραστεί τη χαρά και την ομορφιά του να είναι άνθρωπος.