Follow @andriotakis
Το ενδιαφέρον μου για την τέχνη του δρόμου και τα γκραφίτι, τα στένσιλ, τις εικαστικές δημόσιες παρεμβάσεις αποτυπώθηκε στο βιβλίο Σχέδια Πόλης. Τέχνη, διαμαρτυρία και διαφήμισης στους δημόσιους χώρους των μητροπόλεων (εκδόσεις Νεφέλη, 2005). Το ξαναθυμήθηκα αιφνίδια τις τελευταίες ημέρες, στις Βρυξέλλες όπου χρησιμοποιώντας καθημερινά το Μετρό, περνούσα απ’ το σταθμό Maalbeek και θαύμαζα την εξυπνάδα και το θάρρος των ανθρώπων που αποφάσισαν να διακοσμήσουν έναν σταθμό με ένα τέτοιο έργο. Ο καλλιτέχνης Bennoit Van Innis έχει φτιάξει με μαύρο μαρκαδόρο στο λευκό πλακάκι ένα ανδρικό κι ένα γυναικείο πρόσωπο. Το όνομα του σταθμού είναι επίσης γραμμένο με τον ίδιο μαρκαδόρο, σαν να πέρασε κάποιος νεαρός και να το έγραψε κάπως βιαστικά. Κάθε ημέρα που περνούσα απ’ αυτό το σταθμό σκεφτόμουν πόσο ριζοσπαστική μπορεί να είναι η σκέψη όταν είναι ανοιχτή σε όσα συμβαίνουν, όταν δεν έχει στεγανά κι όταν είναι εστιασμένη στους ανθρώπους.
Manolis Andriotakis 
Η τέχνη πολλές φορές πηγάζει από τους απλούς ανθρώπους και προσπαθεί να απευθύνεται σε αυτούς όσο πιο άμεσα γίνεται. Κατά την γνώμη μου ο πιο άμεσος τρόπος είναι η τέχνη του δρόμου:)
Ναι, έτσι είναι, η τέχνη του δρόμου συνομιλεί με το δημόσιο χώρο, με την κοινότητα, με τον Άλλο πολύ άμεσα, αδιαμεσολάβητα.