Στη Γαλλία οι πολιτικοί κι όσοι ασχολούνται με τα κοινά είθισται να γράφουν βιβλία, πολλά βιβλία. Η δημόσια συζήτηση γίνεται συχνά με αφορμή βιβλία, ενώ πολλοί δημόσιοι διάλογοι καταλήγουν να γίνονται βιβλία. Αν επισκεφθείς ένα βιβλιοπωλείο στη Γαλλία όταν υπάρχει στη δημόσια σφαίρα κάποιο φλέγον ζήτημα, θα δεις τους πάγκους γεμάτους από βιβλία που υποστηρίζουν διάφορες όψεις του. Η κουλτούρα των Γάλλων (ακόμα και η πιο λαϊκή) είναι στενά συνυφασμένη με τον έντυπο λόγο. Διαβάζοντας το μικρό βιβλίο Μια συζήτηση με τον Φρανσουά Ολάντ, που κυκλοφόρησαν πρόσφατα οι Εκδόσεις Πόλις σε μετάφραση Νίκου Νομικού (ουσιαστικά πρόκειται για το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου Το Γαλλικό όνειρο), μου επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά η πίστη των Γάλλων στον γραπτό λόγο. Ο σοσιαλιστής υποψήφιος για την προεδρία Φρανσουά Ολάντ γράφει:

Η Δημοκρατία είχε πάντοτε σε μεγάλη υπόληψη τα βιβλία, γιατί αυτά, μαζί με την εφημερίδα και το σχολείο, αποτελούν εργαλείο γνώσης και χειραφέτησης. Από τον Ζωρζ Κλεμανσώ ώς τον Φρανσουά Μιτεράν, από τον Λεόν Μπλουμ ώς τον Σαρλ Ντε Γκωλ όλοι οι μεγάλοι ηγέτες μας αγάπησαν τα βιβλία και κατέγραψαν σε αυτά τις πιο πολύτιμες σκέψεις τους. Η έκδοση ενός βιβλίου σηματοδοτεί την ανάγκη για στοχασμό, το κάλεσμα σε έναν αγώνα που συσπειρώνει (…) Η πολιτιστική και πνευματική μου παράδοση εγγράφεται στην πολιτική μου οικογένεια. Είναι η λαϊκή κουλτούρα, ο πολιτισμός της εφημερίδας. Αυτή μου η σχέση χρονολογείται από παλιά. Έγραψα πολλά βιβλία που μετρούν πολύ για μένα. Μου έδωσαν την ευκαιρία να ανοίξω έναν πραγματικό διάλογο, τόσο με τους αναγνώστες όσο και με τους ανθρώπους που μου υπέβαλαν τις ερωτήσεις τους (…) Δεν ξεχνώ όλες και όλους αυτούς, από τους εκδότες ώς τους αναγνώστες, που βοηθούν το βιβλίο να συνεχίσει να υπάρχει. Η σκέψη μου στρέφεται ιδιαίτερα στους βιβλιοπώλες και τους βιβλιοθηκάριους. Όταν τριγυρνάω στην έκθεση βιβλίου της Brive με τον φίλο μου, βουλευτή και δήμαρχο, Philippe Nauche, νιώθω πως βρίσκομαι σε οικείο περιβάλλον .

Στην Ελλάδα αυτά που λέει ο υποψήφιος πρόεδρος μάλλον εντάσσονται στην κατηγορία των σπάνιων φαινομένων. Εκτός από κάποιες μικρές εξαιρέσεις, οι Έλληνες πολιτικοί απαξιούν να συνθέσουν τις σκέψεις τους σε βιβλία. Αυτή η συνεκτική και συγκροτημένη αποτύπωση της επιχειρηματολογίας, του οράματος και των θέσεων των πολιτικών σ’ ένα κείμενο είναι κάτι που λείπει απ’ τον Ελληνικό δημόσιο διάλογο. Εδώ η συζήτηση εξαντλείται στα τηλεοπτικά παράθυρα, στα κείμενα των εφημερίδων, στις λαϊκίστικες κορώνες και στις καφενειακού επιπέδου συζητήσεις. Και τα βιβλία καταντούν -στη συνείδηση του «μεγάλου κοινού» τουλάχιστον- μια ακόμα ελιτίστικη ενασχόληση κάποιων γραφικών.

Ελπίζω με το GarageBOOKS να βοηθήσω ώστε κάποια αυτό στιγμή να αλλάξει.