Στην Ελλάδα, η ιδιωτική τηλεόραση υπάρχει εδώ και 25 χρόνια.
Εδώ και 25 χρόνια όμως δεν έχουμε δει ποτέ μια εκπομπή για το βιβλίο, μια εκπομπή για την αρχιτεκτονική, για τα εικαστικά, τη φωτογραφία, το θέατρο, το χορό, τη φιλοσοφία. Ούτε μία.
Εδώ και 25 χρόνια τα έχουμε δει όλα, εκτός από μια εκπομπή για την ανάγνωση, για τις τέχνες, για την αισθητική, την ηθική, τις ιδέες.
Εδώ και 25 χρόνια παρακολουθούμε ένα χαμηλής ποιότητας προϊόν, “που πουλάει”, να γίνεται κυρίαρχο θέμα συζήτησης, να εκπαιδεύει πολίτες, να χαμηλώνει τον πήχη. Και βέβαια δεν αντιδρά σχεδόν κανείς. Κάποιες σποραδικές προτάσεις στο Διαδίκτυο, η αποκομμένη όαση των δημόσιων Μέσων κι αυτό είναι όλο.
Εδώ και 25 χρόνια ζούμε στην παράλληλη πραγματικότητα των ιδιωτικών Μέσων που επιβάλλουν μια τοξική ατζέντα αποβλάκωσης.
Καλή χρονιά!
Manolis Andriotakis 
…θυμάμαι μία, Το Σύμπαν που αγάπησα με τους Δανέζη Θεοδοσίου στην ΕΤ3, επιστηνονική και φιλοσοφική. Τα επεισόδια μπορεί να τα δει κανείς στο YouTube. Καμία άλλη κανείς?
Στη δημόσια τηλεόραση έχουν υπάρξει πολλές εκπομπές για τις τέχνες και τις επιστήμες. Στην ανάρτηση αναφέρομαι στην ιδιωτική τηλεόραση.
Reblogged this on Ψυχίατρος Αθήνα – Σπύρος Καλημέρης.