Πριν από 14 μήνες η μητέρα του Γιάννη Σταυρουλάκη, του άτυχου νέου που έχασε τη ζωή του πάνω σε μια παράνομη διαφημιστική πινακίδα στη Λεωφόρο Κηφισίας έστειλε μια σκληρή επιστολή στο Γιώργο Παπανδρέου, αρχηγό τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επισημαίνοντάς του ότι διαφημίζεται σε πινακίδες που θα μπορούσαν να σκοτώσουν νέους, όπως σκότωσαν και το δικό της γιο. Ήταν Μάιος του 2009, λίγο πριν τις Ευρωεκλογές. Την εποχή εκείνη οι πόλεις της Ελλάδας ήταν γεμάτες με τις προεκλογικές εικόνες και τα μηνύματα των πολιτικών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του σημερινού πρωθυπουργού, πάνω στις χιλιάδες παράνομες πινακίδες. Η πίεση των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους εξαιτίας αυτών των πινακίδων δεν είχε αποδώσει ακόμα καρπούς. Μερικούς μήνες μετά όμως, με απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να μη χρησιμοποιήσει καθόλου την υπαίθρια διαφήμιση. Ήταν μια μεγάλη νίκη των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους εξαιτίας της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης. Αφού εκλέχθηκε πρωθυπουργός της χώρας, ο Γιώργος Παπανδρέου δεσμεύτηκε προσωπικά να λύσει το πρόβλημα της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης, και τον Ιανουάριο του 2010 ανακοίνωσε τη σύσταση μιας διυπουργικής επιτροπής η οποία θα αναλάμβανε να καθαρίσει το τοπίο. Τον Απρίλιο του 2010 ανακοινώθηκε η ιστοσελίδα όπου πολίτες καταγγέλουν παράνομες πινακίδες, και ταυτόχρονα ξεκίνησαν οι αποξηλώσεις.

Για το θέμα αυτό γράφω ήδη απ’ το 2005. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο το παρακολουθώ πολύ εντατικά. Σκηνοθέτησα ένα ντοκιμαντέρ με αυτό το θέμα (Προσοχή: Φονικές διαφημίσεις) κι έχω αφιερώσει πλήθος αναρτήσεων και σχολίων μου στο blog και τα άλλα social media για την παράνομη υπαίθρια διαφήμιση. Όλο αυτό το διάστημα έχω δει ανθρώπους να μιλούν, να επιτίθενται, να φωνάζουν ενάντια στην παράνομη διαφήμιση, αλλά κανένας, εκ του αποτελέσματος, δεν έκανε πράξη όσα είπε. Με εξαίρεση το Δήμαρχο Γαλατσίου, κ. Τσίρο, όλοι οι υπεύθυνοι για το θέμα αποδείχθηκαν άσφαιροι, λίγοι. Φαίνεται ότι πολλοί χρησιμοποίησαν τη ρητορική για την παρανομία ως επικοινωνιακό εργαλείο. Η έκφραση της πολιτικής βούλησης κατάντησε ένα κενό περιεχομένου πυροτέχνημα. Μέχρι χθες ήταν πολιτικώς ορθό να μιλάς ενάντια στην παράνομη διαφήμιση, αλλά ουσιαστικά να μην κάνεις τίποτα. Ήταν κάτι επιτρεπτό, κάτι νόμιμο και ηθικό. Έπρεπε να πάρει το θέμα προσωπικά επάνω του ο νυν Πρωθυπουργός για να δούμε κάτι σοβαρό να γίνεται. Ο προηγούμενος, προφανώς δεν ήθελε να το λύσει. Κάποια στελέχη του βέβαια, όπως ο κ. Σταθάκης και η κ. Πιπιλή, πίεζαν ουσιαστικά για να λυθεί το θέμα, αλλά δεν υπήρχε ουσιαστική βούληση ούτε απ’ τον ίδιο, ούτε απ’ το κόμμα του, ούτε απ’ τους κοντινούς του συμβούλους. (περισσότερα…)