Για τους περισσότερους από εμάς, η σκιά του θανάτου, η βεβαιότητα ότι μια μέρα θα πάμε «με τους πολλούς», όπως έλεγε ο Κωστής Παπαγιώρης, γίνεται αφορμή για να στοχαστούμε βαθύτερα τη ζωή. Για κάποιους άλλους όμως ο θάνατος δεν είναι παρά ένα πρόβλημα που χρήζει λύσης. Ναι, υπάρχουν συνάνθρωποί μας που αναρωτιούνται στα πολύ σοβαρά τι θα γινόταν αν μπορούσαμε να νικήσουμε οριστικά τη φθαρτότητά μας. Όσο κι αν το ερώτημα μοιάζει με θέμα συζήτησης εφήβων σε καλοκαιρινό φόντο, υπάρχουν σήμερα βάσιμοι λόγοι να σταθούμε σ’ αυτές τις υποθέσεις με περισσότερη κατανόηση. Μια αλλόκοτη παρέα ανθρώπων ηγείται ενός κινήματος που έχει ονομαστεί τρανσανθρωπισμός, ή αλλιώς, διανθρωπισμός (transhumanism), και τα τελευταία χρόνια, με την ραγδαία εξέλιξη των νέων τεχνολογιών, κερδίζει ολοένα και περισσότερους φίλους. Έχουμε άραγε να κάνουμε με μια επίμονη μετεφηβική ανωριμότητα, με μια ύβρη, ή με μια ακόμα ιστορία τεχνολογικής αναστάτωσης και καινοτομίας;

Απ’ όπου κι αν το κοιτάξεις, το θέμα προσφέρεται για εξυπνάδες. Ο Μαρκ Ο’ Κόνελ όμως αποφάσισε να πάει πέρα απ’ αυτό. Με το ερευνητικό βιβλίο του «Ο άνθρωπος του μέλλοντος, η προσπάθεια να επιμηκύνουμε τη ζωή μας και να λύσουμε το πρόβλημα του θανάτου», που κυκλοφόρησε πρόσφατα απ’ τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, σε μετάφραση του Γιώργου Στάμου, επιχειρεί να παρουσιάσει το κίνημα που κηρύσσει περήφανα τον πόλεμο εναντίον του θανάτου, συστήνοντάς μας ψύχραιμα τους κύριους εκφραστές του. Με το βραβευμένο Ιρλανδό συγγραφέα, κλείσαμε διαδικτυακό ραντεβού, αλλά η κακή μας σύνδεση και τα ψηφιακά παράσιτα που αυτή παρήγαγε, πρόσδωσαν ένα ακόμα επίπεδο ειρωνείας στο αντιφατικό μας θέμα.

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο ένθετο Τέχνες και Γράμματα της Κυριακάτικης Καθημερινής, στις 15 Μαρτίου 2020.