Πριν από 10 χρόνια έγραψα και δημοσίευσα δύο βιβλία τα οποία σχετίζονταν με το δημόσιο χώρο και τη διαφήμιση. Τα ‘σχέδια πόλης’ ήταν ένα είδος έντυπου ντοκιμαντέρ που κατέγραφε τον ανταγωνισμό γκραφιτάδων και διαφημιστών για την κυριαρχία στο δημόσιο χώρο, ενώ η ‘πέμπτη εξουσία’ επιχειρούσε να δομήσει έναν αντίλογο στο διαφημιστικό μονόλογο, κυρίως μέσα απ’ την υπεράσπιση της ανεξάρτητης δημοσιογραφικής σκοπιάς.
Σήμερα, 10 χρόνια μετά, δεν έχουν αλλάξει πολλά. Σίγουρα η υπαίθρια διαφήμιση έχει υποχωρήσει παραπάνω από αισθητά χάρη στις συντονισμένες ενέργειες μιας χούφτας ανθρώπων και της βούλησης του Γιώργου Παπανδρέου,αλλά ο δημόσιος χώρος εξακολουθεί να είναι το προνομιακό πεδίο άσκησης εξουσίας τόσο των ατάκτων όσο και όσων έχουν την οικονομική δύναμη να τον εκμισθώσουν, νόμιμα ή παράνομα. Η μεγάλη βέβαια αλλαγή είναι ότι οι προβληματικές του δημόσιου χώρου έχουν τώρα μεταφερθεί με μεγαλύτερη ένταση στο Διαδίκτυο.
Τον Ιούλιο του 2006 διοργανώσαμε μαζί με τον εκδοτικό οίκο που έβγαλε τα δυο βιβλία, τη Νεφέλη, μια εκδήλωση για τα βιβλία και καλέσαμε ένα δημοσιογράφο κι έναν πολιτικό για να τα παρουσιάσουν. Μου έκαναν την τιμή να μιλήσουν ο δημοσιογράφος Θανάσης Αντωνίου κι ο υποψήφιος τότε δήμαρχος Αθηναίων, και νυν πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας. Δείτε πόσο ενδιαφέροντα είναι αυτά που λένε μέσα απ’ το πρίσμα μιας δεκαετίας μετά.
Όσο με αφορά, 10 χρόνια μετά, έχοντας εμπλουτίσει την οπτική μου, κατανοώ ότι η επιθετικότητά μου εκείνη την εποχή ήταν τελικά ωφέλιμη. Αν δεν είχα εκείνη την αφετηρία πιθανότατα δε θα εμπλεκόμουν στην κίνηση ενάντια στην παράνομη υπαίθρια διαφήμιση, δε θα είχα κάνει τις ‘φονικές διαφημίσεις’, και δε θα είχα βοηθήσει στο να υπάρξει ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα που σώζει ανθρώπινες ζωές. Σίγουρα το βιβλίο μου ήταν αρκετά σκληρό. Μπορεί να μη δημιούργησε μεγάλη συζήτηση, μπορεί να γράφτηκαν λίγα για το θέμα του, αλλά βοήθησε έστω να ευαισθητοποιηθούν κάποιοι άνθρωποι και να δοθεί μια λύση στο πρόβλημα της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης. (περισσότερα…)