Φέτος είπα για πρώτη φορά στη ζωή μου να διαβώ την κοιλάδα της ανοικειότητας και να κάνω εικονικό ρεβεγιόν στο παγκόσμιο ριάλιτι σόου του μετασύμπαντος. Απορρίπτω τις προτάσεις εδώ και μια δεκαετία, πεισματικά, σε τέτοιο βαθμό που οι φίλοι μου πια έχουν σταματήσει να με περιγελούν. Ξέρω πολύ καλά πώς με βλέπουν. Σήμερα, αν δεν είσαι εικονικός, είσαι ξεπερασμένος, ανήκεις σε άλλη γενιά. Η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων της ηλικίας μου είναι Εικονικοί, κι εγώ είμαι με τους λίγους Σωματικούς. Όταν ήμασταν στο σχολείο, χρησιμοποιούσαν την κακόηχη λέξη Λουδίτες, αλλά αυτή σταδιακά ξεχάστηκε, γιατί γιγαντώθηκε η διαμάχη Εικονικών/Σωματικών. Η λέξη Σωματικός κατέληξε βρισιά, γιατί περιγράφει, στρεβλά κατά τη γνώμη μου, τον άνθρωπο που πιστεύει ότι η εικονική πραγματικότητα είναι κάτι προβληματικό. Η αντιπαράθεση ξεκίνησε πριν από δέκα περίπου χρόνια όταν μια θαρραλέα γυναίκα πήγε έξω απ’ τα κεντρικά γραφεία της theta, έβγαλε τους φακούς επαφής εικονικής πραγματικότητας, τους έσπασε μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων, και πατώντας ένα κουμπάκι βραχυκύκλωσε για μέρες το μετασύμπαν. Η πράξη της καταχωρήθηκε ως η πρώτη μεγάλη τρομοκρατική ενέργεια ενάντια στον εικονικό κόσμο. Η Virtual Rosa έγινε το ίνδαλμα κάποιων χάκερ, οι οποίοι τη μιμήθηκαν για μερικά χρόνια, και μετά τίποτα. Ο κόσμος παραδόθηκε στην οικονομία του μετασύμπαντος, και οι ελάχιστοι που δεν του δηλώνουμε πίστη, αντιμετωπίζουμε απλά την περιφρόνηση – σπάνια πλέον τη μοχθηρία – των άλλων.

(περισσότερα…)