Διάβαζα πρόσφατα ότι οι New York Times δημοσίευσαν για πρώτη φορά ένα άρθρο που επιδοτήθηκε κατευθείαν απ’ τους αναγνώστες τους. Το γεγονός χαρακτηρίστηκε πρωτοπόρο, μολονότι δεν ήταν η πρώτη φορά που ένας δημοσιογράφος στράφηκε στους αναγνώστες προκειμένου να κάνει μια έρευνα. Θυμίζω ότι με τον ίδιο τρόπο είχε πάει ένας ανεξάρτητος αμερικανός δημοσιογράφος (το όνομα του οποίου μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή) στον πόλεμο στο Ιράκ, ζητώντας δηλαδή απ’ τους πολίτες να συνδράμουν στα έξοδα της έρευνάς τους. Με τους New York Times τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα, αφού ο δημοσιογράφος που ζητεί επιδότηση της έρευνάς του, είναι υπάλληλός τους. Δε θα το αναλύσω αυτό τώρα, γιατί βρίσκομαι εν μέσω μιας διαδικασίας που επιχειρεί το ίδιο: να χρηματοδοτηθεί η έρευνα και κατ’ επέκταση το ντοκιμαντέρ που φτιάχνω για τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες. Μέχρι τώρα έχουν ανταποκριθεί μερικοί ενεργοί πολίτες, αλλά βρισκόμαστε πολύ μακριά από την προσέγγιση του στόχου. Γι’ αυτό επανέρχομαι και ζητώ τη συνδρομή του καθενός που θεωρεί ότι το ζήτημα της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης, είναι ζωτικής σημασίας για όλους μας, με την έννοια ότι απειλούν να σταθούν μοιραίες για τον καθένα. Αν θέλετε να συμβάλλετε σε μια προσπάθεια που είναι πρωτοπόρος, στην αιχμή των μιντικακών πειραμάτων, εδώ είναι μια ευκαρία: το ντοκιμαντέρ για τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες.