Αναδημοσιεύω το παρακάτω άρθρο του φίλου μου Χρίστου Καλλίτση, γιατί θα μπορούσε να είχε γραφτεί απ’ τον καθένα μας κι επιπλέον γιατί πρέπει να διαδίδουμε όσα ζητούν οι ενεργοί πολίτες. Το άρθρο βέβαια μπορείτε να το διαβάσετε και να το κατεβάσετε απ’ την πολύ ωραία σελίδα του Χρίστου.

Στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει μέριμνα για την Προσβασιμότητα των πεζών στους αναγκαίους προορισμούς τους, πόσο μάλλον των ατόμων με αναπηρία. Επιπλέον απαξιώνεται η Σχολική Στέγη.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗ ΟΡΘΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ …

Στο κέντρο του Πανοράματος για να πάει ο γονιός το παιδί του στο σχολείο και να περπατήσει μία απόσταση 600 μέτρων χρειάζεται σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής του να βρίσκεται στην άσφαλτο και να κινείται ανάμεσα σε σταθμευμένα (παράνομα) και κινούμενα αυτοκίνητα. Είναι σα να διασχίζει μία διάβαση μήκους 600 μέτρων. Τα δύο δημοτικά σχολεία και τα τρία νηπιαγωγεία του δήμου βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση από τη νόμιμη (οριζόμενη στην απόφαση 10788/2004 του ΥΠΕΧΩΔΕ) από τα σπίτια πολλών μαθητών, με συνέπεια την προώθηση της κατάχρησης του αυτοκινήτου, η οποία είναι επιβαρυντική για την τσέπη μας, την ασφάλειά μας και το περιβάλλον.

Διάβαση εκατοντάδων μέτρων στην άσφαλτο κάνει ο πολίτης που θέλει να πάει από το σπίτι του στο φούρνο, στο σχολείο, στο ταχυδρομείο, στο φαρμακείο, στην τράπεζα, στο μπακάλικο, στο μανάβικο ή στο σούπερ μάρκετ καθότι τα πεζοδρόμια είναι από ελάχιστα ως ανύπαρκτα και συνήθως τελούν υπό κατάληψη από τ’ αυτοκίνητα.

Τα ελάχιστα πεζοδρόμια του Πανοράματος δεν πληρούν τις απαιτούμενες από το νόμο προδιαγραφές (ελάχιστο φάρδος πεζοδρομίου 1,50 μέτρο). Δεν υπάρχει ένας πεζόδρομος στο κέντρο του οικισμού.

Γιατί να διώκεται με τέτοιο ολοφάνερο τρόπο ο πεζός και να προωθείται η αλόγιστη και σπάταλη χρήση του αυτοκινήτου;

Το ιστορικό πρώτο δημοτικό Σχολείο Πανοράματος περιστοιχίζεται από τρεις στενούς δρόμους (5-7 μέτρων φάρδους) χαμηλής κυκλοφορίας, οι οποίοι για την ασφάλεια και την ομαλή κίνηση πεζών και οχημάτων είναι ανάγκη να γίνουν δρόμοι «ήπιας κυκλοφορίας» (οδοί Α’ Σχολείου και Θ. Κύρου) και μονόδρομος με πλατύ πεζοδρόμιο (οδός Π. Παπαδοπούλου).

«Παρκάρω εύκολα και άνετα» διαφημίζει μέσω των εντύπων του ο δήμος για το κέντρο του Πανοράματος (2010). Η περιοχή έχει διώροφες κατοικίες και λίγα μικρά εμπορικά καταστήματα.

Στις πόλεις που έχουν φτιαχτεί πεζοδρόμια και πεζόδρομοι ακολούθησε αύξηση της αγοραστικής κίνησης. Η απαξίωση του πεζού, του μαθητή και του επιβάτη του λεωφορείου πρέπει να σταματήσουν.

Στέγαστρα και πάγκοι για να προστατευτούν και να σταθούν οι πολίτες (γέροι, νέοι και παιδιά) που χρησιμοποιούν το λεωφορείο δεν υπάρχουν στις στάσεις του κέντρου του Πανοράματος. Υπάρχει στάση λεωφορείων του ΟΑΣΘ σε θέση ελεγχόμενης στάθμευσης Ι.Χ.! Το ένα λεωφορείο (Νο 60) που κάνει την μία διαδρομή εντός του δήμου Πανοράματος είναι δυσκίνητο (λόγω του μεγέθους του και των παράνομα σταθμευμένων οχημάτων) και δεν καλύπτει τις ανάγκες της περιοχής. Χρειάζονται τρία τουλάχιστον minibus (όπως αυτό που πηγαίνει στις 40 εκκλησιές) και άλλη μία λεωφορειακή διαδρομή που να εξυπηρετεί το παλιό Πανόραμα.

Αποτελούν άμεση ανάγκη: η λειτουργία του ιστορικού Σχολείου, η τήρηση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, η διαπλάτυνση-προστασία των υπάρχοντων πεζοδρομίων (όπως ορίζει ο νόμος) και η δημιουργία πεζοδρόμων.