Τις φωτογραφίες μου τις έστειλε ο φίλος δημοσιογράφος Κώστας Φαρμάκης. Είναι τραβηγμένες όλες στο πάρκινγκ δίπλα απ’ το σταθμό της Δουκίσσης Πλακεντίας. Ο Κώστας ήρθε σ’ επαφή με το Αττικό Μετρό και του είπαν ότι ουδεμία ευθύνη έχουν. Για το λόγο αυτό έχει αναρτηθεί και ταμπέλα, που λέει ότι ο χώρος ούτε φυλάσσετε, ούτε επιτηρείται. Να λοιπόν η υπαρκτή αναρχία: Το πάρκινγκ της Δουκίσσης Πλακεντία. Και το αποτέλεσμα το βλέπετε παρακάτω.
Από πότε τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι είναι ιδιοκτησίας της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ? Αν πραγματικά θέλατε να κάνετε κάτι γιατί δεν καλέσατε τη Τροχαία (αν είναι δημόσιος χώρος αυτό που δείχνετε) ή την Αστυνομία να καταθέσετε μήνυση, αν το πάρκιν είναι ιδιωτικο?
Και κάτι άλλο: τι νομίζετε ότι θα πετύχετε αν απλά συνεχίσετε να δημοσιεύετε φωτογραφίες παράνομα παρκαρισμένων αυτοκινήτων κατα αυτό τον τρόπο? Νομίζετε ότι θα αποθαρρυνθεί κάποιος?
Το θέμα, κατά τη γνώμη μου πάντα, είναι να αποκτήσουμε κουλτούρα δημόσιου χώρου. Δεν έχω καταγγελτική διάθεση. Θέλω να εκθέσω το πρόβλημα και να βρούμε τρόπους επίλυσής του, ει δυνατόν χωρίς την επέμβαση αστυνομίας ή αρχής, και χωρίς να χρειαστεί να αλληλοκατηγορηθούμε.
Το θέμα δεν είναι να αρχισουμε τις μηνύσεις και τις καταγγελίες αλλά να αναδείξουμε μια κοινωνική συμπεριφορά καταγγέλοντάς την δημόσια. Τώρα, κάποιος θα πει τα καταγγέλλουμε ο ένας στον άλλον χωρίς αποτέλεσμα. Δεν ξέρω.
Η Αττικό Μετρό σε ερώτησή μου «είναι ή όχι αρμόδια η Τροχαία να κόψει κλήση σε όσους πάρκαραν στις σημασμένες αναπηρικές θέσεις» απάντησε: «Εμείς πάντως δεν είμαστε».
Η Αττικό Μετρό υποστηρίζει πως ο χώρος έχει το ίδιο καθεστώς με το οποιοδήποτε παρακείμενο άχτιστο οικόπεδο όπου ο καθένας παρκάρει. Ομως εδώ ο χώρος έχει τα σήματα/λογότυπά της, όλα τα έντυπα του Μετρό αναφέρουν ότι ο σταθμός Πλακεντίας έχει πάρκινγκ και η σήμανση παραπέμπει σαφώς σε χώρο που έχει κάποια στοιχειώδη οργάνωση (διαγραμμίσεις, πινακίδες κλπ).
Τέλος, διαφωνώ με τη μη δημοσίευση των πινακίδων των αυτοκινήτων. Δεν έχω υπόψη μου καμία διάταξη/νόμο/απόφαση κλπ που να απαγορεύει να φαίνονται οι πινακίδες (αν υπήρχε θα ήταν παράνομα ακόμα και τα πλάνα των εκδρομέων από τα διόδια). Εκτός αν κάνω λάθος. Επιφυλάσσομαι…
Απ’ όσο ξέρω κι εγώ – με κάθε επιφύλαξη επίσης – η δημοσίευση της πινακίδας συντιστά παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Απ’ την άλλη, νομίζω ότι η δημοσίευσή τους μπορεί να εκληφθεί και σαν αυτοδικία, εκδίκηση, τιμωρία από αναρμόδιους, ενώ το θέμα είναι να στιγματίσουμε την πρακτική και να πιέσουμε να βρεθεί λύση. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις, πολύ σοβαρών παραβάσεων, που συνιστούν μεγάλο κίνδυνο για την οδική ασφάλεια που όντως θα μ’ εβαζαν κι εμένα σε πειρασμό να δημοσιεύσω τις πινακίδες. Νιώθω ότι είναι μεν λεπτό το θέμα, αλλά βλέπω ότι δεν ξέρουμε κι εμείς πώς να το αντιμετωπίσουμε, αφού είμαστε εντελώς μόνοι…