Νομίζω ότι τα παρακάτω βίντεο είναι υποδειγματικές αντικαπιταλιστικές περφόρμανς που θα ζήλευε κι ο πιο εμπνευσμένος σκηνοθέτης. Αν κάποτε ο Σαρτρ κατέβηκε στα οδοφράγματα του Καρτιέ Λατέν κι αυτό ήταν κάτι ριζοσπαστικό. Το κατέβασμα του Σλαβόι Ζίζεκ στην Wall Street (σ’ αυτό που έχει ονομαστεί επανάσταση του hashtag #occypyWallStreet) είναι κάτι περισσότερο από ένα μεταμοντέρνο θέαμα. Η επανάληψη της ομιλίας του απ’ το πλήθος, ως μαθητών, οι χειρονομίες των followers, η ίδια η ομιλία με τις αναφορές στην ποπ κουλτούρα, το σκηνικό με τις δεκάδες κάμερες που καταφράφουν, οι σεξουαλικές αναφορές, το στυλ, συνιστούν ένα απαράμιλλο είδος πολιτικού, πολιτισμικού λόγου, στα όρια της της επανάληψης της ιστορίας ως φάρσας. Φυσικά, ο Ζίζεκ τα κάνει όλα αυτά συνειδητά. Δεν είναι ασυναίσθητα ο παλιάτσος της ακαδημίας. Ο αντικαπιταλισμός μπορεί να επανέλθει μόνο σαν σαγηνευτική κωμωδία, ελκυστικό πανηγύρι, εκστατική ποπ συναυλία. Σαν ένα χαρούμενο προϊόν 🙂 Κι οπως λέει στο τέλος ο Ζίζεκ, Don’ really afraid to want what you desire (Μη φοβάστε να θελήσετε αυτό που επιθυμείτε).