Αν άλλαζε κάτι με τις μούτζες θα είχαμε τους πιο ασφαλείς δρόμους κι όχι την πρωτιά σε νεκρούς από τροχαία στην Ευρώπη.

Επειδή η μούτζα είναι στη μόδα, λόγω των παρελάσεων (μαθητές μουτζώνουν τους επισήμους), έγραψα χθες στο Twitter ότι “Αν άλλαζε κάτι με τις μούτζες θα είχαμε τους πιο ασφαλείς δρόμους κι όχι την πρωτιά σε νεκρούς από τροχαία στην Ευρώπη”. Όποιος κυκλοφορεί στους Ελληνικούς δρόμους θα έχει παρατηρήσει ότι η μούτζα είναι ένας διαδεδομένος τρόπος «επικοινωνίας» μεταξύ των οδηγών. Αν άλλαζε κάτι κάθε φορά που μούτζωνε ένας οδηγός κάποιον άλλο θα είχαμε όντως τους πιο ασφαλείς δρόμους, αλλά δυστυχώς έχουμε τους πιο επικίνδυνους δρόμους στην Ευρώπη. Είμαστε μαζί με τη Ρουμανία πρώτοι σε νεκρούς από τροχαία. Κι αυτό γιατί η μούτζα στην πραγματικότητα δεν αλλάζει ΤΙΠΟΤΑ στην οδική μας συμπεριφορά. Όσες φορές κι αν μουτζώσεις τους οδηγούς που θεωρείς ότι κάνουν λάθος, όσες φορές κι αν σε μουτζώσουν όταν θεωρούν ότι κάνεις λάθος, τίποτα δε θα αλλάξει.

Μερικές σκέψεις σε σχέση με τη μούτζα:

1. Αυτός που μουτζώνει δεν έχει απαραίτητα δίκιο.
2. Αυτός που μουτζώνεται δεν καταλαβαίνει ακριβώς γιατί μουτζώνεται.
3. Αυτός που μουτζώνει εκτονώνεται χωρίς να χρειάζεται να εξηγηθεί.
4. Αυτός που μουτζώνεται είναι πιθανό να επαναλάβει την πράξη για την οποία μουτζώνεται.
5. Αυτός που μουτζώνει χρίζεται αυτομάτως τιμωρός.
6. Αυτός που μουτζώνεται χρίζεται αυτομάτως θύμα.
7. Αυτός που μουτζώνει θέλει να διορθώσει ή να τιμωρήσει.
8. Αυτός που μουτζώνεται θέλει να απολογηθεί.
9. Αυτός που μουτζώνει θεωρεί δικαίωμά του να μουτζώνει.
10. Αυτός που μουτζώνεται θεωρεί δικαίωμά του να αμυνθεί.
11. Αυτός που μουτζώνει δηλώνει την αποδοκιμασία του.
12. Αυτός που μουτζώνεται δέχεται βία.
13. Αυτός που μουτζώνει επιτίθεται.
14. Αυτός που μουτζώνεται αμύνεται.
15. Αυτός που μουτζώνει νομίζει ότι αποδίδει δικαιοσύνη.
16. Αυτός που μουτζώνεται περιμένει δικαιοσύνη.
17. Αυτός που μουτζώνει έχει την ψευδαίσθηση ότι βοηθά.

Καταλαβαίνουμε επομένως ότι είναι εύλογο να μη βοηθά σε τίποτα η μούτζα. Είναι μια μορφή άμεσης, αυθόρμητης εκτόνωσης κάποιου που θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα ή το αιώνιο δίκιο με το μέρος του, που δεν αμφισβητεί ποτέ τον εαυτό και τις πράξεις του. Πολλοί έχουμε μουτζώσει ή μουτζώνουμε κατ’ επανάληψη στο δρόμο: αν αρχίσεις είναι σχεδόν εθιστικό. Είναι τόσα πολλά τα στραβά που συμβαίνουν στους δρόμους, που πάντα έχεις ένα λόγο για να μουτζώσεις. Όσο μουτζώνεις όμως έχεις απλά την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνεις, ότι κάτι επηρεάζεις. Στην πράξη κάνεις μια τρύπα στο νερό.

Η αντίδραση είναι ενστικτώδης και στην ουσία της θέλει να προφυλάξει τον ίδιο τον οδηγό απ’ την πιθανότητα ενός ατυχήματος. Ο φόβος του, ο πανικός του κι ο θυμός του είναι εκείνος που τον ωθεί στη μούτζα. Ως εκδήλωση αυτών των συναισθημάτων η μούτζα έχει την εκφραστική της αξία. Αλλά μέχρι εκεί. Στη χώρα με τους περισσότερους νεκρούς από τροχαία, στη χώρα με τα τόσα σοβαρά προβλήματα, η μούτζα είναι ένας ακόμα συντηρητικός αναχρονισμός που βολεύει όσους δεν θέλουν ν’ αλλάξει το παραμικρό.