Αν είχαμε ως κοινωνία πιο ανεπτυγμένα αντανακλαστικά, σήμερα αυτό το πρόβλημα θα ήταν πρώτη μας προτεραιότητα. Φαίνεται όμως ότι παρεμβάλλονται τόσες πολλές πληροφορίες, τόσα πολλά προβλήματα, τόσες πολλές αποσπάσεις της προσοχής μας, που μας θολώνουν τη ματιά και δε μπορούμε να διακρίνουμε τα περιττά απ’ τα ουσιώδη, τα μεγάλα απ’ τα μικρά και πάει λέγοντας. Αν ιεραρχήσουμε τα σημαντικά, πιθανώς να καταλήξουμε ότι η ζωή μας είναι πάνω από οτιδήποτε άλλο. Κι όμως δεν ενεργούμε με βάση αυτή την απλή παραδοχή. Είναι για παράδειγμα γνωστό ότι η χώρα μας είναι πρώτη σε νεκρούς από τροχαία στην Ευρώπη, εδώ και χρόνια, αλλά ως κοινωνία δεν φαίνεται να το έχουμε πάρει πολύ στα σοβαρά αυτό το γεγονός. Είναι επίσης γνωστό δια γυμνού οφθαλμού ότι υπάρχει πρόβλημα με το νέφος. Πριν μερικές εβδομάδες έλαβε μεγάλη δημοσιότητα η παραπάνω φωτογραφία που εικονογραφούσε το θέμα, όσο πιο εύγλωττα γινόταν. Χθες, διαβάζοντας αυτό το άρθρο, ακόμα κι ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό.

Εξαιτίας της μεγάλης αύξησης της τιμής του πετρελαίου, όλο και περισσότερα νοικοκυριά επιλέγουν το τζάκι ως πηγή θέρμανσης κι αυτό έχει ένα πολύ επικίνδυνο αποτέλεσμα: το νέφος. Κι όμως ζούμε σαν να μην υπάρχει πρόβλημα. Ίσως αυτό να είναι το πρώτο στάδιο που περνά κάποιος όταν του ανακοινώνουν ότι έχει πρόβλημα. Άρνηση. Είναι δυνατόν όμως να μένουμε για πάντα κολλημένοι στην άρνηση;

Προτείνω να συντομεύσουμε το στάδιο της άρνησης, να περάσουμε στο στάδιο της δράσης, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Να πιέσουμε άμεσα τους αρμόδιους να αναλλάβουν τις ευθύνες τους; Να βρούμε εναλλακτικές; Να διαμαρτυρηθούμε; Να κάνουμε μια ενέργεια; Το νέφος απειλεί τη ζωή όλων μας, όπως και τα τροχαία βέβαια. Η δημόσια υγεία είναι η μεγαλύτερη προτεραιότητα και δε μπορεί να γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης με κανένα σκεπτικό. Κανένα σκεπτικό δεν είναι αποδεκτό μπροστά στον κίνδυνο βραχυπρόσθεσμων ή μακροπρόθεσμων επιπτώσεων στην υγεία των πολιτών. Ας αφήσουμε λοιπόν για λίγο τα μικροκομματικά ζητήματα ή τα τεράστια οράματα κι ας δούμε τί μπορεί να γίνει πρακτικά με μερικά μείζονα ζητήματα που απειλούν τη ζωή όλων ανεξαιρέτως. Ας εστιάσουμε επιτέλους στις απτές κι εφαρμόσιμες λύσεις. Κι αν αυτό απαιτεί την ενεργοποίηση ενός κινήματος πολιτών ή ενός δικτύου ενεργών πολιτών ας μη χρονοτριβούμε. Τα ζητήματα δημόσιας υγείας δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ούτε επιπόλαια, ούτε συμφεροντολογικά. Είναι κυριολεκτικά ζητήματα ζωής ή θανάτου.