Ο Κίμων Τσακίρης είναι ένας σκηνοθέτης με τη δική του ιδιαίτερη ματιά. Τα ντοκιμαντέρ του είναι εμποτισμένα με σαρκασμό, λεπτή κι άλλοτε πιο ζωηρή ειρωνεία, και διακατέχονται πάντα από μια λοξή ανάγνωση της πραγματικότητας. Το στυλ του είναι αναγνωρίσιμο, ενίοτε προβοκατόρικο, και σίγουρα ελκυστικό. Ο Τσακίρης καθρεφτίζει στους θεατές έναν εαυτό παράδοξο και αντιφατικό. Οι ίδιοι οι ήρωές του είναι παράδοξοι κι αντιφατικοί και γι’ αυτό προκαλούν μια πληθώρα συναισθημάτων. Δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις μαζί τους, να θυμώσεις μαζί τους, ή να τους λυπηθείς. Κλαυσίγελως. Ή αλλιώς, ένα μειδίαμα, αυτή είναι ίσως κι η πιο συχνή στάση απέναντι στα ντοκιμαντέρ του Τσακίρη.

Οι περισσότεροι τον γνωρίσαμε το 2006 με το Sugar Town, οι γαμπροί, το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία, δικαίως. Και μόνο απ’ τον τίτλο καταλάβαινες ότι εδώ κάτι περίεργο συμβαίνει. Sugar Town, η Ζαχάρω. Γαμπροί, οι άντρες της κωμόπολης που ταξιδεύουν για να βρουν νύφες. Τις νύφες που είχε υποσχεθεί στους άνδρες ο δήμαρχος αν εκλεγόταν στις δημοτικές εκλογές! Ο ίδιος δήμαρχος που αποτέλεσε ουσιαστικά το θέμα της επόμενης ταινίας του Τσακίρη, με άξονα τις φωτιές στην Ηλεία. Στο ντοκιμαντέρ Sugar Town, η επόμενη μέρα, ο σκηνοθέτης βουτά πιο βαθειά στην ελληνική πραγματικότητα, κι εκθέτει στα μάτια μας όχι μόνο το δήμαρχο της Ζαχάρως, αλλά και μια κοινωνία που έχει χάσει το έρμα της.

Ο Τσακίρης είναι ένας σκηνοθέτης που σε μαθαίνει να βλέπεις με το βλέμμα του. Θέτει συνέχεια ερωτήματα που έχουν μια κοινή συνισταμένη: την ταυτότητα. Οι ταινίες του σου δίνουν την εντύπωση ότι κινούνται στην επιφάνεια, αλλά έχουν μεγάλο βάθος και πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Αν τις δεις προσεκτικά θα ανακαλύψεις έναν κόσμο πολύ οικείο, αλλά και ξένο μαζί. Όταν μετά την προτροπή ενός φίλου μου πρωτοείδα το Sugar Town γέλασα πολύ. Στην αρχή με ξένισε η ειρωνεία κι η έκθεση ενός κόσμου που μοιάζει να μην έχει αυτοσυνείδηση, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι μπροστά απ’ την κάμερα βρίσκονται άνθρωποι που πρέπει επειγόντως να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη. Η επόμενη ταινία με έπεισε ότι ο Τσακίρης έχει πολλά να πει, κι ότι ο τρόπος του έχει μεγάλη αξία. Κάθε ταινία διατυπώνει κι ένα νέο ερώτημα σχετικά με το ποιοί είναι οι Έλληνες, ποιοί είμαστε τελικά και τί θέλουμε απ’ αυτό τον τόπο και τους άλλους.

Αυτή την εποχή ο σκηνοθέτης έχει μόλις ολοκληρώσει την νέα του ταίνια με τίτλο Ομορφιές και δυσκολίες, κι ανηφορίζει στη Θεσσαλονίκη για την πρεμιέρα του στο 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Ανυπομονούμε να τη δούμε. Μέχρι τότε όμως μπορούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό, απ’ το να περιμένουμε απλά. Εμείς στο GarageTV εκτιμούμε απεριόριστα τους νέους έλληνες δημιοργούς κι επιζητούμε να αναδείξουμε την εξαιρετική δουλειά που κάνουν σε κάθε επίπεδο. Γι’ αυτό και ζητήσαμε απ’ τον Κίμωνα Τσακίρη να μας εμπιστευτεί την αποκλειστική προβολή 3 μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του. Τα δύο έχουν προβληθεί ξανά, ενώ το τρίτο είναι μια πρόσφατη παραγωγή που θα προκαλέσει πολλά σχόλια και συζητήσεις γιατί μιλά αλληγορικά για την Ελλάδα του σήμερα. Απ’ αυτή την Πέμπτη που θα καλέσουμε τον σκηνοθέτη στο γκαράζ για να μιλήσουμε μαζί του ζωντανά, θα έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε 3 ντοκιμαντέρ του Τσακίρη που εστιάζουν στο προσφιλές του θέμα: την ταυτότητα.

Οι Μοντέρνοι Σπαρτιάτες, η Αμνησία κι η Ξεκούρδιστη μπάντα, είναι τρεις ταινίες που διαπραγματεύονται το φλέγον ζήτημα της ελληνικής ταυτότητας. Στους Σπαρτιάτες ο σκηνοθέτης αναρωτιέται με το γνώριμο τρόπο του “από που ερχόμαστε”, στην αμνησία θέτει το ερώτημα “ποιοί είμαστε”, και στην Ξεκούρδιστη μπάντα μάς προκαλεί να σκεφτούμε “πού και πώς πάμε”. Δείτε την προσεχή Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013 τη ζωντανή μας εκπομπή για να γνωρίσετε έναν απ’ τους πιο διακεκριμένους και σημαντικούς έλληνες δημιουργούς ντοκιμαντέρ της νέας γενιάς και να του κάνετε αν επιθυμείτε οποιαδήποτε ερώτηση. Το GarageTV είναι ένα κανάλι που ανοίγει νέους δρόμους κι οπτικές. Ελάτε στην κοινότητά του.