Ο σεβασμός είναι μια καθαρή ένδειξη πολιτισμού.

Η έλλειψή του μας παραπέμπει σε πρωτόγονες κοινωνίες, σε ζούγκλες.

Ο σεβασμός δεν είναι μια όψη της πολιτικής ορθότητας. Ο σεβασμός είναι το θεμέλιο κάθε κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης. Χωρίς σεβασμό διολισθαίνουμε σε ολοκληρωτισμό.

Όταν δε βλέπεις τους ανθρώπους σαν αντικείμενα, τους σέβεσαι. Όταν δε βλέπεις τους ανθρώπους σαν υποκείμενα, αδυνατείς να τους σεβαστείς.

Κι όμως κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, χρώματος, φυλής, αξίζει το σεβασμό των άλλων.

Ο σεβασμός είναι μια καθολική ανάγκη.

Δεν υπάρχει κανένα άλλοθι για να μη σέβεσαι. Ακόμα κι ένας φριχτός εγκληματίας πρέπει να χαίρει σεβασμού, σ’ έναν πολιτισμένο κόσμο ο σεβασμός είναι συνυφασμένος με την επιείκια, τον ανθρωπισμό, την κατανόηση.

Σέβομαι τον άλλον, σημαίνει σέβομαι τους κανόνες. Ο σεβασμός εμπεριέχει τη σύμβαση, το κοινωνικό συμβόλαιο, την ειρηνική συνύπαρξη.

Σέβομαι δε σημαίνει απαραίτητα συναινώ. Σέβομαι σημαίνει κατανοώ, αναγνωρίζω την αξία της ζωής σου και των επιλογών σου, ακόμα κι αν διαφωνώ με ότι πρεσβεύεις.

Όταν επιλέγεις να μη σέβεσαι, δείχνεις στους άλλους ότι δεν αξίζεις το σεβασμό τους. Είναι ένας φαύλος κύκλος αυτός.

Συχνά άνθρωποι που δε δείχνουν σεβασμό στον άλλον, επικαλούνται ιδεολογικούς λόγους υπεράσπισης δικαιωμάτων και κεκτημένων. Ο σεβασμός όμως είναι μια αξία που προστατεύει πρώτα και κύρια τους αδύναμους. Οι ισχυροί έχουν τρόπους, μέσω της ωμής τους δύναμης, να επιβάλλονται. Οι αδύναμοι πρέπει να αξιώνουν το σεβασμό και να τον εφαρμόζουν. Είναι το δικό τους όπλο ενάντια στην αυθαιρεσία των δυνατών.

Ο σεβασμός δεν κάνει διακρίσεις. Είμαστε όλοι άνθρωποι και τον αξίζουμε. Με το που θα κάνουμε μια διάκριση ο σεβασμός έχει καταργηθεί.

Οι νεότεροι λένε respect όταν θέλουν να εκφράσουν επιδοκιμασία, σαν να μην είναι αυτονόητος ο σεβασμός.

Σκέψου ένα παιχνίδι που δεν απαιτεί το σεβασμό μεταξύ των παικτών, ποιό θα είναι το αποτέλεσμα; Ο δυνατότερος θα έχει συνθλίψει τον αδύναμο.

Αν σεβαστείς τον αντίπαλό σου και δε σε σεβαστεί εκείνος, έχεις ένα μεγάλο πλεονέκτημα: θα έχεις το σεβασμό όσων εκτιμούν την αξία της πολιτισμένης συνύπαρξης.

Κάποιοι άνθρωποι συγχέουν το σεβασμό με τη δουλικότητα.

Στο δημοκρατικό πολίτευμα η κυβέρνηση οφείλει να σέβεται τους πολίτες. Τότε, οι πολίτες επιστρέφουν αυτό το σεβασμό. Το παράδειγμα δίνεται απ’ τους ηγέτες, τους κυβερνήτες, απ’ τις ίδιες τις δομές.

Όταν το παιχνίδι είναι σχεδιασμένο πάνω σε μια επιλεκτική χρήση του σεβασμού, ο σεβασμός γίνεται είδος πολυτελείας, κι η κοινωνία βυθίζεται στη γενικευμένη απανθρωπιά.

Χρειάζεται να καλλιεργήσουμε το σεβασμό, να τον εμπνεύσουμε, να τον διαδώσουμε. Μια κοινωνία στην οποία θα ζουν υγιείς, πλήρεις κι ώριμοι άνθρωποι θα είναι μια κοινωνία σεβασμού. Η εναλλακτική είναι μια κοινωνία κανιβάλων.

Σήμερα που ο σεβασμός γίνεται όλο και λιγότερο ορατός, είναι επαναστατικό όχι μόνο να τον επικαλείσαι, αλλά και να τον εφαρμόζεις χωρίς καμία διάκριση.