Το πρώτο πράγμα που κάνουν χιλιάδες άνθρωποι όταν ξυπνούν το πρωί είναι να ελέγξουν την ηλεκτρονική τους αλληλογραφία. Μετά φτιάχνουν κάποιο ρόφημα και τρώνε πρωινό. Μεταξύ φυσικών και τεχνητών αναγκών περί πρωινής ενημέρωσης, ανοίγουν το Twitter, ρίχνουν μια ματιά στο Facebook, στο Google+, γράφουν κάποια ανάρτηση στα μπλογκ τους, ποστάρουν στα παραπάνω Δίκτυα, και κλικάρουν σε ειδήσεις ή απόψεις που τους έκαναν εντύπωση ή που μερικές τους εκβίασαν το ενδιαφέρον. Η περιήγησή στις παραπάνω σελίδες, καθώς και σε νέες πλατφόρμες έχει γίνει μια καθημερινή ψηφιακή τελετουργία.

Όλα αυτά τα χρόνια που διατηρώ λογαριασμούς σε Διαδικτυακές πλατφόρμες και σελίδες, έχω διαβάσει εκατοντάδες και χιλιάδες κείμενα, αναρτήσεις, status updates, tweets, έχω δει αμέτρητες ώρες video, livestreams, infographics, έχω ακούσει δεκάδες podcasts. Έχω αφήσει σχόλια. Τα τελευταία 10 χρόνια ασχολούμαι συστηματικά με το Διαδίκτυο, τόσο με το καπέλο του ερευνητή, όσο και με την ιδιότητα του επαγγελματία, του δημοσιογράφου, του μπλόγκερ, του συγγραφέα, του βιντεογράφου, του εισηγητή σεμιναρίων κι εργαστηρίων, ή ακόμα και του “καναλάρχη”. Η ζωή μου έχει προσαρμοστεί, επί μακρόν στις ψηφιακές μου συνήθειες και τελετουργίες. Έχω ένα iPhone από όπου μπαίνω στο Διαδίκτυο, όταν δεν είμαι στο σταθερό μου υπολογιστή, στο δικό μου Δίκτυο, ενώ από τότε που αγόρασα ένα iPad έχω μια ακόμα αφορμή για να είμαι συνδεδεμένος σχεδόν διαρκώς. Είμαι αυτό που λένε Υπερσυνδεδεμένος.

Ποιά είναι τα οφέλη που έχω αποκομίσει απ’ την υπερσύνδεσή μου στο Διαδίκτυο; Ποιό είναι το τίμημα που έχω πληρώσει για να είμαι διαρκώς online;

Απ’ το ξεκίνημα της πορείας μου στο Διαδίκτυο έθεσα κάποιους στόχους κι ερωτήματα. Το πρώτο και κύριο αφορούσε στο μοντέλο βιωσιμότητας και το δεύτερο στη δεοντολογία. Αυτό που με απασχολούσε απ’ την αρχή ήταν το εξής: πώς δε θα επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Τα παραδοσιακά Μέσα μας παρέδωσαν έναν κόσμο κατακερματισμένο, και σε μεγάλο βαθμό συγχισμένο. Μας εκπαίδευσαν εν πολλοίς στη βία, στον κυνισμό, στη ρηχότητα. Και τώρα με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όλοι εμείς παίρνουμε στα χέρια μας μια δύναμη που φαίνεται ότι είμασταν απροετοίμαστοι για να τη χειριστούμε. Ακόμα κι ο μεμονωμένος δημοσιογράφος, που έχει μια εξοικείωση με το περιβάλλον των media, χρειάζεται τώρα να επανακαθορίσει τη σχέση του με το δημόσιο χώρο, με τους πολίτες, με την κοινωνία, με τους πάντες. Χρειάζεται όλοι μας να μάθουμε τη σχέση με τον κόσμο απ’ την αρχή. Το Διαδίκτυο μάς ανέτρεψε σχεδόν κάθε αντίληψη που είχαμε για τον κόσμο. Συναρπαστική εποχή, αλλά και δύσκολη, απαιτητική. Δεν χωρούν εφησυχασμοί εδώ, ούτε λιποψυχίες. Ο νέος ψηφιακός κόσμος μας επιβάλλει επείγοντα διλήμματα, και μας υποχρεώνει να αναλλάβουμε άμεσα τις ευθύνες μας.