Η φετεινή αναγνωστική χρονιά ήταν εξίσου πλούσια με την προηγούμενη. Το μεγαλύτερο νέο μου φυσικά ήταν η αγορά ενός Kindle Paperwhite, στο οποίο διάβασα μια ντουζίνα βιβλία, όλα τους μη μυθοπλασίας και στα αγγλικά. Για τη λογοτεχνία προτιμώ ακόμα τα χάρτινα βιβλία, αλλά πιθανολογώ ότι κι αυτή η συνήθεια μπορεί κάλλιστα να αλλάξει. Η εμπειρία της ανάγνωσης στον ηλεκτρονικό αναγνώστη είναι πολύ ικανοποιητική και μέχρι στιγμής τουλάχιστον μ’ έχει ανταμοίψει. Αναφορικά με τα χάρτινα ελληνικά βιβλία που διάβασα φέτος, θα σας παραπέμψω στη διαδικτυακή μου εκπομπή GarageBOOKS όπου παρουσίασα τα περισσότερα απ’ αυτά. Πιο συγκεκριμένα τα βιβλία που ξεχώρισα είναι τα εξής:

Ο Καναδάς, του Ρίτσαρντ Φορντ (εκδόσεις Πατάκη), είναι το μυθιστόρημα που με εντυπωσίασε περισσότερο από κάθε άλλο φέτος, και μου ανανέωσε το ενδιαφέρον για την αμερικανική λογοτεχνία. Εξαιρετικό ύφος, ζωντάνια χαρακτήρων. Επίσης, η Υποταγή του Μισέλ Ουελμπέκ (εκδόσεις Εστία), αντάμοιψε την αναμονή μου. Προσπερνώ το μισογυνισμό και τον κυνισμό του συγγραφέα, και υποκλίνομαι στη μαεστρία του. Ο Ουελμπέκ μιλά για το σήμερα μ’ έναν ευθύβολο και καίριο τρόπο.

Δύο πολλά υποσχόμενοι νέοι συγγραφείς, με μικρής έκτασης βιβλία, κέρδισαν το ενδιαφέρον μου. Η νουβέλα Καρυότυπος του Άκη Παπαντώνη (εκδόσεις Κίχλη) και η συλλογή διηγημάτων Γκιάκ του Δημοσθένη Παπαμάρκο (εκδόσεις Αντίποδες), συγκαταλέγονται στα καλύτερα ελληνικά πεζογραφήματα που διάβασα τα τελευταία χρόνια. Αναμένω ενθουσιωδώς τα επόμενά τους.

Στο πιο εμπορικό είδος λογοτεχνίας, ξεχώρισα τον Προσκηνητή του Terry Hayes (εκδόσεις Διόπτρα), ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα δράσης και το γαλλικό αστυνομικό Αλέξ του Πιερ Λεμέτρ (εκδόσεις Μίνωας). Αμφότερα αποτελούν υποδείγματα περιπετειώδους αφήγησης, με δυνατούς χαρακτήρες, προκλητικά θέματα, και ζωηρή πλοκή.

Εξαιτίας της κρίσης, πληθαίνουν τα δοκίμια που αναμετριούνται με τα σύγχρονα θέματα. Ξεχωρίζω το Λαϊκισμός και κρίση στην Ελλάδα του Τάκη Παππά (εκδόσεις Ίκαρος) και το Από το μεγάλο πάρτυ στη χρεοκοπία του Γιάννη Παπαδογιάννη (εκδόσεις Παπαδόπουλος).

Το δοκίμιο Καταστροφές και θρίαμβοι του Στάθη Καλύβα (εκδόσεις Παπαδόπουλος), ανακάλυψε στην πρόσφατη ιστορία μας ένα μοτίβο, σύμφωνα με το οποίο κάθε μεγάλη εθνική καταστροφή διαδέχεται ένας εξίσου εντυπωσιακός θρίαμβος.

Το δοκίμιο της Σώτης Τριανταφύλλου απ’ την άλλη, το Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομίωση (εκδόσεις Πατάκης), ήρθε ακριβώς τη στιγμή των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι, κι έβαλε το ζήτημα σ’ ένα ορθό κατά τη γνώμη μου πλαίσιο. Ομοίως, ένα εξαιρετικό δοκίμιο του Νόρμπερτ Ελίας, το Ναζισμός και γερμανικός χαρακτήρας (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης), με βοήθησε να καταλάβω πως και γιατί ανήλθε στην εξουσία ο Χίτλερ, και να κάνω χρήσιμες αναγωγές με τη σημερινή μας κατάσταση.

Σας συστήνω ανεπιφύλακτα αυτούς τους τίτλους και σας εύχομαι μια διαβαστερή χρονιά!