Κατηγορία: GarageBOOKS

Το μέλλον είναι τώρα #14

Ακούστε τις τρεις πρώτες σελίδες του νέου βιβλίου μου Homo Automaton | Η τεχνητή νοημοσύνη κι εμείς, που κυκλοφορεί απ’ το GarageBOOKS. Μπορείτε επίσης να το παραγγείλετε από εδώ.

Η φετεινή αναγνωστική χρονιά ήταν εξίσου πλούσια με την προηγούμενη. Το μεγαλύτερο νέο μου φυσικά ήταν η αγορά ενός Kindle Paperwhite, στο οποίο διάβασα μια ντουζίνα βιβλία, όλα τους μη μυθοπλασίας και στα αγγλικά. Για τη λογοτεχνία προτιμώ ακόμα τα χάρτινα βιβλία, αλλά πιθανολογώ ότι κι αυτή η συνήθεια μπορεί κάλλιστα να αλλάξει. Η εμπειρία της ανάγνωσης στον ηλεκτρονικό αναγνώστη είναι πολύ ικανοποιητική και μέχρι στιγμής τουλάχιστον μ’ έχει ανταμοίψει. Αναφορικά με τα χάρτινα ελληνικά βιβλία που διάβασα φέτος, θα σας παραπέμψω στη διαδικτυακή μου εκπομπή GarageBOOKS όπου παρουσίασα τα περισσότερα απ’ αυτά. Πιο συγκεκριμένα τα βιβλία που ξεχώρισα είναι τα εξής:

Ο Καναδάς, του Ρίτσαρντ Φορντ (εκδόσεις Πατάκη), είναι το μυθιστόρημα που με εντυπωσίασε περισσότερο από κάθε άλλο φέτος, και μου ανανέωσε το ενδιαφέρον για την αμερικανική λογοτεχνία. Εξαιρετικό ύφος, ζωντάνια χαρακτήρων. Επίσης, η Υποταγή του Μισέλ Ουελμπέκ (εκδόσεις Εστία), αντάμοιψε την αναμονή μου. Προσπερνώ το μισογυνισμό και τον κυνισμό του συγγραφέα, και υποκλίνομαι στη μαεστρία του. Ο Ουελμπέκ μιλά για το σήμερα μ’ έναν ευθύβολο και καίριο τρόπο.

Δύο πολλά υποσχόμενοι νέοι συγγραφείς, με μικρής έκτασης βιβλία, κέρδισαν το ενδιαφέρον μου. Η νουβέλα Καρυότυπος του Άκη Παπαντώνη (εκδόσεις Κίχλη) και η συλλογή διηγημάτων Γκιάκ του Δημοσθένη Παπαμάρκο (εκδόσεις Αντίποδες), συγκαταλέγονται στα καλύτερα ελληνικά πεζογραφήματα που διάβασα τα τελευταία χρόνια. Αναμένω ενθουσιωδώς τα επόμενά τους.

Στο πιο εμπορικό είδος λογοτεχνίας, ξεχώρισα τον Προσκηνητή του Terry Hayes (εκδόσεις Διόπτρα), ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα δράσης και το γαλλικό αστυνομικό Αλέξ του Πιερ Λεμέτρ (εκδόσεις Μίνωας). Αμφότερα αποτελούν υποδείγματα περιπετειώδους αφήγησης, με δυνατούς χαρακτήρες, προκλητικά θέματα, και ζωηρή πλοκή.

Εξαιτίας της κρίσης, πληθαίνουν τα δοκίμια που αναμετριούνται με τα σύγχρονα θέματα. Ξεχωρίζω το Λαϊκισμός και κρίση στην Ελλάδα του Τάκη Παππά (εκδόσεις Ίκαρος) και το Από το μεγάλο πάρτυ στη χρεοκοπία του Γιάννη Παπαδογιάννη (εκδόσεις Παπαδόπουλος). (περισσότερα…)

Στο Λύκειο, στο αλησμόνητο φροντιστήριο είχα έναν καθηγητή κοινωνιολογίας που μου άνοιξε τα μάτια και μου μετέδωσε την αγάπη για τις κοινωνικές επιστήμες, τη θεωρία, τις ιδέες. Τον έλεγαν Βασίλη Δημακόπουλο. Πήγα όλη την παρέα μου στο φροντιστήριο για να έχουν αυτό τον εξαιρετικό καθηγητή, τόσο πολύ με είχε επηρεάσει. Κάποια στιγμή ο φίλος μου κι εγώ του ζητήσαμε να μας προτείνει έναν συγγραφέα, εκτός των σχολικών πλαισίων, και χωρίς πολλά πολλά μας είπε “διαβάστε Κωστή Παπαγιώργη”.

papagiorgis-1024x683

Το πρώτο βιβλίο του που διάβασα πρέπει να ήταν το “Περί μέθης”. Τότε συνήθιζα να βάζω ημερομηνίες πάνω στα βιβλία. 9 Ιουλίου 1994. Πριν από 20 χρόνια. Συγκλονίστηκα. Δεν είχα διαβάσει ξανά τέτοια ελληνικά. Ούτε τέτοια ανάλυση. Ο τύπος δεν ήταν φιλόλογος, αλλά έγραφε για φιλολογικά θέματα μ’ έναν τρόπο μοναδικό και καθόλου βαρετό. Ο τύπος δεν ήταν φιλόσοφος, αλλά έγραφε για φιλοσοφικά ζητήματα σαν να σου μιλούσε ένας φίλος. Τα βιβλία του με συντρόφεψαν και με ζέσταναν κι έβαλαν φωτιά στο μυαλό μου. Έγινε ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Ο γραφιάς που με έστρεψε στο δοκίμιο. Ο γραφιάς που μου έμαθε να διαβάζω λογοτεχνία. Τον διάβαζα όπου στεκόμουν κι όπου βρισκόμουν. Φυλούσα τις επιφυλλίδες του στον Επενδυτή, στο Αθηνόραμα, τις βιβλιοκριτικές του. Τον διάβασα και τον ξαναδιάβασα. Περίμενα το επόμενο βιβλίο του με αληθινή προσμονή.

Τον είδα στο απέναντι πεζοδρόμιο στα Εξάρχεια να κρατάει μια πλαστική σακούλα. (περισσότερα…)