Σήμερα Τετάρτη απ’ τις 10.00 το πρωί μέχρι το μεσημέρι θα γίνει μια ημερίδα με τίτλο «Ποιός φοβάται τα social media;» που διοργανώνει το Ινστιτούτο Επικοινωνίας.
Συμμετέχω σε μια συζήτηση, που θα γίνει μετά τις 11.00.
Αν θέλετε μπορείτε να την παρακολουθήσετε από εδώ.
Γνωρίζω όπως οι περισσότεροι τον κ. Ψωμιάδη ως έναν πολιτικό που εμφανίζεται πολύ συχνά στις τηλεοπτικές οθόνες. Δε συμφωνώ μαζί του σε πλήθος θεμάτων, αλλά δεν είναι εδώ αυτό το θέμα μου. Πρόσφατα άρχισαν να με ακολουθούν στο Twitter οι «Φίλοι του Παναγιώτη Ψωμιάδη». Από εκείνο το λογαριασμό οδηγήθηκα στην ομώνυμη ιστοσελίδα http://www.psomiadisfriends.gr και δοκίμασα μια έκπληξη. Απ’ τη φωτογραφία που έχουν επιλέξει οι διαχειριστές της σελίδας, ως τη δομή και το περιεχόμενο, είδα κάτι φρέσκο, με χιούμορ και νεανική αισθητική χωρίς την ξύλινη και παρωχημένη γλώσσα που ξέρουμε. Εδώ είναι ολοφάνερο ότι γίνεται μια προσπάθεια να προσεγγιστεί ο νεαρόκοσμος του διαδικτύου, μ’ έναν τρόπο θεμιτό και αναμενόμενο (το κεντρικό βίντεο είναι απ’ την εκπομπή «ράδιο αρβύλα»). Όμως ψάχνοντας να βρω ποιοί είναι αυτοί οι φίλοι του κ. Ψωμιάδη, δε βρήκα ούτε ένα όνομα, γεγονός που με έκανε καχύποπτο. Γιατί αυτοί οι φίλοι επιλέγουν την ανωνυμία; Μήπως πρόκειται περί ενός διαφημιστικού website που απευθύνεται στους νεότερους ψηφοφόρους; Αν είναι κάτι τέτοιο, τότε πρέπει αυτό να αναφέρεται ξεκάθαρα στη σελίδα, ειδάλλως πρόκειται περί αντιδεοντολογικής πρακτικής. Αν δεν είναι, αν δηλαδή οι διαχειριστές της σελίδας δεν είναι υπάλληλοι διαφημιστικής εταιρείας ή εταιρείας δημόσιων σχέσεων ή δεν εργάζονται για τον υποψήφιο περιφερειάρχη, τότε πρέπει επίσης να το δηλώσουν. Στο διαδίκτυο δεν καταθέτουμε την ταυτότητά μας, αλλά όταν διεκδικούμε δημόσιο ή άλλο αξίωμα, οφείλουμε στην κοινωνία να είμαστε διαφανείς και καθαροί. Το να δημιουργούμε εντυπώσεις στο Διαδίκτυο είναι κάτι εύκολο, αλλά τελικά έχει το αντίθετο αποτέλεσμα όταν επιχειρούμε να εξαπατήσουμε τους χρήστες. Γι’ αυτο προτείνω στους ανθρώπους αυτούς να αναγράψουν στην σελίδα τους ποιοί είναι και τί σχέση έχουν με τον υποψήφιο. Είναι θέμα δεοντολογίας και ηθικής τάξης πολύ σοβαρό. Επαναλαμβάνω ότι στο διαδίκτυο, εμείς καθορίζουμε τα πράγματα. Πριν παγιωθούν στρεβλές κι ανοίκειες πρακτικές, καλό είναι επιτέλους να εφαρμόσουμε τη δεοντολογία.
«Τα παραδοσιακά Μέσα και η βιομηχανία των δημόσιων σχέσεων έχουν αναπτύξει συμβιωτικές σχέσεις. Το PR (Public Relations) είναι τόσο η αιτία όσο και το αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης των παραδοσιακών Μέσων. Όσο τα Μέσα θα έχουν την ανάγκη να περικόπτουν έξοδα, τόσο θα εξαρτώνται απ’ το δωρεάν περιεχόμενο των εταιρειών δημοσίων σχέσεων, κι όσο περισσότερο χρησιμοποιούν περιεχόμενο που τους έχει δώσει το PR, τόσο το PR θα κερδίζει αξιοπιστία και χρήμα για να παράγει περισσότερο περιεχόμενο, επιτρέποντας στα Μέσα να γλιτώνουν περαιτέρω έξοδα. Το αποτέλεσμα είναι η παρακμή της ερευνητικής δημοσιογραφίας, η αποθέωση των τεχνητών ειδήσεων, και η προπαγάνδιση της ατζέντας των πολυεθνικών, αφού πλέον οι τελευταίες αναλαμβάνουν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τα κόστη της ενημέρωσης και της παραγωγής ειδήσεων. (περισσότερα…)