Ετικέτα: Δημοσιογραφία

Ο Κώστας Βαξεβάνης είναι ένας δημοσιογράφος που τιμά τις αξίες και την ουσία του επαγγέλματός του με το όνομα και το επίθετό του. Πολλοί θα γνωρίζετε ότι είναι εκείνος που πρώτος αποκάλυψε το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου, ενώ πολλοί περισσότεροι θα τον θυμάστε για το Το κουτί της Πανδώρας την εκπομπή του που προβάλλονταν μέχρι πέρυσι στο κανάλι Alpha. Ο Βαξεβάνης αυτό τον καιρό διευθύνει την ομώνυμη ιστοσελίδα www.koutipandoras.gr ενώ δημοσίευσε πρόσφατα το τρίτο του βιβλίο, το μυθιστόρημα Ο άνθρωπος του Τείχους, στις εκδόσεις Μεταίχμιο. Το διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον και εντυπωσιάστηκα απ’ την αφηγηματική δεινότητα του συγγραφέα. Έθεσα μέσω mail τα ερωτήματα που μου γέννησε η ανάγνωση του βιβλίου, στον ίδιο το συγγραφέα και παρακάτω ακολουθεί η συνέντευξή του. Ο Κώστας Βαξεβάνης μιλά με παρρησία και γλαφυρότητα για μυστικές υπηρεσίες που κάνουν πολιτική, για πράκτορες που δεν πηδάνε, για δημοσιογράφους που συνιστούν «ιμάντα μεταφοράς της κυρίαρχης άποψης», για μια αριστερά που αδυνατεί να προτείνει λύση και για πολλά άλλα απολαυστικά… ενώ αποκαλύπτει ότι θα υπάρξει και συνέχεια για τον ήρωα του βιβλίου του…

Στον Άνθρωπο του Τείχους ένας πολύ γνωστός έλληνας επιχειρηματίας φτάνει να γίνει ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος, χωρίς κανείς να γνωρίζει ότι ήταν επί χρόνια πράκτορας της Στάζι. Πόσο πιθανό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο; Θεωρείς ότι οι μυστικές υπηρεσίες έχουν τόσο μεγάλη δύναμη να διεισδύουν τόσο ψηλά;

Δεν είναι απλώς πιθανό, είναι πραγματικότητα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην ιστορία των Μυστικών Υπηρεσιών. Ένα από τα μεγαλύτερα κατασκοπευτικά σκάνδαλα, ήταν όταν αποκαλύφθηκε πως ο Γκίντερ Γκιγιόμ, σύμβουλος του καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας Βίλι Μπράντ, ήταν πράκτορας της Στάζι. Ο Γκιγιόμ καθόρισε πολλές από τις αποφάσεις του Μπράντ. Ο Μάρκους Βολφ, αρχηγός της Στάζι, σε μία από τις συνεντεύξεις που μου είχε δώσει, είχε χαρακτηρίσει την υπόθεση σαν μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του. Η Γιοχάνα Όλμπριχ, ήταν επίσης ο θηλυκός Γκιγιόμ. Υπηρέτησε στο Ευρωκοινοβούλιο και την γερμανική κυβέρνηση και ήταν πράκτορας της Στάζι. Οι ανατολικογερμανοί την απέσυραν όταν επιστρέφοντας από ένα ταξίδι της στην Ελλάδα, είχε ξεχάσει στη Ρώμη ένα πλαστό διαβατήριο σε ταξί. Τη διέταξαν να παρατήσει την 20ετή πορεία της στην καρδιά του δυτικού κόσμου για να μην αποκαλυφθεί. Οι μυστικές υπηρεσίες είναι παντοδύναμες, αλλά ακυρώνονται πολλές φορές από απλά πράγματα. Στις μέρες μας τα πράγματα για τις μυστικές υπηρεσίες έχουν γίνει πιο εύκολα όχι μόνο λόγω τεχνολογίας. Υπάρχουν άνθρωποι που δέχονται να τις υπηρετήσουν καλυμένα, μέσα από εταιρείες και πολιτικές. Το αντάλλαγμα είναι η δόξα και η εξέλιξη. Η συστράτευση με μυστικές υπηρεσίες έχει απενοχοποιηθεί. Ένας δημοσιογράφος ή ένα στέλεχος επιχείρησης μπορεί να δίνει και κάποιες πληροφορίες ή να γίνεται «μουτζαχεντίν» μιας άποψης για θέματα «ασφάλειας» ή «ανάπτυξης» για παράδειγμα. Για πράγματα που είναι η άποψή του. Το αντάλλαγμα είναι να τον προσέξουν, να τον προωθήσουν. Ξέρετε πόσοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν «φοιτήσει» σε σεμινάρια σύγχρονης πολιτικής αμερικανικών πανεπιστημίων με έξοδα επιχειρηματιών; Όχι εγώ βέβαια. (περισσότερα…)

Ας υποθέσουμε ότι εργάζεστε σε μια επιχείρηση λιανικού εμπορίου. Σύμφωνα με το νόμο, εκτός του μισθού ο εργοδότης σας είναι υποχρεωμένος να καταβάλλει άμεσα στο ασφαλιστικό σας ταμείο ένα ποσό κάθε μήνα, το οποίο παρακρατεί απ’ τις λεγόμενες μεικτές αποδοχές σας. Στο ταμείο αυτό εγγράφεστε απ’ την ημέρα που προσλαμβάνεστε. Είναι ένα δημόσιο ταμείο, με πολλά προβλήματα, λίστες αναμονής, καταχρεωμένο κ.λπ. Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο νόμος αλλάζει: αντί να πληρώνει ο εργοδότης σας τα χρήματα στο ασφαλιστικό ταμείο, να τα πληρώνει κάποιος άλλος, π.χ. ο βιομήχανος που παράγει το ίδιο το προϊόν. Το ταμείο αυτό είναι εξαιρετικό, έχει τεράστιο αποθεματικό, λειτουργεί άψογα, είναι «ευγενές» κ.λπ. Για να μπείτε σε αυτό όμως πρέπει να έχετε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ μέσο, να έχετε περάσει εξετάσεις, να έχετε εγκριθεί από έναν εργοδότη ή περισσότερους δουλεύοντας γι’ αυτούς επί τριετία το λιγότερο κ.λπ. Πώς θα αντιδρούσατε; Δε θα θέλατε αμέσως αυτή την αλλαγή αδιαφορώντας για το ποιός χρηματοδοτεί το ταμείο σας; Κι αν συνέβαινε το αντίθετο, δε θα αγωνιζόσασταν ώστε να μην καταργηθούν τα προνόμιά σας;

Αυτή είναι η ιστορία με το αγγελιόσημο. Το αγγελιόσημο πληρώνεται απ’ τους διαφημιζόμενους στους διαφημιστές κι εκείνοι με τη σειρά τους το αποδίδουν στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζόμενων στον Τύπο. Είναι ένα ποσό 20% επί της τιμής της διαφήμισης. Με λίγα λόγια οι διαφημιζόμενες βιομηχανίες χρηματοδοτούν ΑΜΕΣΑ τις συντάξεις και την περίθαλψη των δημοσιογράφων. Δεν το κάνουν οι εργοδότες τους, οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ δηλαδή, αλλά οι διαφημιζόμενοι σε αυτά. Αν αυτό από μόνο του δε συνιστά ένα πρόβλημα ηθικής και δεοντολογικής τάξης, τότε τί είναι; (περισσότερα…)

Χθες βρέθηκα στην Ιπποκράτους 146, στο καφέ του radiobubble. Πήγα εκεί για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ που ετοιμάζω (για το Twitter), για το οποίο θα κάνω σχετική ανάρτηση εν καιρώ. Πιο συγκεκριμένα πήγα για να καταγράψω τον GreekGayLolita ή αλλιώς Πάνο Μιχαήλ, να κάνει την εκπομπή του «μελοdramaREMIX» καθώς και να μιλήσω με τον ιδιοκτήτη του radiobubble, ο οποίος είναι πολύ ενεργός στο Twitter. Το radiobubble εκτός από καφέ είναι το πιο γνωστό ίσως ελληνικό (και διαγαλαξιακό όπως το λένε) ραδιόφωνο του Διαδικτύου. Κάποιος μου είπε ότι είναι κάτι σαν ένα «τουϊτεροκαφενείο». Μέχρι χθες είχα ακούσει αρκετές εκπομπές του, και τις είχα ευχαριστηθεί, αλλά δεν είχα ιδέα πόσο ωραίο ήταν το κλίμα στο στούντιο και τα γραφεία του. Το radiobubble εσχάτως μετακόμισε απ’ το Παγκράτι στην Ιπποκράτους, κι από γραφείο έγινε στούντιο και καφέ μπαρ. Το υβριδικό Μέσο radiobubble ανήκει στο δημοσιογράφο Αποστόλη Καπαρουδάκη (@o_kanalarxhs) και την οικογένειά του (@kaloutsiki και υιός). Για τη λειτουργία του βοηθούν φίλοι και γνωστοί, που επιμένουν να δοκιμάζουν διαφορετικούς τρόπους δράσης και μοιράσματος της εμπειρίας του συναθροίζεσθαι. (περισσότερα…)