Χθες, Κυριακή 21/3, ολοκληρώθηκε το 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το παρακολούθησα σχεδόν απ’ την αρχή του και το βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον, καλά οργανωμένο και πλούσιο. Στο φεστιβάλ συμμετείχε και η ταινία μου Προσοχή: Φονικές διαφημίσεις, η οποία βγήκε 3η στην ψηφοφορία για το βραβείο κοινού, γεγονός που με χαροποίησε πολύ. Πρώτη ήρθε η ταινία Γάζα ερχόμαστε του Γιώργου Αυγερόπουλου και δεύτερη η Ταξιδιάρα ψυχή της Αγγελικής Αριστομενοπούλου (η οποία έλαβε το βραβείο της ένωσης κριτικών). Το μόνο που θέλω να επισημάνω σχετικά με τα βραβεία είναι ότι θεωρώ άδικο να διαγωνίζονται για το ίδιο βραβείο ταινίες που έχουν παραχθεί από μεγάλες εταιρείες παραγωγής μαζί με ανεξάρτητες προσπάθειες χαμηλότατου προϋπολογισμού. Με αυτό το δεδομένο κρίνω ότι η τρίτη θέση ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία, αφού αμφότερα τα πρώτα ντοκιμαντέρ είχαν πολλαπλάσια μέσα στα χέρια τους. Το ντοκιμαντέρ Προσοχή: Φονικές Διαφημίσεις αγγίζει ένα θέμα πολύ καυτό, που μας εκθέτει ως κοινωνία με πολλούς τρόπους. Το μήνυμα της ταινίας είναι η ενεργοποίηση των πολιτών ενάντια σε ό,τι τους σκοτώνει, σε ό,τι τους καταπιέζει, σε ό,τι τους εμπαίζει. Πρόκειται για μια επείγουσα έκκληση, έναν συναγερμό για ένα θέμα που μας αφορά όλους καθώς είναι κυριολεκτικά ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ και μας απειλεί καθημερινά.

Μερικές ταινίες του προγράμματος που μου έκαναν πολύ θετική εντύπωση:

Το σαλόνι του Έθνους, του Γιούκα Κάρκαïνεν
Στην άκρη του ονείρου, της Έιμυ Χάρντι
Κιμτζονγκίλια, της Ν.Σ. Χάικιν
Οι εθισμένοι του Αφγανιστάν, του Τζαουέντ Ταουμάν
Μπανάνες, του Φρέντρικ Γκέρτεν
Ο μεγαλοφυής και τα αγόρια, του Μπόσε Λίντκουιστ
Η συγχώρεση, του Βεντούρα Ντουράλ
Και βέβαια τα φιλμ του Γιόρις Ίβενς