Οι δύο πρώτες προβολές του ντοκιμαντέρ έγιναν. Είμαι πραγματικά πολύ ευχαριστημένος τόσο απ’ την μεγάλη προσέλευση του κόσμου, όσο κι απ’ την ενθουσιώδη υποδοχή. Ευχαριστώ όλους τους περευρισκόμενους για την υποστήριξη και τη ζεστασιά με την οποία περιέβαλλαν την ταινία και τους πρωταγωνιστές της. Μαζί παιζόταν και η ταινία Το Χρονικό μιας διαδρομής, που περιέγραφε την ψυχολογική και ηθική ανάκαμψη του σχολείου της Φαρκαδώνας που θρήνησε πριν από μερικά χρόνια την απώλεια μαθητών στο τροχαίο δυστύχημα με το εκδρομικό λεωφορείο στο Πέταλο του Μαλιακού. Οι αίθουσες κατακλύστηκαν, και τις 2 ημέρες, από νέους ανθρώπους και μαθητές, οι οποίοι παρακολούθησαν με ευλάβεια και ενδιαφέρον αμφότερα τα ντοκιμαντέρ. Η θερμή υποδοχή αποτυπώθηκε και στην υψηλή βαθμολογία της ταινίας απ’ το κοινό, για το σχετικό βραβείο. Αλλά αυτό είναι πραγματικά το λιγότερο. Τα σχόλια, τα συγχαρητήρια, τα δάκρυα, και η ενεργή συμμετοχή των θεατών ήταν αυτό που κυρίως μας έκανε όλους να νιώσουμε ότι δεν έχει απολεσθεί η ανθρωπιά, η διάθεση για δράση, η ελπίδα ότι μπορούμε ως ενεργοί πολίτες να αλλάξουμε τα πράγματα. Τα τροχαία δυστυχήματα δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας κακής μοίρας. Δεν είναι μοιραία, δεν είναι θέλημα θεού. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να κινητοποιηθούμε γιατί η ανθρώπινη ζωή είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Οι παράνομες διαφημιστικές πινακίδες πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το ζητήσουμε όλοι. Πριν να είναι αργά για εμάς ή για τους σννανθρώπους μας.