Αν ζούσαμε σε μια ευνομούμενη, ήτοι οργανωμένη, ήτοι λειτουργική κοινωνία, τα μέλη της οποίας έχουν τη διάθεση, ήτοι τις αξίες, ήτοι την εντιμότητα, να μαθαίνουν απ’ τα λάθη τους, ήτοι να κάνουν αυτοκριτική, ήτοι να είναι ειλικρινείς, ήτοι να λογοδοτούν απέναντι στους άλλους, καθώς και στον εαυτό τους, αν ζούσαμε σε μια τέτοια χώρα με αυτό που λέμε λαϊκά «τσίπα», τότε όλες οι δημοτικές αρχές της χώρας θα απολογούνταν δημοσίως για κάθε ένα θύμα της παράνομης υπαίθριας διαφήμισης, θα παραδέχονταν το λάθος τους, και θα υπόσχονταν ότι θα άρχιζαν να συμμετέχουν στη λύση του προβλήματος. Κάτι τέτοιο βέβαια θα προϋποθετε κι άλλα πράγματα, όπως π.χ. την ύπαρξη κάποιας τιμωρίας. Ως τώρα δυστυχώς οι δημοτικές αρχές επιβεβαιώνουν ότι ζούμε σε μια άλλη χώρα: επικαλούνται τα έσοδα απ’ την υπαίθρια διαφήμιση και σιωπούν ένοχα. Προφανώς για τους δημάρχους μας τα έσοδα απ’ τις διαφημίσεις είναι πιο σημαντικά απ’ την οδική ασφάλεια και τη ζωή των πολιτών.