Άνθρωποι που δε διαλέγουν τη σιωπή

Υπάρχουν άνθρωποι που μετά την απώλεια ενός δικού τους ανθρώπου σιωπούν. Που κλείνονται, που γίνονται χώμα. Ίσως στη χώρα μας αυτό να είναι και το πιο σύνηθες απ’ όλα. Τα τροχαία είναι τόσα πολλά, και τόσο άδικα, που όσοι τα βιώνουν δεν έχουν τί να πουν και βρίσκουν καταφύγιο στη μοναξιά τους. Κάποιοι ωστόσο διαλέγουν να μιλήσουν, να φωνάξουν, να αρθρώσουν δίκαια επιχειρήματα και να πουν για λογαριασμό όλων «ως εδώ!». Αυτοί οι άνθρωποι λένε ότι τα τροχαία δεν είναι δυστυχήματα, αλλά εγκλήματα, ότι «δεν έτυχε, αλλά πέτυχε»… Δεν τους νοιάζουν ούτε κόμματα, ούτε κρυφές ατζέντες, ούτε πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες. Λένε «ως εδώ με τα τροχαία εγκλήματα». Είναι άνθρωποι κάθε ηλικίας, συνήθως ώριμοι άνθρωποι, γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, άδικα στο δρόμο. Είναι άνθρωποι που είδαν τη ζωή τους να αλλάζει εξαιτίας ενός ασυνείδητου, πιωμένου οδηγού, μιας παράνομης διαφημιστικής πινακίδας, είναι άνθρωποι που αισθάνονται ένοχοι για την οδική μας αν-ασφάλεια, που αισθάνονται ότι την απελπισία τους πρέπει να την κάνουν ορμή, στο όνομα των παιδιών τους, στο όνομα της αξιοπρέπειάς τους, στο όνομα όλων μας. Είναι άνθρωποι γίγαντες, που βρίσκουν τη δύναμη, μέσα στο βουβό θρήνο τους να ζητήσουν απ’ όλους μας να επικρατήσει η λογική, να αποδώσουμε ευθύνες και να προωθήσουμε λύσεις. Είναι άνθρωποι που αξιώνουν, που διεκδικούν, που δε χαρίζονται σε κανέναν. Γιατί; Γιατί γνωρίζουν από πρώτο χέρι πώς είναι να χάνεις το παιδί σου, τον αδελφό του, τον φίλο σου και δε θέλουν να βάλουν τίποτα πάνω απ’ την ανθρώπινη ζωή. Είναι άνθρωποι που θέλουν σα γονείς όλων μας, να μας προστατεύσουν απ’ αυτό το έγκλημα, απ’ αυτό τον πόνο, απ’ αυτή την αδικία. Να μας προστατεύουν από ένα κράτος ανεύθυνο, δίγλωσσο, διεφθραμένο, από πολίτες ασυνείδητους, να μας προστατεύσουν απ’ τον αδιάφορο, απ’ τον ίδιο μας εγκληματικό εαυτό. Γνωρίζουν ότι έχουν να τα βάλουν μ’ ένα πολυκέφαλο τέρας καθώς και με την απάθεια όλων μας. Δεν είναι διάσημοι, δεν είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι, και σε καμία περίπτωση δεν είναι τρέντι, αλλά είναι δυνατοί. Σας προσκαλώ την Κυριακή 21 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων, να βρεθείτε στο πλάι τους. Είναι η πρωτοβουλία «να σταματήσουμε τα τροχαία». Σύντομα περισσότερες πληροφορίες.

2 Comments

  1. Όταν συμβαίνει κάποιο ατύχημα , διαμαρτυρόμαστε , μετά τα ξεχνάμε όλα .
    Ο σκοπός είναι , να διαμαρτυρόμαστε , τρωτού γίνει το κακό . Και όσο μας είναι
    δυνατόν , ας μην κάνουμε τα στραβά μάτια , μην δήθεν ενοχλήσαμε τους υπεύθυνους..
    Ή και να μην στενοχωρήσουμε την νεολαία μας , όταν σκοτώνεται για λόγους φιγούρας.
    Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε.

Γράψτε απάντηση στο Μανώλης Ανδριωτάκης Ακύρωση απάντησης

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.