«Θέλετε περισσότερα σχόλια στο blog σας; Θέλετε περισσότερους followers στο Twitter; Τότε προετοιμαστείτε να καταφύγετε σε φλογερές τοποθετήσεις που εξοργίζουν και αναστατώνουν τους ανθρώπους. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια πρόσφατη έρευνα που μελέτησε το ρόλο των συναισθημάτων στην online επικοινωνία». Σύμφωνα με το άρθρο του Jamie Condliffe στο New Scientist, όσο πιο επιθετική, οργισμένη, αρνητική είναι μια ανάρτηση στο Διαδίκτυο, τόσο πιο μεγάλη είναι η προσοχή που αποκτά. «Αν θέλετε να ξεκινήσετε μια μεγάλη κουβέντα» λέει χαριτολογώντας ένας εκ των ερευνητών, «μην αρχίσετε γράφοντας «πόσο μου αρέσει αυτό!», όχι τουλάχιστον στο Διαδίκτυο».

Φαίνεται ότι στο Διαδίκτυο, επισημαίνει η έρευνα, οι μεγάλες συζητήσεις ξεκινούν με αρνητικά σχόλια. Και κάτι ακόμα. Στον ψηφιακό κόσμο παρατηρείται πάρα πολύ συχνά το φαινόμενο της «χιονοστοιβάδας». «Μια και μόνη ανάρτηση μπορεί, αν είναι αρκετά προκλητική, να διεγείρει πολύ γρήγορα το συναίσθημα της κοινότητας». Και τότε, τα πράγματα ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο. Κι όμως όλα αυτά είναι πολύ ανθρώπινα, λένε οι ερευνητές. «Υπάρχουν ενδείξεις ότι η συνεκτικότητα μιας ομάδας μπορεί να συνδέεται με αρνητικά συναισθήματα για άλλους». Με άλλα λόγια είμαστε μαζί γιατί έχουμε κοινούς εχθρούς. «Μέλη μιας διαδικτυακής κοινότητας μπορεί να συσπειρώνονται όταν νιώθουν ότι απειλούνται οι ίδιοι ή κάποιο στοιχείο της ταυτότητάς τους», αναφέρει η έρευνα.

Και συμπληρώνω εγώ. Όλα αυτά είναι πολύ νέα, το Διαδίκτυο εννοώ. Πόση πραγματική σημασία τους δίνουν οι ηγέτες μας; Πόσο αναπτυγμένα είναι τα αντανακλαστικά της κοινωνίας για να ορίσει εκ νέου τους αποδεκτούς τρόπους συμπεριφοράς; Άραγε η εικονικότητα θα μας επιβάλλει έναν πιο ελεύθερο ή έναν πιο αμοραλιστικό τρόπο να επικοινωνούμε; Που θα μπούν τα όρια στη δημόσια έκφραση; Έχει κανείς διάθεση να ασχοληθεί ή να το αφήσουμε κι αυτό στην τύχη;

Και τέλος, εννοείται ότι ο τίτλος είναι σκόπιμα προκλητικός!