Η μαγελύτερη σπατάλη στη χώρα μας, γίνεται σε ανθρώπινες ζωές, κι όχι σε χρήματα ή άλλους πόρους. Κάθε χρόνο χάνουμε 1.600 και πλέον ανθρώπους, ενώ πολλοί περισσότεροι μένουν ανάπηροι για το υπόλοιπο της ζωής τους. Ένα ολόκληρο χωριό αφανίζεται ετησίως κι άλλο ένα αχρηστεύεται. Συνήθως είναι άνθρωποι νέοι, πάνω στην πιο παραγωγική και δημιουργική τους ηλικία.

Τα τροχαία είναι πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 15-24.

Το πιο προνομιακό κοινό των διαφημίσεων στην τηλεόραση, οι νέοι άνθρωποι, οι πιο πολλά υποσχόμενοι καταναλωτές, δεν πεθαίνουν από ασθένειες, αλλά απ’ τα αυτοκίνητα και τις μηχανές που τους διαφημίζονται στα περιοδικά και τις τηλεοράσεις.

Τα γράφω όλα αυτά, γιατί έρχομαι καθημερινά σ’ επαφή με τη θεσμική αδιαφορία, αλλά και τη μαζική απάθεια της κοινωνίας απέναντι σ’ αυτή την εκατόμβη. Συζητάμε για την οικονομική κρίση, για το μεταναστευτικό, για τα πάντα εκτός απ’ την οδική ασφάλεια. Κι όμως, τα τροχαία εκτός της τραγικότητας που φέρνουν στα σπίτια, έχουν μεγάλο οικονομικό κόστος. Σκεφτείτε τις ώρες και τα χρήματα που ξοδεύονται σε νοσήλια, σε εγχειρήσεις, σε γιατρούς. Σκεφτείτε τις χαμένες παραγωγικές ώρες όλων αυτών των ανθρώπων που χάνονται ή που μένουν ανάπηροι.

Κι όμως, για πολλούς τα τροχαία εξακολουθούν να είναι «θέλημα Θεού» ή «κακιά ώρα».

Προτιμάμε να συζητάμε για τα χρήματα και την οικονομία, τη στιγμή που τις πρώτες 15 μόνο μέρες αυτού του μήνα, έχουν σκοτωθεί 31 άνθρωποι. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει μεγαλύτερη σπατάλη, μεγαλύτερη απώλεια για την κοινωνία απ’ την απώλεια ανθρώπινων ζωών. Βεβαίως πρέπει να φροντίζουμε το περιβάλλον, την υγεία, τους δημόσιους πόρους, αλλά τίποτα κατά τη γνώμη μου δε συγκρίνεται με τον πόνο της απώλειας ενός ζωντανού όντος.

Έχουμε γίνει θηρία. Κυνικά θηρία που νομίζουν ότι είναι ατρόμητα. Που αδιαφορούν για την ίδια τη ζωή τους. Κι όμως ισχυριζόμαστε ότι ζούμε πολιτισμένα. Πολιτισμένα, σημαίνει με μέριμνα για τη φροντίδα και για την ασφάλεια όλων. Εκτός κι αν έχουμε αποφασίσει ότι ο πολιτισμός μας είναι αιμοβόρος, ανθρωποκτόνος. Αν έχουμε αποδεχτεί τη βίαιη φύση μας κι έχουμε πει ότι μπορούμε κάθε χρόνο να θυσιάζουμε έναν αριθμό ανθρώπων στο θεό της ασφάλτου, τότε μάλλον δεν έχουμε κάνει και πολλά βήματα στον εκπολιτισμό μας. Πηγαίνετε στην ιστοσελίδα του SOS Τροχαία Εγκλήματα, και περιηγηθείτε στα κείμενα που έχουν γραφτεί για τους γιους, τους αδελφούς, τις κόρες και τα παιδιά που χάθηκαν. Συγκινηθείτε, αλλά όχι μόνο για μια στιγμή. Σκεφτείτε ότι σε λίγο μπορεί να μπείτε εσείς στη θέση αυτών των ανθρώπων. Και βοηθήστε για να μειωθούν τα τροχαία εγκλήματα.