Follow @andriotakis
Θεωρείτε απαραίτητη την ταυτοποίηση των οχημάτων με τους κατόχους τους; Γιατί την αρνείστε στους κατόχους των μπλογκ;
Πολλοί λένε ότι ακόμα κι αν ο Ελληνικός νόμος επιτρέψει την άρση του απορρήτου για λόγους συκοφαντικής δυσφήμισης, θα μείνει ουσιαστικά ανεφάρμοστος, αφού οι κάτοχοι των σέρβερ μπορούν να βρίσκονται σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, κάτι που σημαίνει ότι ένας αρμόδιος άλλης χώρας θα αποφασίσει αν θα αρθεί το απόρρητο ή όχι. Εδώ νομίζω ότι υπάρχει περιθώριο περαιτέρω έρευνας. Αν η νομοθεσία των ΗΠΑ δεν επιτρέπει την άρση του απορρήτου για λόγους συκοφαντικής δυσφήμισης, τότε πρέπει να βρεθεί τεχνικός, νομικός τρόπος να γίνει σεβαστός κι ο ενδεχόμενος Ελληνικός νόμος, που θα το ζητά. Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές, είναι ότι παρά τις αντιφάσεις και τα φαινομενικά αδιέξοδα που τείνει να εδραιώσει το Διαδίκτυο, δεν είμαστε αμέτοχοι παρατηρητές των εξελίξεων. Κανείς μας δεν επιθυμεί να λογοκρίνει ή να φιμώσει το Διαδίκτυο. Όμως πρέπει να διασφαλιστεί ότι τα εγκλήματα κατ’ αρχήν θα προλαμβάνονται κι έπειτα, όταν γίνονται, θα εξιχνιάζονται. Ότι θα αποδίδεται δηλαδή δικαιοσύνη.
Δεν πρέπει να φύγουμε απ’ τη συζήτηση της ουσίας. Η ταυτοποίηση των μπλογκ δεν είναι καθόλου οπισθοδρομική ή αντιδημοκρατική. Ίσα ίσα. Εξασφαλίζει συνθήκες ισονομίας και δικαιοσύνης για όλους. Ας πάρουμε ένα θέμα που πολύ με απασχολεί, και για το οποίο γράφω και κάνω αρκετά πράγματα. Την οδική ασφάλεια. Η ταυτοποίηση των οχημάτων γίνεται μέσω των αδειών κυκλοφορίας του κάθε οχήματος. Όταν αγοράζεις ένα αυτοκίνητο ή μια μοτοσικλέτα προμηθεύεσαι την άδεια κυκλοφορίας του, και μαζί έναν μοναδικό αριθμό, την πινακίδα του. Θα συναινούσε κάποιος στην κατάργηση των πινακίδων στα αυτοκίνητα; Απίθανο. Για ευνόητους λόγους καταλαβαίνουμε ότι οι πινακίδες είναι απαραίτητες. Όταν κάποιο όχημα προκαλέσει ατύχημα, το πρώτο πράγμα που λέμε είναι αν σημειώθηκαν οι πινακίδες του. Η αντικοινωνική συμπεριφορά ενός οδηγού, δε θα μπορούσε ποτέ να εμποδιστεί, αν δεν υπήρχαν οι πινακίδες και η ταυτοποίηση των οχημάτων με τα οχήματά τους. Εν πάση περιπτώσει, επειδή το οδικό δίκτυο, πρέπει να είναι ασφαλές για όλους, έχουμε συμφωνήσει ότι πρέπει να υπάρχει για κάθε όχημα κι ένας υπεύθυνος για το νόμο. Είναι το πιο δίκαιο που μπορεί να γίνει. Φυσικά δεν προτείνω να εγκρίνει κάποιος ή να χορηγεί άδειες για ιστολόγια, ή για ιστοσελίδες. Σε καμία περίπτωση. Για να βγει κάποιος στο δρόμο πρέπει οπωσδήποτε να έχει αποδείξει ότι δε συνιστά κίνδυνο για τους άλλους, ότι αναγνωρίζει τη σήμανση κ.λπ. Για τη δημοσίευση κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο. Η εκπαίδευση θα αρκούσε.
Παρότι τα μπλογκ και οι ιστοσελίδες δεν είναι τόσο επικίνδυνα για την ανθρώπινη ζωή όσο οι δρόμοι, μπορούν κι αυτά να συμβάλλουν στην τέλεση αξιόποινων πράξεων. Γι’ αυτό χρειάζεται η εκπαίδευση, γι’ αυτό χρειάζεται ο υπεύθυνος απέναντι με το νόμο. Αυτό που λέω είναι ότι όταν κάποιος μου επιτεθεί, με συκοφαντήσει, με εκβιάσει, με βρίσει, θέλω να έχω τη δυνατότητα να ζητήσω απ’ τη δικαιοσύνη να αποδείξω ότι λέει ψέμματα, ότι με διαβάλλει κ.λπ. Δεν επιθυμώ να γνωρίζω τον κάτοχο ενός μπλογκ αν αυτός δεν συκοφαντεί, δεν εκβιάζει κ.λπ. Μπορεί να είναι όσο ανώνυμος ή ψευδώνυμος θέλει. Καθένας μπορεί να αγοράσει όποιο όχημα επιθυμεί, σε οποιοδήποτε χρώμα, και να το πηγαίνει οπουδήποτε επιθυμεί χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Αν όμως παραβιάσει κάποιο κόκκινο ή STOP, τότε διακινδυνεύει να τον δει κάποια κάμερα ή κάποιος άλλος οδηγός και να τον καταγγείλει. Ομοίως, καθένας μπορεί να φτιάξει κάποιο μπλογκ και να γράφει ό,τι επιθυμεί. Αν όμως παραβιάσει κάποιο νόμο θα πρέπει να ξέρει ότι θα βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης. Αν θέλουμε δίκαιες συνθήκες για όλους, η ταυτοποίηση, όταν υπάρχει προσβολή προσώπου, εκβίαση ή άλλη παραβίαση νόμου, είναι αυτονόητη κι επιβεβλημένη.
Σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα προκαλείται από το γεγονός ότι μπορεί κάλλιστα ένα blog να αποκτήσει πολύ μεγάλη επισκεψιμότητα. Αλλιώς φαντάζομαι ότι δεν θα σας ενοχλούσε μια συκοφαντική δημοσίευση, αν την διάβαζε δηλαδή μόνο όποιος την έγραψε.
Αλλά η επισκεψιμότητα μιας ιστοσελίδας είναι και απόδειξη της ζήτησης για αυτήν την πληροφορία που περιέχει.
Δείτε για παράδειγμα το http://homeopathetic.wordpress.com/ Είναι ένα ιστολόγιο το οποίο περιέχει μεν πληροφορίες για την ομοιοπαθητική και βγαίνει πρώτο σε σχετικές αναζητήσεις στο Google αλλά έχει ως σκοπό να σπείρει την κριτική σκέψη ενάντια στην ομοιοπαθητική. Το αν είναι ή όχι συκοφαντική δυσφήμιση θα μπορεί να το κρίνει δικαστήριο εφόσον φτάσει η υπόθεση στα δικαστήρια. Μπορεί κάλλιστα να αποφύγουν οι υποστηρικτές της ομοιοπαθητικής τέτοια κίνηση ώστε να μην δοθεί δημοσιότητα στις αδυναμίες της θεωρίας τους. (Γιατί και αυτοί είναι νομικά ακάλυπτοι σε πολλά θέματα.)
Οπότε δεν είναι μόνο τεχνολογικό το πρόβλημα. Δεν μπορούμε να ζητάμε από το facebook, το Twitter ή οποιαδήποτε άλλη πλατφόρμα να κάνει τον δικαστή. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου το Google κατέβασε blog από το blogger μόνο και μόνο λόγω αιτήματος επιχειρηματία. Χωρίς δίκη, με μόνο κριτήριο το μέγεθος της διαφήμισής του σε άλλα προϊόντα της Google.
Υπάρχουν ήδη νόμοι κε.Ανδριωτάκη τους οποίους αγνοείτε προφανώς..
Γιατί αν κάποιος σας απειλήσει ή σας εκβιάσει τότε η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος μπορεί να βρει πολύ εύκολα την ip του εκβιαστή και να καταλήξει στο ποιός είναι οπότε θα τιμωρηθεί. Την ip μπορείτε να την βρείτε και σεις φυσικά απλά η δίωξη θα βρει το φυσικό όνομα
Για ποιόν λόγο «είναι απαραίτητο» να ξέρετε το όνομα π.χ. της κας.Κατίνας από το Κουκάκι που γράφει στο ιστολόγιό της ή της Jessica απ’την Ιρλανδία (που γράφει στα ελληνικά) πως περνά την ημέρα της ή τις συνταγές της ή τις απόψεις της;
Και πως αλήθεια θα καταφέρετε την άρση της ανωνυμίας από τη στιγμή που οι περισσότεροι servers βρίσκονται σε χώρες εκτός Ελλάδος; Θα αλλάξετε την παγκόσμια νομοθεσία έτσι ώστε όπου υπάρχουν ιστολόγια που είναι γραμμένα στα ελληνικά να είναι αναγκασμένοι οι κάτοχοί τους (που μπορεί απλά να μιλούν ελληνικά) να γράφουν τον «υπεύθυνο κατά το νόμο»; Αναζητάτε την κινεζοποίηση της Ελλάδας; Γιατί δεν μεταναστεύετε στο αυταρχικό αυτό καθεστώς να βρείτε κι εσείς την υγειά σας;
Νομίζω ότι ήμουν σαφής. Εγκρίνω την άρση του απορρήτου ΚΑΙ σε περιπτώσεις συκοφαντικής δυσφήμισης. Τα υπόλοιπα που μου προσάπτετε είναι προφανέστατα άσχετα.
Νομίζω ότι θα βοηθούσε την κουβέντα αν μπορούσε ο συγγραφέας του άρθρου να μας παραθέσει κάποιο παράδειγμα, έστω και υποθετικό. Δεν βρίσκω χωρίς βάση το σκεπτικό a priori αλλά τέτοια θέματα δεν μπορούν να λυθούν με γενικολογίες τύπου ¨μοιάζει το θέμα με τις πινακίδες κυκλοφορίας». Γιατί βέβαια, εκτός κι αν είστε στο αρμόδιο τμήμα της τροχαίας και συντρέχουν νόμιμοι λόγοι, ούτε από τις πινακίδες κυκλοφορίας μου μπορείτε να με βρείτε!
Είστε εκτός πραγματικότητας. Μιλάτε σαν νιούμπης. Π.χ. λέγοντας αυτό εδώ
«Κανείς μας δεν επιθυμεί να λογοκρίνει ή να φιμώσει το Διαδίκτυο»
ΛΑΘΟΣ κάνετε κ. Ανδριωτάκη. ΠΑΡΑ πολλοί που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο επιθυμούν να λογοκρίνουν και να φιμώσουν… τους άλλους. Πολύ απλά με το να κυριαρχήσει η δική τους άποψη και (αν χρειαστεί) να λερωθεί η υπόληψη του αντιπάλου.
ΞΕΧΑΣΤΕ τα περί «συκοφαντικής δυσφήμησης». Εϊναι η ΑΛΥΣΙΔΑ που κρατάει ανελεύθερο τον Τύπο. Θέλετε να αλυσοδέσετε τώρα ΚΑΙ το διαδίκτυο. ΠΩΣ σας κόλλησε τόσο πολύ αυτή η ιδέα και ΓΙΑΤΙ?
ΓΙΑΤΙ δεν ανέχεστε την ΑΚΡΑΙΑ αντίθετη άποψη? ΓΙΑΤΙ δεν ανέχεστε το βρισίδι? Είστε ΤΟΣΟ πολιτισμένος ώστε βαλθήκατε να… εκπολιτίσετε και ΟΛΟΥΣ τους άλλους? Είστε… σταυροφόρος? Υπερί ΤΙΝΟΣ και σε ΠΟΙΑ χώρα? Στη χώρα των μπάτσων και του ΔΝΤ?
Κοιτάξτε… εμένα μου ΑΡΕΣΕΙ το βρισίδι, ΕΙΜΑΙ βάρβαρος όταν και όπου πρέπει και γι’ αυτό το λόγο ΔΕΝ φοβάμαι πια την «ανώνυμη λάσπη». ΕΣΑΣ φοβάμαι διότι είστε ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ επώνυμοι. EΠΙΚΙΝΔΥΝΑ «πολιτισμένοι». (όχι εσάς προσωπικά). Διότι πιθανότατα δεν ξέρετε καν να βρίζετε σωστά. Δεν ξέρετε και ΠΩΣ να απαντάτε στη λάσπη, και θέλετε το ΔΕΚΑΝΙΚΙ της επωνυμίας σας και του κύρους σας, ώστε να την εξουδετερώσετε «αποστειρωμένα» και «Ιατρικά». Για σας η ανθρωπότητα είναι ένα νηπιαγωγείο χωρίς τρόπους. Εσείς έχετε τρόπους.
Στην πραγματικότητα μάλλον δεν έχετε τρόπο να τα βγάλετε πέρα με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ανθρωπότητα, με τη βίαιη και χυδαία και υβριστική της διάσταση.
Ισως θα πρέπει να θυμηθείτε τον… ορισμό που έδωσε για το «ΤΙ είναι τζέντλεμαν» κάποιος συγγραφέας (νομίζω ο Οσκαρ Ουάϊλντ). Είπε πως «πολιτισμένος και τζέντλεμαν είναι όποιος ξέρει πότε ακριβώς πρέπει να είναι αγενής (και πότε όχι)».
Γι’ αυτό το λόγο σας ΦΟΒΑΜΑΙ. Διότι τους ανώνυμους δεν τους φοβάμαι, αλλά το ΤΙ κρύβει ο δικός σας «πολιτισμός» ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το φοβάμαι.
Φοβάμαι ότι ίσως (αν και είναι απίθανο) δεν θα ελευθερώσετε αυτό το σχόλιο. Φοβάμαι ότι συντελείτε στην απονέκρωση του διαδικτύου σβήνοντας κάποια άλλα σχόλια. Φοβάμαι ότι φοβάστε τις μάχες με τους άλλους και θέλετε να καταργήσετε την ίδια την έννοια της μάχης.
Εμένα μου αρέσει κάτι διαφορετικό. Μου αρέσει να μιλάει σε εσάς με σεβασμό, ΕΦΟΣΟΝ το ανταποδίδετε, αλλά σε όποιον τολμήσει να με λασπώσει ΕΧΩ τον τρόπο να τον ξαποστείλω μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα εκεί που θα μαζεύει χόρτα, ή τα… σώβρακά του.
Εσείς ΕΧΕΤΕ αυτή τη δυνατότητα? ή μήπως είστε «παιδί από σπίτι», περιηγητής εν διαδικτύω?
ΟΚ, δε λέω, δικαίωμά σας, αλλά… αφήστε μας ΕΞΩ από τα πλοκάμια ενός δρακόντιου νόμου που θα επιδιώξει, ακολουθώντας το Νόμο του Μέρφυ (αφού ζούμε στη… χώρα του Μέρφυ)… αντί να υλοποιήσει τις δικές φαντασιώσεις «πολιτισμού»… θα επιδιώξει να τρομοκρατήσει και να καταστείλει κάθε αντίθετη άποψη και κάθε επικίνδυνο ενοχοποιητικό στοιχείο για τους κρατούντες, μέσω της… πινακίδας αυτοκινήτου που θέλετε να μας κολλήσετε ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.
ΝΑ σας πω μια καλύτερη ιδέα. Κολλήστε μας ένα σήμα, σαν το αβατάρ μου, που να δηλώνει «ακατάλληλος δι’ ανηλίκους», ή «σχολιαστής που δαγκώνει» ή «μπλόγκερ άγριος σα θηρίο».
Ετσι μπορούμε να βρίσουμε (εκείνους που πρέπει) χωρίς να μας παρεξηγείτε εσείς οι πολιτισμένοι που δεν τα βγάζετε πέρα μαζί τους. χαχαχα
Η ψευδωνυμία, αγαπητέ, επιτρέπει να παρακαμφθούν ταμπού, αδυναμίες και κοινωνικές πιέσεις και νόρμες -και πολλοί από αυτούς που την προτιμούν, αυτά προσπαθούν να ξεπεράσουν, όχι τον νόμο. Και γι’ αυτό είναι απαραίτητη. Ευτυχώς η ίδια η φύση του Μέσου (Διαδικτύου) ευνοεί την ψευδωνυμία και μέχρι αυτή να αλλάξει θα συνεχίσει να την ευνοεί.
«Η ανωνυμία είναι η ασπίδα από την τυραννία της πλειοψηφίας».
Με αυτήν την φράση, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ θέλησε το 1995 (υπόθεση McIntyre v. Ohio Elections Commission) να τονίσει την συμβολή του ανώνυμου λόγου στην εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας, για να συμπληρώσει, μόλις δύο χρόνια μετά (υπόθεση Reno v. ACLU), ότι η συνταγματική προστασία της ανωνυμίας (Πρώτη Τροποποίηση στο Σύνταγμα των ΗΠΑ) περιλαμβάνει και το Διαδίκτυο (internet).
Συνεπώς, κάτι που δέχεται και το Δικαστήριο του Στρασβούργου (υπόθεση Editorial Board of Pravoye Delo and Shtekel κατά Ουκρανίας, 5.5.2011), το Διαδίκτυο είναι ένα νόμιμο forum άσκησης της ελευθερίας του ανώνυμου λόγου.
[…]
via http://news.kathimerini.gr/4dcgi/news/columns_2KathiLev&xml/&aspKath/columns&fdate=11/08/2011
Η ανωνυμία στο Διαδίκτυο Του Γιαννη Κτιστακι Λέκτορα της Nομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Η μοναδική πινακίδα του οχήματος θα μπορούσε να είναι μια «καρφωτή¨ IP address σε κάθε Η/Υ η οποία να αντιστοιχεί στο όνομά σας και ανά πάσα στιγμή να ξέρουν όλοι τι κάνετε στο computer σας. Πώς σας φαίνεται αυτή η ιδέα κύριε Ανδριωτάκη; Καλύτερη ε; Γι΄αυτό είμαστε εδώ οι κομπιουτεράδες. Για να διευκολύνουμε την ΕΥΠ.
Ο «ψευδώνυμος» κάλυψε όλα όσα ετοιμαζόμουν θυμωμένος να πω, οπότε θα εμμείνω μόνο σε trolling.
Κύριε Ανδριωτάκη, το βασικότερο πρόβλημα του να δημιουργηθεί ένας προχειροφτιαγμένος τρομονόμος για τα μπλογκζ (όπως τα αποκαλούν οι περισσότεροι αδαείς χωρίς να ξέρουν καν τι σημαίνει η λέξη) είναι πως, κατά πάσα πιθανότητα, εξ αιτίας της ανικανότητας της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής αλλά και όλων των «συμφερόντων» που θα προσπαθήσει να ικανοποιήσει, θα καταλήξουμε με ένα ακόμη κείμενο σαν τον ν.3037/2002 που πανικόβλητα και καιροσκοπικά απαγόρεψε από τα φρουτάκια στα καφενεία μέχρι τον ναρκαλιευτή στα Windows.
Επιπρόσθετα, αυτοί που πραγματικά θα σκοπεύουν να κάνουν κακό, θα είναι αρκετά έξυπνοι ώστε να χτυπήσουν με κλεμμένο αμάξι που έχει κλεμμένες πινακίδες (για να χρησιμοποιήσω το δικό σας άκυρο παράδειγμα) με αποτέλεσμα, επειδή ο νόμος δε θα «νιώθει» τι σημαίνει «το comment έγινε από δημόσιο proxy και η IP κατέληγε σε δημόσιο netcafe», να την πληρώνει το blog που είχε επιτρέψει τα σχόλια ή το netcafe που παρείχε το πληκτρολόγιο.
Για να κλείσω, να σας επιστήσω την προσοχή σε κάτι που ίσως δεν έχετε λάβει υπ’ όψη σας. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο) συχνά δημοσιεύουν ρεπορτάζ χωρίς να αναφέρουν ποιος έκανε την έρευνα ή έγραψε το κείμενο, ενώ κάποια μέσα μάλιστα επιτρέπουν την δημοσίευση «ειδήσεων» από δημοσιογράφους που χρησιμοποιούν ψευδώνυμο (εμφανώς και μη). Ακόμη και αν η «είδηση» αποδειχθεί ψευδής, ουδέποτε μπαίνουν στον κόπο να ανακαλέσουν τη «μονόστηλη» παραπληροφόρηση ή το τρίλεπτο αναληθές «αφιερωματάκι» που προσέφεραν, και μετά καλείται όποιος πολίτης θίχθηκε από την εν λόγω αναφορά, να επιχειρήσει να κάνει μήνυση ενάντια σε κάποιον κολοσσό των ΜΜΜ, ενώ στην πραγματικότητα το «σαμποτάζ» έγινε από συγκεκριμένους ανώνυμους, όχι μπλόγκερς, αλλά επαγγελματίες που προστατεύονται από ένα σύστημα που τους ταΐζει για να γράφουν αυτά που τους λέει.
Βλέπετε όμως, στο Web γράφει ο κάθε πικραμένος… δεν τους συμφέρει.
Άλλωστε όποτε θέλουν οι Αρχές να βρούνε κάποιον που έκανε κάτι online τον βρίσκουν. Εκτός αν αυτός είναι γνώστης ανωνυμίας ΚΑΙ τεχνολογικά προηγμένος αρκετά για να τους μπερδέψει.
Το παράδειγμα του τρωκτικού είναι παιδαγωγικής σημασίας. Το συγκεκριμένο μπλογκ εκβίαζε στυγνά επιχειρηματίες, διασημότητες και πολιτικούς, πολλές φορές με άρθρα που δεν είχαν την παραμικρή αλήθεια. Έπαιρνε τηλέφωνο ο θιγόμενος και του απαντούσαν μια τιμή για την οποία ήταν πρόθυμοι να κατεβάσουν τα επίμαχα άρθρα. Ζούγκλα.
Καθότι οι θιγόμενοι συνήθως είχαν και βρωμιές στην φωλιά τους, κανείς δεν προσπάθησε να αντιδράσει μέσα από νόμιμες διαδικασίες και ο άνθρωπος δολοφονήθηκε. Κανείς δεν είχε αρκετά καθαρό κούτελο για να κάνει ανοιχτό πόλεμο ενάντια σε ένα πανίσχυρο μπλογκ. Σε άλλες περιπτώσεις όμως εξαφανίζονται μπλογκ και άνθρωποι και δεν ακούμε τίποτα.
Αυτό το μοντέλο (το οποίο συνεχίζουν με λιγότερη επιτυχία και σήμερα αρκετά μπλογκ και ΜΜΕ γενικά) δεν μας αποδεικνύει ότι πρέπει να στερηθούμε της ανωνυμίας όμως. Απλά ότι το νομικό και πολιτικό μας σύστημα έχει μπόλικη διαφθορά. Οπότε θεωρούμε προσπάθειες φίμωσης συζητήσεις περί ανωνυμίας έτσι όπως προσπαθεί να τοποθετηθεί το άρθρο.