Έγραψα τις προάλλες στο Twitter ότι θραύση κάνει το rebranding όταν αρνούμαστε το revaluing, το restructuring, το reforming, το reinventing. Σε κάποιους άρεσε αυτό το tweet. Στους περισσότερους ήταν σαφέστατα αδιάφορο. Όμως το tweet ήταν λειψό λόγω του περιορισμού χαρακτήρων στο Twitter. Κάθε επέμβαση στον κοινωνικό χώρο, στη διοίκηση, στη διαχείρηση, στο σχεδιασμό και στη διεκπεραίωση περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω κι ακόμα περισσότερα. Αν δεν αξιολογείς διαρκώς τη δουλειά σου, αν δεν την μετράς, και δεν την αποτιμάς πιθανότατα θα οδηγηθείς σε αλλεπάλληλες αποτυχίες. Αν δεν αναρωτηθείς τί φταίει, ακόμα κι αν δεν έχεις καμία ευθύνη θα αρχίσεις να φταις εσύ ο ίδιος. Επαναξιολόγηση κι επαναποτίμηση λοιπόν της κάθε δράσης, και της κάθε ιδέας. Ίσως, αυτή η συγκυρία κι όσα θα την ακολουθήσουν να είναι μια ευκαιρία επανεξέτασης των βεβαιοτήτων μας.

Επαναδόμηση των σχημάτων ώστε να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. Επανακαθορισμός των δομών. Επανεφεύρεση του ίδιου σου του εαυτού και των συλλογικοτήτων: αυτό είναι μόνο η αρχή.

Για να εξηγήσουμε αυτό που πρέπει να γίνει χρειάζεται να βάλουμε το πρόθεμα επαν- μπροστά από πολλές λέξεις. Θα έλεγα ότι χρειαζόμαστε μια επαναρύθμιση των μεταξύ μας σχέσεων.

Πρέπει να επαναδιατυπώσουμε τα αιτήματα, να επανεκκινήσουμε τις μηχανές, να επανανοηματοδοτήσουμε τις ζωές μας, τον οικολογικό, οικονομικό και κοινωνικό προσανατολισμό μας. Να επανατοποθετήσουμε τα μοντέλα παραγωγής και κατανάλωσης σε σημερινές βάσεις. Να επανεπινοήσουμε τα μοντέλα διοίκησης και παραγωγής. Αυτό είναι η επανάσταση σήμερα. Να επαναλάβουμε όσα μας εμπνέουν, αφήνοντας στην άκρη όσα μας κρατούν δεμένους στα αδιέξοδα. Να επανατοποθετηθούμε απέναντι στους άλλους και στους εαυτούς μας, να επαναπροσδιοριστούμε. Αυτή είναι η πραγματική επανάσταση. Επανάσταση δεν είναι ένα βίαιο βράδυ που με τη βία κάποιοι θα αποκτήσουν την εξουσία. Επανάσταση είναι η επανάκτηση της δύναμης των πολιτών και του δημόσιου χώρου, με όρους, όρια, κανόνες. Η επαναδιαπράγματευση πρέπει κυρίως να αφορά τις σχέσεις μεταξύ μας. Αποδεχόμαστε κάποιοι να είναι πιο προνομιούχοι απ’ τους άλλους; Αποδεχόμαστε τις τεράστιες ανισότητες και αδικίες; Να επαναδιαπραγματευτούμε τους όρους συμβίωσής μας. Να επαναδιαπραγματευτούμε τα αποδεκτά και τα μη αποδεκτά. Να επαναφέρουμε στο δημόσιο χώρο τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και του ανθρωπισμού. Να επανακαθορίσουμε θετικά το κοινό μας πεδίο και να επανασχεδιάσουμε τους οδικούς μας χάρτες. Να επανοικειοποιηθούμε το δημόσιο διάλογο με όρους επιχειρημάτων. Να επαναλειτουργήσουμε ό,τι αφήσαμε να αδρανήσει: τη δημιουργικότητα, την επινοητικότητα, το μεράκι μας. Να επαναδιαπραγματευτούμε τους όρους της συμβίωσής μας, καθώς και της ζωής μας μέσα στο περιβάλλον.

Αυτή η επανάσταση θα είναι διαρκής, κι επώδυνη. Δε θα γίνει με τη βία, αλλά με την επανάληψη όσων μας επανενώνουν με τον Άλλο, με τη φύση, με τον κόσμο. Θα είναι η μόνη άξια δράση για το παρόν και το μέλλον μας. Η επανόρθωση του πολίτη.