Στο παρακάτω γράφημα βλέπουμε μια οικεία εικόνα. Πρόκειται για την ελεύθερη πτώση των διαφημιστικών εσόδων των εφημερίδων στις ΗΠΑ απ’ το 1950 ως το 2012.

To 2012 στις ΗΠΑ αναμένεται τα έσοδα απ’ τις διαφημίσεις να περάσουν το ιστορικό χαμηλό των 19 δις δολλαρίων. Όσα δηλαδή ήταν και το 1950. Παρόμοια είναι τα γραφήματα που δείχνουν την πτώση των εργζόμενων στον Τύπο, τις πωλήσεις, τους ανταποκριτές κ.λπ.

Οι εφημερίδες αργοσβήνουν, δεν είμαι ο πρώτος φυσικά που το αναγγέλει. Κάποιοι λένε ότι σε μόλις 5 χρόνια θα έχουν πεθάνει όλες.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Οι εφημερίδες ήταν πάντα ζημιογόνες και χρησίμευαν στην πολιτική πίεση. Σήμερα βλέπουμε εφημερίδες να επιδοτούν τον καταναλωτή παρέχοντάς του προϊόντα τριπλάσιας αξίας απ’ την τιμής τους. Και πάλι οι πωλήσεις τους μειώνονται. Η εφημερίδα, η πρωϊνή προσευχή του αστού, αργοπεθαίνει. Στη Γαλλία ο Σαρκοζί έκανε μια προσπάθεια τόνωσης του γραπτού τύπου, δωρίζοντας συνδρομές σε 18χρονους και επιχορηγώντας τις επιχειρήσεις του Τύπου, αλλά ούτε κι αυτά τα έκτακτα μέτρα φαίνονται ικανά να ανακόψουν την καθοδική πορεία.

Η εφημερίδα ως φόρμα τείνει να αντικατασταθεί απ’ τις Διαδικτυακές εφαρμογές. Το Διαδίκτυο απορροφά την εφημερίδα, όπως απορροφά την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα διαφημιστικά έσοδα των εφημερίδων στο Διαδίκτυο ακολουθούν κι αυτά τη βίαιη καθοδική πορεία. Όλα δείχνουν ότι οι νέοι άνθρωποι γυρίζουν την πλάτη στις εφημερίδες. Δεν είμαι από αυτούς που θα θρηνήσουν. Πιστεύω ότι αυτό που πρόσφερε η εφημερίδα θα προσφερθεί και στο Διαδίκτυο. Με άλλη μορφή. Το στοίχημα όσων εμπλακούν στη βιομηχανία των Μέσων στο Διαδίκτυο δε θα διαφέρει πολύ από εκείνο που αντιμετώπισαν οι πρωτοπόροι των εφημερίδων. Η αξιοπιστία, η ποιότητα, το κύρος, η βιωσιμότητα, όλα ξανατίθενται τώρα στο τραπέζι. Συναρπαστική εποχή.